Aengel
 

Aengel

de witte golven van het haar
spoelen aan in zijn dalen.
stapt hij urbaan tussen plaatsen
_______-over al-_______
de treinen kussen de rails
de boeken branden
zijn blussende tranen.
hij vertelt van
gevleugelde verzen,
en de gezichten
die hij in huizen hoort.
graveert met zijn ogen
tekst en beeld, speelt
in stilte met elk woord.
maar spreken zonder stem
is de overtreffende trap
van zijn muziek. hij kon
nergens aankomen,
niet leven zonder dood,
enkel
ervan dromen.

Groningen, 21 februari 2005

Wel mooi, vooral bepaalde stukken springen er werkelijk tussenuit. Het is echt mooi hoe jij met woorden speelt.
Het begin
de witte golven van het haar
spoelen aan in zijn dalen.
vind ik al erg mooi.

gevleugelde verzen
en
tekst en beeld, speelt
in stilte met elk woord.
leest ook heerlijk,
om er maar wat voorbeelden uit te lichten.
Over het geheel moet ik echt nog even nadenken.

Wat een tragisch gedicht zeg, prachtig hoe je enjambement hebt gebruikt.

speelt
in stilte met elk woord.

Dit vind ik echt het beste stuk van het gedicht. Geweldig. Dit is anders dan je andere gedichten, de lezer wordt hier meer meegesleept. Geweldig (y). Aengel, als in engel?

De witte golven van het haar
spoelen in zijn dalen aan

dat klinkt voor mij logischer.

Ik vind die opsomming in het midden minder, maar het einde, zoals Xineof al zei is fantastisch.

Over het geheel vind ik dit niet zo geweldig als de vorige die ik heb gelezen. Het spreekt voor mij wat minder, vind het ook wat te hakkerig voor een aengel.

Bedankt voor jullie commentaar. Halogeen, ik ben het gedeeltelijk met je eens. Dat eerste stuk is denk een kwestie van smaak, dus dat laat ik maar zo staan. Xineof zei naar mijn weten trouwens niet dat ze het einde prachtig vond, maar jij blijkbaar wel. :) Wat betreft die hakkerigheid heb je denk ik gelijk.
Zelf vond ik dit gedicht namelijk helemaal niet zo goed, nogal houterig. Ik denk dat het vaak net wat te makkelijk is, wel doordacht maar ook weer terugvallend op simpele dingen als 'hoort-woord'. Anderzijds vond ik het wel mooi genoeg om te plaatsen maar ik denk dat ik het nog hier en daar wat ga verbeteren.

ah, heb ik Xineof verkeerd begrepen.

Het zwakste stukje vind ik dit:

de treinen kussen de rails
de boeken branden
zijn blussende tranen.
hij vertelt van
gevleugelde verzen,
en de gezichten
die hij in huizen hoort.


maar dat vond jij dus waarschijnlijk ook al :)

graveert met zijn ogen
tekst en beeld, speelt
in stilte met elk woord.
vind ik leuk omdat het me aan het gedicht zelf doet denken. Je verwoording vind ik altijd erg mooi, hoewel het gedicht als geheel me op dit moment niet zo heel veel zegt. Wat Halogeen ook al zegt zie ik. Ik vind trouwens ook het einde erg mooi.
En ik ben aan het nadenken over het enjambement, wat xineof noemde, want voor mij voegt het niet overal evenveel toe.