wat gedichtjes
 

Nacht na dag zing ik mijn verhaal,
Voor de deur van mijn koude wereld,
Terwijl de tranen nog vals nagalmen.

Deze krijsende wintersavond van angst,
Laat ik de woorden lijden met een doel,
Terwijl de pijn in hoogte mee glijd

-Met de laatste kracht van mijn stem,
schreeuw ik mijn laatste noot de hemel in.-






____________________________________________________


Regendruppels spelen met het raam,
En de wind giert zachte kreten.
Toch ben ik alleen, – met de leugens. –

Verbeeldingen dwalen terug bij af,
En weer zie ik mezelf erin rennen,
Zwervend in het donker, - zoekend naar licht.-

Het mes vecht met de mooiste kant,
En laat het bloed oneindig varen,
Op weg naar een fonkeling. – overstromend mijn pijn. -

- Mijn hart geeft zijn laatste schreeuw,
Terwijl mijn wens word vervult. -


____________________________________________________

De zwarte roos stevig geklemd in mij handen,
Uit angst dat ze zouden verkleuren,
En vloeken met mijn hart.

Mijn waterige blik gericht op de schitterende zon,
Uit kwetsbaarheid dat hij nooit schijnt,
Wanneer ik in het donker leef.

Mijn klok zonder verschijning in gedachten,
Uit voorzorg voor een wereld zonder tijd,
En de dood nooit zal voorkomen





niet zo geweldig, en het zijn wel oude van me.

Over het eerste gedicht: meeglijdt, 1 woord en met dt (doe je twee keer fout)
In het tweede gedicht stoor ik me een beetje aan de "-" streepjes. en het is wordt (met dt) vervuld (met een d).

Je zegt zelf dat het oude gedichtjes zijn, maar hoe oud dan?

Ik vind het taalgebruik niet onaardig. Op de een of andere manier doet het me heel veel aan van die Engelse Gothic gedichten denken, maar dan in het Nederlands, zonder dat ik het idee heb dat het verengelsd is. Het is allemaal heel treurig. Het eerste gedicht is naar mijn mening de beste.

Dankje voor je reactie en eerlykheid.

Die fouten kloppen, mijn nederlands is niet helemaal perfect. :bloos:

En ik snap wat je bedoeld van die engelse teksten. :)
nayaa, iig bedankt! :)

Ik vind ze allemaal wel potentie hebben, talent aantonen en mooie zinnen bevatten, maar als geheel doen ze me eigenlijk niets.

Het is winteravond en niet wintersavond.

De zwarte roos stevig geklemd in mij handen,
Uit angst dat ze zouden verkleuren,
En vloeken met mijn hart.
vind ik trouwens mooi gevonden, zij het iets cliché.
Maar na de twee strofes eronder denk ik alleen maar 'en nu'. Ik hoopte op meer iets als een 'clou' of conclusie, maar er komen twee strofes die eigenlijk dezelfde strekking hebben.

Ik snap wat je bedoeld, bedankt.

Bij dat ene gedichtje, heb ik expres geen 'conclusie' bij geschreven vanwege dat het gewoon mijn gevoel is.
Maar bedankt voor je reactie en je commentaar! :)

I
Met de laatste kracht van mijn stem,
schreeuw ik mijn laatste noot de hemel
vind ik erg mooi. De hele metafoor vind ik sowieso wel mooi, ik ben er van onder de indruk hoe je het verwoord hebt.
Ook ik ben benieuwd hoe lang geleden je dit geschreven hebt.

II
Deze vind ik iets minder, misschien door de regendruppels en mesen die toch zo vaak al gebruikt worden.
De tweede strofe vind ik dan wel weer mooi,.

III
Hm, je gedichten lopen best wel goed trouwens, dat vind ik altijd wel heel fijn.
Mijn klok zonder verschijning in gedachten,
Uit voorzorg voor een wereld zonder tijd,
vind ik vooral erg mooi.

Dankjewel.

Dat met die messen enzo, is idd niet zo orgineel.

Wanneer ik ze geschreven heb weet ik niet percies.
Ongeveer aan maand geleden denk ik. Of 2 kan ook.