Voor altijd, dan maar
 

In de verte,
had ik nog alle tijd.
Meer dan gisteren en vandaag,
en wat nog zou komen.

Rustig ging het verder,
door de - misschien wel-
of nog niet genomen
beslissing.

Maar was het wel zeker,
dat nog niet alles was,
zoals het kon zijn,
of nog niet

Tot op het laatst,
hopend tot het onomkeerbare
hier aankwam - werkelijk-
voor altijd, dan maar.

Ik vind hem mooi, en dan vooral de laatste strofe.

Het is ook goed begrijpbaar. :)

Ik vind juist de derde strofe het leukst. Simpel, maar het staat me wel aan. :)
Voor de rest voegt het afbreken van de regels niet altijd wat toe voor mijn gevoel. Dat is wel jammer.

Ik vind dat de streepjes ook niet echt wat toevoegen aan je gedicht. Ik vind ze nogal overbodig en het breekt het ritme.
Verder vind ik niet echt dat je gedicht spreekt. Het roept bij mij geen beeld op oid, maar dat is persoonlijk.

Het twijfelachtige in dit gedicht vind ik leuk, maar het hakkelt nog een beetje vind ik: de zinnen lopen niet zo vloeiend in elkaar over.

en wat nog zou komen. --> Hier zou ik van maken 'en wat nog komen zou'.

Rustig ging het verder,
door de - misschien wel-
of nog niet genomen
beslissing.

Mooie strofe (y).