verkracht
 

Verkracht


Blikken van verleden zijn weerspiegeld
in de nachtmerries van vandaag.
Dromen zijn verdreven kom terug
is wat ik ze nu vraag.

Pijn van toen, houdt je tegen te zijn wie je bent
Geluk van een enkeling die je nu echt een beetje kent.

Iedere nacht een gevecht tussen geluk van nu en pijn van toen,
Voel je je zo hulpeloos dat je niets tegen je nachtmerries kan doen

Grote handen die jouw lichaam in bezit namen,
Van doordringende stem opdrachten vernemen.

Je hart gilt het uit maar je stem kan zelfs niet fluisteren ,
Tranen stromen maar niets wat hem laat luisteren.

Als de tranen zich vermengen met zijn plezier,
je de adem kan proeven van misselijk bier.

Hij is weg laat je alleen achter op de grond,
Waar hij jouw lichaam het zijne vond.

Vuil is niet van je af te douchen,
Herrinnering niet van je gezicht te wassen.

Gedwongen te doen wat van je werd verwacht,
Word je vaak nachten lang nog steeds verkracht.

Ik vind het gedicht heel confronterend, het komt heel erg op je af. Dat is aan de ene kant wel mooi vind ik, omdat het echt een heleboel emoties bevat, maar aan de andere kant vind ik het moeilijk om erop te reageren, het is zo persoonlijk.

Ook al is de rijm hier een beetje geforceerd (verwacht - verkracht) het heeft wel iets, vind ik.
Maar ik vind het niet prettig lezen omdat je steeds na twee regels afbreekt.

Ik heb tranen in mijn ogen, daar wilde ik even mee beginnen. Ook al is het taaltechnisch misschien niet super, het raakt me echt.

Dromen zijn verdreven kom terug --> hier heb je niet echt gebruik gemaakt van interpunctie, dat staat wat slordig. Ik zou eerder schrijven: Dromen zijn verdreven, 'kom terug!',

jou lichaam --> jou moet jouw zijn

opdrachten --> dit woord vind ik metrisch gezien totaal niet in de zin passen. De klemtoon wordt teveel op 'dracht' gelegd. Misschien is dit iets: van doordringende stem vernemen wat te doen.

De adem kan proeven van misselijk bier. --> Dit is een beetje een vage zinsconstructie

jou lichaam --> jouw

Verder vind ik de vorm niet echt uitdagend, maar wel erg doeltreffend. Daardoor en door het expliciete taalgebruik is het een heel direct gedicht, waardoor het de lezer wel raakt. Mooi vind ik het volgende stuk:

Je hart gilt het uit maar je stem kan zelfs niet fluisteren ,
Tranen stromen maar niets wat hem laat luisteren.

K vind het heel mooi. Bevat idd veel emoties. Ja de foutjes zijn er al uitgehaald ;)
(y) echt goed

Het raakt mij ook erg persoonlijk. Ook ik zit nu met de tranen in mijn ogen.

Commentaar lukt even niet zo goed.

Het raakt mij ook heel erg.
De emotie's zijn ook heel erg duidelijk.


'Vuil is niet van je af te douchen,
Herrinnering niet van je gezicht te wassen.

Gedwongen te doen wat van je werd verwacht,
Word je vaak nachten lang nog steeds verkracht.'

Ik had vanaf het begin al tranen in mijn ogen, zoals meerdere.
Maar bij dit stukje stroomde er een paar over mijn wang. Je hebt gelijk.

Inderdaad heel confronterend... :(

Ik weet niet of je wel commentaar wilt verder op het gedicht zelf, los van de inhoud en los van wat xineof al genoemd heeft?