traan
 

Er zit een traan in mijn oog
stiekem, niemand die hem ziet.
Niet een traan van blijdschap
maar een traan van stil verdriet.

Die traan in mijn oog
rolt inmiddels over mijn wang.
Ik kan hem niet meer stoppen
hij gaat zijn eigen gang.

er rolde een traan over mijn wang
hij kwam op de grond terecht.
een traan van stil verdriet
die voor mij zo veel zegt.

Er rolde een traan
ík heb hem niet gestoord,
omdat je met een traan
soms zo veel meer zegt
dan één enkel woord.

Voorspelbaar einde, ik zou je typfoutjes ook wel even weghalen. Dit beeld, deze vorm doet me absoluut niets, er komt niets naar voren, het is zoutloos (voor mij!) en de rijm komt me veel te geforceerd over.
De vreemde overgang van de tegenwoordige naar de verleden tijd vind ik ook niets. Ze zit er, ze rolt en toen was ze al gerold.
Je woordgebruik is ook nogal voorspelbaar, tranen, rollen, wangen, oog, stil verdriet.

Het is een aardig gedichtje, maar daar houdt het voor mij dan ook op.

Hm, ik sluit me bij Mutant aan, al komt dat vooral door het beeld van de traan, dat het geheel een beetje cliché op mij over komt.
een traan van stil verdriet vind ik dan wel weer mooi :)

Het is inderdaad nogal cliché en ik vind het dus geen bijzonder gedicht, maar het leest wel lekker, dat is dan weer een pluspunt.