Alleen
 

Mijn wangen gloeien, tranen vloeien
Teveel woorden
Teveel daden
Alles is gedaan nu jij bent gegaan

Mijn handen trillen en ik wil gillen
Alleen zonder jou
Alleen in de stilte
Je woorden doen pijn, kan niet meer met jou zijn

Weer in het duister, hoor alleen gefluister
Niemand helpt
Niemand ziet
Wat eens was een lied, doet nu alleen nog verdriet

Gesnik verdrijft de silte, maar niet jouw kilte
Nooit meer een eind
Nooit meer een begin
Je hebt je gewroken en mij gebroken

Je had een verleden, dat ik had vermeden
voor altijd gebonden
voor altijd gevangen
Eens konden we praten nu heb je me verlaten

Voor het eerst in het nederlands gedicht ;) Ben benieuwd wat jullie ervan vinden.

Wat eens was een lied, doet nu alleen nog verdriet

De rijm hier vind ik veel te gedwongen, de zinsconstructie van het deel voor de komma versterkt dat nog eens.

Verder vind ik de rijm in de eerste zin van elke strofe erg leuk, het maakt het vlot leesbaar. Wel een typfoutje; silte --> stilte.

Weer wat minder vind ik de rest van de strofen; de tweede en derde regel lijken qua inhoud telkens heel erg op elkaar, en de derde ook, waardoor er niet echt een verhaallijn inkomt; de inhoud herhaalt zichzelf imo wat teveel. Ik zou proberen er wat meer een thema, een rode draad in te verwerken.