minder levenslust
 

Een topic zoals dit zal er mss al geweest zijn maar ik kon niets gelijkaardigs vinden... alvast bedankt voor het lezen :)

Het valt me de laatste tijd erg op dat ik veranderd ben.
In slechte zin. Ik heb niet evenveel levenslust meer als voorheen en voel me vaak neerslachtig. Ik vind er niet bepaald een goede reden voor, en weet dus ook niet hoe ik mezelf meer moed kan inblazen. Ik ben net verhuisd met mijn vriend en daar keek ik al 1 jaar naar uit, tot nu, nu is het gebeurd en ik voel geen grote vreugde. Ik lach minder en denk bij alles te diep na 'waarom', ik ben nogal pessimistisch ingesteld.
Vroeger kon ik ervan genieten een boekje te lezen, afspreken met vrienden, gaan shoppen. Nu lijkt alles zo overbodig... zo nutteloos...
Ik vraag me af of er nog mensen zijn die dit hebben (gehad) en of er medicatie (geen anti-depressiva) bestaat die natuurlijk is en die doeltreffend is.
Alvast bedankt.

Nieuwe doelen stellen en alsnog proberen te genieten van kleine dingetjes.

Qua "medicatie" zou je sint-janskruid kunnen proberen. Maar ik denk dat je er beter aan doet om te proberen er achter te komen waardoor je je zo voelt (eventueel met professionele hulp) en zo proberen wat aan de oorzaak te veranderen. Iedereen heeft ups en downs in zijn/haar leven en ik denk dat iets als verhuizen/samenwonen, denk ik, zo iets ook wel teweeg brengen ('t is toch een hele verandering)...maar als het niet over gaat ed, dan is het wel handig om te kijken wat je er aan kunt doen.

Dit is jammergenoeg niet zo makkelijk als het lijkt :s :(

Hmm, zoals Leonoor al zei, probeer eerst achter de oorzaak te komen.

Wat niet meteen betekend dat het onmogelijk is en ook niet dat je het niet kunt proberen. ;) :)

De zin en het nut van de dingen niet meer inzien. Ja hoor, dat ken ik wel. Wat is er de zin van dat ik dit-en-dat doe...? Geen idee, ik doe het maar gewoon.

...

Medicatie is niet automatisch een oplossing, het moet nog altijd uit jezelf komen.....
wat je zou kunnen doen is praten met de huisarts, psych. aangezien heel veel factoren kunnen mee spelen(houd me daaarom op de vlakte)
en je kan bij de huisarts zelf aangeven of je met medicatie wilt beginnen, alleen lijkt me dat niet zo slim, vanwege een verandering die uit jezelf moet komen en afhankelijkheid aan de medicatie

euh.. dit heb ik best vaak

een logisch gevolg van dieper nadenken :)

hm neen, te realistisch nadenken:)

Op het verhuizen gedeelte na herken ik me er verdraaid goed in. Ik ben de afgelopen jaren ook heel erg verandert, vroeger kon ik vrolijk zijn, nu amper, en allemaal zulk soort dingen. Ik ben er (nu nog niet helemaal eigenlijk) overheen gekomen door met mensen te gaan praten, toch leuke dingen gaan doen ook al weet/denk je dat je er niet van kan genieten. Neem genoeg tijd voor jezelf, ga niet stressen omdat je dat of dit nog moet doen, doe het lekker rustig aan en ga vroeg naar bed. Als het slecht gaat probeer dan iemand te bellen of naar een goede vriend(in) te gaan. Zelf heb ik dat eigenlijk niet gedaan en daar heb ik echt spijt van, het helpt echt om gewoon is lekker een keer helemaal uit te janken bij iemand oid.
Ik weet niet of dit allemaal zou kunnen helpen bij jou maar probeer het. Ik heb hier heel lang last van gehad en ben er nogsteeds niet van af, maar ik ben nu veel sterker en kan er veel beter tegen vechten.

ook goed :)