zij gelooft en zij niet.
 

heb laatst dat programma gezien :D daarbij las ik laatst de krant (ja dat doe ik wel vaker) waarin n artikel stond over urk, waar de fusie van de gereformeerde kerk met 2 andere tot de protestante kerk nederland tot n scheuring in t dorp leidde. nou is urk natuurlijk wel erg religieus maar ik zat me af te vragen in hoeverre religieverschillen een obstakel kunnen zijn voor n relatie.
zoeken jullie iemand met t zelfde geloof, misschien niet nu maar om mee te trouwen zeg maar. in hoeverre is het bij jou thuis geaccepteerd om met n partner van andere religieuse komaf thuis te komen. zou jij zelf grove bezwaren hebben? en hoe zit het in vriendschappelijke relaties? en welke verschillen zou je wel accepteren en wat niet (luthers of gereformeerd is in mijn ogen maar klein verschil itt bijv. atheist en katholiek)

zij gelooft en zij niet ging deze keer over n vrouw die zich bekeerd had tot christendom en meer ruimte wilde om haar geloof te beleiden, d'r man vond t maar niets. ik moet eerlijk zeggen dat ik een relatie met een religieuze man voor mezelf uitsluit. ik ben die hard atheist en kan mijn leven niet delen met iemand die zo anders in het leven staat. niet praktiserend religieus zou evt wel kunnen maar word toch ook al moeilijk denk ik.

Een relatie met een ongelovige lijkt mij niet echt geslaagd. Jezus vraagt van mij dat ik Hem op de eerste plaats zet en als Hij het belangrijkst is in mijn leven is het wel fijn als je dat met je vrouw kunt delen.

Nee dank je, een vrouw die niet mij maar een of andere al lang dooie (jezus) als eerste persoon in haar leven heeft hoef ik niet.

Sowieso zou ik geen streng gelovig persoon willen aangezien ik dan waarschijnlijk horendol zou worden van al dat gezeur erover. Zodra mijn vriendin over god begint op een andere manier dan godverdomme hoeft het voor mij eigenlijk al niet meer :D

Die vrouw zal het op haar beurt ook geweldig vinden dat Hij altijd op de eerste plaats komt en zij ook op de tweede.

Anyway, ik heb er geen problemen mee als mijn vriendin/vrouw gelooft en ik niet, zolang ze maar niet op een manier gelooft die met haar ratio en gezonde verstand in botsing komt.

Dat is bijna onmogelijk.
Maar goed, stel dat iemand het voor elkaar krijgt om alle logica van mijn argumenten in te zien en tóch nog kan geloven...
nee, dat geloof ík dan weer niet. Dus nee, geen gelovigen voor mij. Agnostici of atheisten, dank u zeer.

Ik ken best een aantal meisjes die op hun eigen manier in (een) god geloven maar die heus inzien dat niet alles draait om het dienen van god, die niet aan komen zetten met bijbelteksten bij elke scheet die je laat, etc. etc.

mijn ouders zouden me zeggen wat ze ervan vinden maar voor de rest niets dwingen ofzo. ligt natuurlijk ook een beetje aan mn leeftijd. en de serieusheid van mn relatie. Maar ik zou denk ik niet snel met een ongelovig iemand trouwen, het lijkt me veel gaver, om met iemand te trouwen, die hetzelfde als jou, ontzettend gaaf vind. Stel dat jij ontzettend veel van modeltreinen houdt, je hele leven is doortrokken met modeltreinen, en je vrouw/man vind er niets aan, dat lijkt me niet echt fijn.

beetje fout voorbeel mgoed :p

Nee, ik als gelovoge kan idd niet de logica zien, tussen het geloof in god, en het dan niet kunnen vatten van argumenten.

Neen neen, geen domme wichten voor mij :)

Mijn omgeving zal het altijd accepteren maar ikzelf zie een gelovige vrouw niet zo zitten. Gelovigen hebben een heel andere manier van denken dan ik.

niet dat ik zoek, maar ik zou het wel prettig vinden als- :rolleyes: :nono: .

ach, ik weet niet. tegen een ongelovige die gelovig wordt is natuurlijk niets in te brengen, ik denk wel dat ze het erg zouden vinden als ik door te trouwen ofzo van mijn geloof zou afwijken. of dat denk ik niet, dat weet ik wel zeker. maar ik bepaal dat nog altijd zelf, en voor mijn ouders zullen er denk ik ook verschillen zijn tussen bepaalde geloven. het gaat er dan ook vooral om dat ik het zelf niet wil, en niet dat mijn ouders het niet zouden willen. ik heb nml niet zoveel tegen hun voetsporen.

ja. geloof doordrenkt je leven, heel je in de wereld staan wordt er toch door bepaald. dan kan ik niet samenleven met -op bepaalde punten- andersdenkenden.

dat is totaal iets anders, waarom zou ik er daar iets tegen moeten hebben. vriendschappen tussen verschillende geloven zijn juist goed denk ik, hangt er natuurlijk ook vanaf wat je onder 'vriendschappelijke relatie' verstaat. maar ik denk dat ik daar geen bezwaar tegen zou hebben, tenzij iemand er zulke domme, vervelende of irriterende gedachten op nahoudt, dat ik het niet meer bij hem of haar uithoud natuurlijk.

het zou mij niet gaan om de naam van het geloof, er zijn heel wat christenen waar ik nooit en nooit iets mee zou willen, omdat ik niet met hun gedachtegangen kan leven. er moeten bepaalde punten zijn, waarop we allebei hetzelfde denken.

zwart-wit ik vraag me af, wat is jouw religie?

bedoel je hiermee domme mensen of ongelovigen int algemeen?

Gewoon een lekker onderdanig propje (y)

:D
Nee zekers niet. Liever het tegenover gestelde. Je moet toch je hele leven met zo iemand mee. Iemand die juist tegendraads is, maar vatbaar voor rede :cool:

@ ninnoc,
het was een verwijzing naar morgan. Ik pik mijn partners niet uit op intelligentie. Al moet ze dan ook niet al te dom zijn.

Ik zou geen relatie met een ongelovige willen...

Je moet openstaan voor nieuwe dingen vind ik. Als k gek word op iemand van n ander geloof, en hij/zij gelooft ook wel ech heel sterk, zou k me verdiepen in dat geloof. Ik zou hem/haar niet "verbieden" of "tegenhoudem" zijn/haar geloof uit te oefenen.... Dan ben je btje racistisch bezig vin k...

racistisch en discriminatie worden ook te pas en te onpas gebruikt

racistisch: het onderscheidt maken op ras.

Wtf heeft dat te maken met jou post?

Mwah, ik val zelf niet echt in de groep gelovig of niet-gelovig, dus het is wel fijn als iemand anders ook een beetje losjes daarin zou zitten lijkt me.

Ik wel. En als ik goede argumenten heb tégen religie in het algemeen, vind ik dat hij die moet begrijpen. En als hij de logica er niet van inziet, dan hoef ik 'm niet.
Maar goed, een vriendin van mij noemt zich ook gelovig, maar ze beseft zelf dat het een vorm van zekerheid zoeken is en stiekem is ze een grote agnost :P Kijk, zo geloven vind ik niet erg. Hoewel ik nog niet wil dat mijn vriendje zo denkt...

christendom.

Ik ben niet gelovig maar zou wel een christelijke man bijv kunnen hebben. Tenminste, dat denk ik nu. Wel lijkt het me moeilijk als je kinderen hebt. Voedt je je kinderen (bewust?) wel/niet christelijk op.

ik ken een meisje, zij is christelijk. Haar moeder is dat ook (en haar broers ook) maar haar vader was het niet. nu is haar vader overleden en zit zij met een hoop vragen...(niet of god wel of niet bestaat, maar of haar vader op het laatste moment misschien toch nog heeft gedacht dat god bestaat, en of hij in de hemel is, of daar neit werd toegelaten, enz...).

Mijn ouders zouden het accepteren als ik met een gelovig persoon thuis zou komen. Ze zouden het moeilijker vinden als ik bijv. met een moslim thuis zou komen (niet kwetsend naar alle moslims!). Ik denk ook niet dat dat laatste snel zou gebeuren, omdat ik me, denk ik niet aan de gebruiken kan aanpassen.

ong. de helft van mijn vrienden is christelijk, en mijn beste vriendin ook. Gaat prima, en niemand die er een probleem van maakt.
xxx fantome

Ik sluit niks uit :)

Met een matige gelovige zou ik nog wel kunnen leven. (Veel van mijn vrienden/vriendinnen zijn matig gelovig.)

Maar iemand die God op alle fronten op de eerste plaats zet, komt er bij mij niet in.

Gewoon nieuwsgierig: Jezus is voor jou belangrijker dan God? Of geloof jij (net zoals een aantal anderen) dat Jezus en God één zijn?

Ik kan niet leven met iemand die zijn eigen ratio en beoordelingsvermogen bewust opzijzet ten gunste van een onbewijsbaar geloof. Welk geloof maakt me dan niet uit, ook een new age zweefkees zou ik niet willen.

Ik heb wel gelovige vrienden, maar dat is wat anders. We hebben er er eigenlijk nooit over. Het doet in de vriendschap ook niet ter zake.

Mijn moeder gelooft, en heeft de neiging om er maar over door te willen gaan, en ze vindt ook dat het allemaal echt waar is en snapt niet dat ik dat gewoon niet voor waar kan aannemen. Ze heeft ook een hele eigen versie van het geloof, dat tussen katholicisme en new age inhangt. Ik vind het pure onzin, en ik wil er niet mee geconfronteerd worden. Ik vind het fijn voor haar dat zij haar antwoorden gevonden heeft, maar het zijn niet mijn antwoorden. Maar daar kan zij het op de een of andere manier niet bij laten zitten, ik moet en ik zal er alles over aanhoren en eigenlijk wil ze dat ik me bekeer. Ze vindt me een beetje zielig, en simpel, en ik kom er nog wel achter, ooit, dat ze gelijk heeft....

Ik moet er niet aan denken om een relatie te hebben met zo iemand.

Ik ga niet trouwen en ik heb ook geen voorkeur voor religie, hoewel ik waarschijnlijk mijn vriendin zou bestoken met anti-religie-propaganda als zij religieus zou zijn.

Ja, ik geloof dat Jezus, God de Vader en de Heilige Geest een drie-eenheid vormen. Ze zijn gelijk.

Dat Jezus voor mij op de eerste plaats komt betekent niet dat mijn toekomstige vrouw daardoor een slechte plaats zou krijgen ofzo. Als zij net als mij Jezus liefheeft zal ze juist blij zijn dat wij dat samen kunnen delen.