mijn moeder het kutwijf.........
 

Heey...

Ik voel me op dit moment zo erg naar en ik kan hier eigenlijk niet echt goed met iemand overpraten.

Ik heb weer eens voor de 2974098624864 keer ruzie gehad met mijn moeder. Ik heb het gevoel dat ik niet meer van haar kan houden, ze is zo streng en onredelijk.
Omdat ik gister schreeuwde dat ze zich niet met mijn mobiel moest bemoeien heb ik nu weer huisarrest.
Zo gaat het al heel mijn leven.
- een vriendin uit groningen kwam me ophalen maar ik was mijn gymshirt kwijt geraakt..mocht niet meer gaan.
- omdat ik samen geen film met haar op zat avond wil kijken mag ik niet uit of wat anders.
en zo zijn er nog 1001 voorbeelden. Ik krijg altijd huisarrest voor het minste geringste, ook mag ik niet bij mijnbeste vriendin slapen omdat we ooit n btje ruzie hadde ik heb het dr allang vergeve maar me moeder niet dus daarom niet :s
Ik word zo verdrietig hiervan het lijkt namelijk net alsof ze me geen normaal leven geeft, ze geeft me geen vrijheid.
Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan want ik begin haar steeds meer te haten...en dat wil ik diep in mijn hart natuurlijk niet. ik wil gewoon zo snel mogelijk mijn diploma halen en het huis uit..
Misschien denken jullie nu ja ze is 17 nog aan het puberen? (trouwens wanneer ben je uitgepubert?) maar dat is echt niet zo. Geloof me ze is zo onredelijk... van de 365 dagen in een jaar heb ik er 4 maanden geen huisarrest ofzo.
Don't know what to do...Min vriendje mag zaterdag dus niet komen eten en ik hecht al zoveel waarde aan mijn weekend. Ik zit namelijk in 4 havo en heb het zoooo achterlijk druk he. Dus van het weekend kan ik me vriend alleen zien maar nu dus niet...ik bennu al een paar weken af en toe aan het spijbelen dat is dus het gevolg enzo..
Nouja dat wilde ik even kwijt...
Hoe gaan jullie ermee om met onmogeljke ouders???
(ik heb trouwens 2 oudere broers en me moeder is gescheide)

Liefs Mij

ben vrij in het begin al afgekaat met lezen, maar is het niet logisch als je tegen je moeder schreeuwt dat je huis arrest krijgt?

Voor 3 maanden , 1 week oke......maar 3 maanden is totaal onzin ..Trouwens ik verhief mijn stem..mijn moeder maakt er schreeuwen van he...

Ach zo zijn mijn ouders ook.
Ze veranderen vanzelf, en jij ook. Ik heb soms ook haatgevoelens, maar gaat vanzelf weer over, en dan wordt e ook voor rede vatbaar, als jullie allebei weer zijn gekalmeerd bladiebla.

ik heb ook een beetje dat probleem maar niet zo erg ik hoop dat je je diploma snel haalt dan is je leven hopelijk normaal xxxxjes catgirl

Mss moet je s probere om dr redelijk met je moeder over te praten. ZONDER, ik herhaal, ZONDER, geschreeuw, ZONDER geruzie en ZONDER verwijten. Vertel alleen wat jij dr van vind. Dus niet zo van: Jij doet dit, en jij doet dat. Neej, alleen maar: ik voel me dr zo bij als je zo doet, ik vind het niet eerlijk.... Alleen maar ik-gevoelens. Klink mss als n psychiater, maar k denk wel dat t helpt...

volgens 't verzorgingsboek is de puberteit vanaf je tiende tot je veertiende :rolleyes:

hmm is je moeder gewoonweg niet bang om je kwijt te raken, ik weet niet hoe die scheiding gelopen is enzo en of je broer e.d. nog thuis woont maar het zou kunnen dat je moeder gewoonweg bang is je kwijt te raken en dit in haar ogen de beste oplossing lijkt...... maar ja je zal moeten praten, zoals al een keer hierboven is gezegd

Ehm... nee. :| Bij ons thuis toch niet, Goddank. En om wat dan ook, om haar mobieltje.

Sterkte, Nathaley.

Nee, lezen, idioot. Er staat dat de puberteit begint rond je 10e, 11e, 12e, 13e of 14e.

Kun je niet wat meer informatie geven?
Dit is een uiterst subjectief, onvolledig verhaal. Ik kan uit jouw verhaal niet opmaken hoe het verdere contact tussen je moeder en jou is, hoe jullie in een normale situatie met elkaar omgaan, hoe jij reageert op een opgelegde straf, hoe haar omgang met je broers is, wat volgens jou (het liefst volgens háár) de beweegredenen zijn je zo te behandelen en of je zelf geen ontzettende rebel bent.

Over het algemeen genomen rond 16/17 jaar, maar dat ligt aan de persoon.

Wat je hier verteld moet je je moeder vertellen, en zeg haar dat je er heel erg mee zit en je prestaties op school eronder lijden. Print je post (of het hele topic) desnoods uit om het haar zelf te laten lezen, en hoe ze er ook op reageert, wordt niet boos op haar, probeer redelijk met elkaar te praten en anders niet.
Je moeder is ook maar een mens en kan evengoed foute inschattingen maken. Het lijkt me dat ze je probeerd te beschermen tegen alles wat jou kwaad zou kunnen doen (waarschijnlijk omdat ze zelf vervelende ervaringen heeft meegemaakt), maar ze overdrijft het (nogal) een beetje.
Hoe dan ook, opvoeden is niet altijd makkelijk en helemaal niet als je gescheiden bent lijkt me. Jullie zullen het samen moeten oplossen.

suc6

Je bent zeventien, luister er niet naar. Hoe wil ze je in godsnaam tegenhouden !

Volgens mij biologie lerares uit de eerste rond je 21e...

de ik-boodschap ;)
naja, kan klinken als een psychiater/psycholoog of whatever, maar ik denk idd dat als ts er met haar moeder over gaat praten ze niet moet zeggen van 'jij doet dit verkeerd, en jij doet zus' maar idd zeggen wat haar dwars zit. Het erbij houden dat het dus de probleem van ts is (zij zit ermee, zij wil er iets aan veranderen).

Mn buurmeisje/vrouw zitten altijd ook tegen elkaar te schreeuwen...als mn ma met een vrouw ruzie heeft(dat was pas met dat gare wijf die hier een kamer bij ons huurt:p) schreeuwen ze ook maar doorelkaar zonder naar elkaar te luisteren, misschien is t iets typisch vrouwelijks dat men niet naar elkaar luistert ofzo....maargoed:o
Gewoon es rustig gaan praten ja en niet alleen haar de schuld geven, jij doet ook vast wel foute dingen en mijn ma wordt ook boos als ik tegen haar 'schreeuw' ..dat komt respectloos over dus ik kan wel begrijpen als je ma dat niet zo leuk vindt. Verschilt per ouders natuurlijk, praten lost in ieder geval veel op.

Je moeder is wat aan de strenge en onredelijke kant ja. Kun je daar niet op een rustig moment met haar over praten? En heb jij geen vader?