wanneer ben je hsp??
 

Ik weet dat er op internet van die testjes zijn...Maar is het niet zo dat het officieel vastegsteld moet worden ofzo?
Het lijkt mij zo raar om van jezelf zomaar te zeggen dat je hsp bent...


Iemand ervaring?? hsp'ers aanwezig die mij kunnen helpen??

ja misschien wel...maar er zijn dus meer mensen die dit hebben..
dan kunnen ze het toch een naam geven?

Nee hoor. Het is gewoon mode om je kind als HSP te bestempelen als het buiten de boot valt op school en wat vaker dan gemiddeld huilt bij enge films. Net zoals enkele jaren geleden elk kind het stempel hoogbegaafd opgeplakt kreeg is dit ook zo'n trendverschijnsel.

ik had 23 van de 25 vragen "ja" op die ene test :P
leek mij wel duidelijk
anyways
tsja
hsp o fniet dat is lastig
je moet iig met jezelf leren omgaan

HSP is mijn ogen een even grote "stoornis" als schizofrenie. Het zijn beide patronen van gevoelens die mensen ervaren en die bovendien op zo'n wijze tegenstrijdige belangen polariseren dat zij voor ernstige levensproblematiek kunnen zorgen.

Je moet bovendien niet vergeten dat schizofrenie een waanstoornis is die mensen op een andere manier in contact brengt met de realiteit, vaak een manier die voor anderen niet heel vanzelfsprekend lijkt. Mijns inziens heeft dit niet alleen veel parallellen met HSP maar lijkt het mij ook niet gek te beweren dat het best wel eens hooggevoeligheid zelf zou kunnen zijn die ten grondslag ligt aan de schizotypische persoonlijkheidsstoornis.

Zelf ben ik ook een erg gevoelige persoon die door de jaren heen heeft geleerd op een heel andere manier dan de meeste mensen in contact te komen met de realiteit. Mijn manier is vooral een intellectuele geworden, wat ik eigenlijk vreselijk vind omdat ik mezelf erbij verwaarloosde. Dit leidt er toe dat ik mezelf al tijden opsluit en dat ik niet ben zoals ik zou willen zijn, dat ik bovendien karaktereigenschappen heb vertoond, zoals negativiteit en woede, die ver verwijderd liggen van mijn werkelijke hart; hetgeen dat mij daartoe dwong was juist de kwetsbaarheid van dat hart.

Daarom lijkt het me onjuist niet te spreken van HSP als een stoornis, of het niet te behandelen als een serieus probleem. het is dan weliswaar vaak iets genetisch (en misschien soms ook iets wat aangepraat is ;)), maar mensen moeten er toch mee leren omgaan; en is dat niet waar psychologie om draait? Leren omgaan met het zelf en het nu?

:)

HSP is dan ook geen virus. Eén persoon met hooggevoeligheid is misschien niet HSP, de ander wel. Ik denk dat een diagnose in de psychologie pas begint bij een probleem.

Er bestaat ook zoiets als schizoïditeit; vaak mensen die zich afsluiten voor de wereld en als robots leven. Deze mensen zoeken maar weinig hulp. Maar hebben ze een probleem? Een probleem begint pas als je ongelukkig bent en ergens mee zit.

Misschien dat er meer mensen ongelukkig zijn tegenwoordig. Dan krijg je inderdaad snel allerlei diagnoses.

Ja je hebt ook wel gelijk hoor. Je hoeft ook niet de eerst de beste te geloven die opeens beweert HSP te zijn/hebben, maar ik vind het toch altijd belangrijk om ook door die trend heen te kijken. Kijk dat iedereen van die Uggs draagt, en ik trends en mode eigenlijk verfoei, betekent ook niet dat Uggs lelijk zijn. Zijn ze wel natuurlijk, maar daar gaat het niet om. :D

Mja ik maak me er niet zo druk om of het waar is wat anderen zich toe-eigenen voor een ziektes, maar ik vind het altijd wel belangrijk op te komen voor het recht dat anderen hebben op hun gevoel, hoe Oprah dat ook klinkt.

Ik zou er liever dood in aangetroffen worden dan erin te moeten lopen. :P

Mijn mening zit er zowat tussenin, langs de ene kant ben ik extreem gevoelig, wat heel mijn leven serieus moeilijker maakt.

Langs de andere kant haat ik het dat er een etiket moet worden opgeplakt, op bijna alles nu. Ik ga nu toch niet zeggen; "hallo ik ben HSP" dat het nu een naam heeft daar ben je toch niks verder mee?

ok, dan wordt het misschien meer begrepen, maar dat vlot ook niet als zoveel mensen zich HSP gaan verklaren om intressant te doen.

Er is ook niemand die beweert dat die mensen zich aanstellen. HSPs zullen ook echt anders zijn dan anderen, hun gevoelsleven zal op een andere manier werken dan dat van anderen. Maar dat is een heel andere kwestie dan de vraag of een bepaald verschijnsel een in de medische wetenschap algemeen erkend ziektebeeld oplevert. En dát is bij HSP niet het geval en bij schizofrenie wel.

Wát is HSP???? :confused:

'Hoog sensitief persoon.'

De naam doet iets vermoeden, maar is er een defintie/omschrijving van?

Nee, ik ga niet Googlen... :p

-> wat ik zei. Alles dat meer dan gemiddeld huilt.

HSP is een door semi-proffessionals verzonnen term. De plek waar psychische stoornissen worden vastgelegd is de DSM (Diagnostic and Statistic Manual) van de APA (American Psychological Association). De DSM is inmiddels aan zijn vierder versie toe en daarom heet hij de DSM-IV. Maar in de huidige DSM wordt HSP niet genoemd, dus op dit moment wordt HSP door de psychologie niet als stoornis gezien.

Het paradoxale van dergelijke 'stoornissen' (al zou ik het niet als zijnde stoornis benoemen), is dat je gedragspatroon erkennen als 'HPS' nog meer gevoeligheid oplevert.

Jij hebt het woord lui uitgevonden? :o
Anders kijk even in het psychologisch ABC.
Noujaaa... :p

Toch eens wat meer er over gaan lezen. ;):p

Ook al zou ik er iets over gaan lezen dan kom ik nog niet uit bij een algemeen geaccepteerde definitie, simpelweg omdat die er niet is. Ik gebruikte deze uitdrukking natuurlijk om te chargeren, vooral om duidelijk te maken dat er helemaal geen definitie is en dat het een mode-etiket is dat je vrijwel overal kunt opplakken.

:D

Weet je wat het is, je kunt het wel een naampje geven, maar je verandert er niks mee. Je bent nog steeds jezelf en je moet nog steeds met jezelf leren leven. Het heeft geen zin om de schuld te geven aan je HSP-zijn. Dus eigenlijk maakt het ook weinig uit of je bevestigd krijgt dat je het hebt of niet.
Ik denk dat ik een grote kans heb dat ik het heb, maar wat maakt het uit? Het helpt me niet verder en hoe meer je er over nadenkt hoe vervelender je het gaat vinden. Bovendien praat ik er met niemand verder over en ik ga al helemaal niet erover opscheppen.

Ik zit zelf ook enorm snel met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen als ik bepaalde films of series kijk. Ik trek me opmerkingen en gedragingen van andere mensen vaak veel te erg aan en heb. Maar om nou de behoefte te voelen daar het etiket HSP op te plakken? Niet bepaald, sterker nog ik krijg juist een aversie tegen die etikettenplakkerij omdat daaruit het idee spreekt dat het allemaal wel goed komt zodra je het kunt benoemen. Maar dat is onzin.

Als je merkt dat je op een bepaalde manier 'anders' bent dan anderen dan moet je daarmee leren omgaan. Als je een algemeen erkende ziekte of verschijnsel hebt waar bijv. medicijnen voor kunnen worden voorgeschreven als die diagnose gesteld is, dan is het logisch dat je het benoemd en erkend wilt zien. Maar zoiets vaags als HSP en hoogbegaafdheid is gewoon mode, dat wordt gewoon gebruikt voor elk persoon dat een beetje afwijkt van de norm.

Daarbij kan een etiketje wel helpen: zodra iets een naam heeft, komt het in de aandacht, zijn er mensen die zich er in verdiepen en er boeken over schrijven waarin vaak tips staan over hoe je er mee om kunt gaan. Bovendien kun je dan makkelijker met mensen in contact komen die "hetzelfde hebben" en ook op die manier gebruik maken van andermans kennis en ervaringen. Wat dat betreft lijkt het me dus op zich niet slecht. ;)

Juist, maar dan wel een etiketje waarachter degelijke medisch-wetenschappelijke onderzoeken schuilgaan. Anders is het waardeloos. Anders blijft de 'identificatie' van zo'n verschijnsel een beetje hangen in de populair-wetenschappelijke sfeer, van die boeken die met veel tamtam bij Oprah worden gepresenteerd. Zo'n definitie is vrij inhoudsloos omdat hij nog steeds zeer vaag is, dus als je met andere mensen in contact komt is er nog helemaal geen garantie dat zij hetzelfde hebben.

Bovendien krijg je dan het verschijnsel wat je nu ook al ziet, namelijk dat HSP verzandt in een trend waarvan iedereen zegt: 'och, daar heb je weer zo'n ouder die zijn kind HSP noemt omdat het gewoon een lastig ettertje is.'

HSP is volgens mij niet iets medisch-wetenschappelijks...het is gewoon een naampje voor een karaktereigenschap, achter een term als "verlegen" of "druk" gaan ook geen medisch-wetenschappelijke onderzoeken schuil. Ik vind HSP gewoon een soort van verzameletiketje voor bepaalde eigenschappen, niets meer en niets minder dan dat. En ja, het blijft hangen in de populair-wetenschappelijke sfeer dat ben ik volledig met je eens. Maar of dat altijd negatief is, dat weet ik niet. Als mensen uit dergelijke boeken en tv-programma's enz. kunnen halen wat ze nodig hebben om er mee om te leren gaan, dan is daar in mijn ogen niet echt veel mis mee. Het als excuus gebruiken is weer iets anders...maar dat houd je met veel dingen.

Juist. En als een kind druk of verlegen is dan is dat gewoon een karaktereigenschap, maar als het dyslectisch is (een algemeen erkend medisch verschijnsel) dan krijgt het bijzondere aandacht. Bij HSP is dat (nog) niet het geval en dat is problematisch, want er zijn veel kinderen die zogenaamd HSP zouden zijn, daardoor problemen ondervinden maar die niet de erkenning krijgen die de ouders zouden willen. Bijvoorbeeld op school waar ze in de verdrukking dreigen te komen.

Dat zie je ook bij hoogbegaafdheid. Dat is ook niet een vastgelegd begrip (Mensa is dan wel zogenaamd een club voor hoogbegaafden, maar die hanteren niet dat begrip als criterium maar gewoon domweg cijfermatig iemands IQ dat geloof ik boven de 135 moet liggen om lid te kunnen worden). Als een kind op school slecht scoort is het zogenaamd hoogbegaafd en vindt het school te makkelijk, gaat het zich vervelen en lage cijfers scoren.

Ik pleit dus ook helemaal niet voor het vermijden van de term HSP, ik pleit alleen voor het te pas en te onpas gebruiken van die term voor allerlei uiteenlopende verschijnselen. Als het strakker omlijnd is dan kan het prima gebruikt worden om een bepaald soort mens aan te geven. Er is wel een meer ethisch bezwaar, namelijk mijn lichte afkeer van het continue willen bestempelen van allerlei soorten karakters. Maar goed, dat is een glijdende schaal die je natuurlijk ziet bij alle benoeming van psychologische en psychiatrische verschijnselen.

Ik denk dat het heel lastig is om een begrip als HSP te omlijnen, ook omdat het simpelweg heel lastig te testen is, denk ik. Als je de indruk hebt dat jezelf of je kind dergelijke "klachten" heeft, dan kun je er zelf of als ouder denk ik ook veel aan doen...veel ouders willen dat hun kind op school presteert en na school ook nog eens van alles doet en daarbij ook presteert en dan alles er om heen nog waar een kind indrukken op doet (tv, radio, enz.). Als ouder kun je daar best wat aan doen en zo het aantal indrukken verminderen, waardoor het aantal problemen waarschijnlijk ook zal verminderen. (Ipv ouder kun je natuurlijk ook iemand zelf invullen, veel mensen willen gewoon te veel en krijgen ook door heel de dag de tv aan te hebben staan ed teveel indrukken binnen om te verwerken, dat geldt al voor een "normaal mens", laat staan voor iemand die "HSP is".)

* http://www.hooggevoelig.nl/hsptests/hsp100/index.php (dit is de uitgebreide test)

* http://www.hooggevoelig.nl/hsptests/hsptest/index.php (deze is bedoeld voor de haastige mensen met weinig geduld)


(Enige wat ik er van weet :p )

ik vind dat sommige mensen hier een beetje negatief over hsp'ers doen.. als je er zelf geen last van hebt is het moelijk om het te begrijpen, en erg makkelijk om het maar onzin te vinden.. :s

En het is erg makkelijk commentaar op een dergelijke manier af te doen. :)

Wie zegt er dat de mensen die er niet alleen maar positief over zijn er zelf geen last van hebben, het niet begrijpen en dat ze het niet "hebben"?

ik zeg sommige mensen

En ik heb het misschien wel over sommige van die sommige mensen. ;)

okee jij wint ;)

en daar hebben die mensen alle reden toe. Er is nog geen enkel wetenschappelijk bewijs voor het bestaan van HSP. Ik geloof graag dat sommige mensen meer opnemen dan anderen, maar het gaat mij veel te ver om het gelijk allemaal als een stoornis te zien die behandeld moet worden zodat we allemaal weer 'normaal' zijn, whatever that may be.

ey vet, volgens de eerste ben ik nauwelijks sensitief en de tweede zegt dat ik heel waarschijnlijk hoog sensitief ben. Ook weer opgelost.

haha dat heb ik nou dus ook :D erg duidelijk ook vooral :p

ik had dat dus ook. :D hoezo loos

Ik ben het ook, en kan je zeggen, het is niet altijd fijn. Als iemand op een verkeerde toon iets tegen mij zegt, kan ik zo in huilen uitbarsten, en kan er nog dagen mee zitten. Ook kan ik bv niet uit gaan. Van de lichten en het geluid en al die mensen om me heen wordt ik heel moe. Ik kan geen alcohol of cafeïne hebben. Ook heb ik abnormaal veel slaap nodig. Vaak lig ik al om half tien in bed, als het niet vroeger is. Dit zijn een paar voorbeelden. Het is moeilijk uit te leggen, maar heb hier een praatje van mijn psych:

Hoog sensitieve personen hebben een zeer gevoelig zenuwstelsel. Hierdoor vangen ze informatie, stemmingen en prikkels op die door anderen vaak niet wordt opgepikt en horen, zien, voelen ruiken en denken ze meer dan anderen.
Dit proces is voor een groot deel onbewust en lichamelijk. Geen wonder dat dit soort personen de neiging hebben zich af en toe terug te trekken om bij te komen en hun energie weer op peil te krijgen.
Door de omgeving wordt hooggevoeligheid niet altijd begrepen en gewaardeerd.
Vooral niet omdat in onze cultuur geleerd wordt dat het verstand de boventoon voert en niet het gevoel.
Een teveel aan indrukken en prikkels wordt door hooggevoeligen als negatief ervaren en ze hebben vaak langer de tijd nodig zich hiervan te herstellen.
Ze zijn zorgzaam en meevoelend en hebben een sterke intuïtie en interesse en inzicht in spirituele zaken.
Aan de andere kant staan hooggevoelige personen niet bekend om hun snelle acties. Ze overzien de consequenties en zijn vooral voorzichtig. Drukte en sociale gebeurtenissen zijn niet aan hun besteed. Ze geven de voorkeur een diepgaand gesprek met één persoon.
Het lijkt voor hooggevoelige personen vooral belangrijk om de balans te vinden tussen de buitenwereld met haar overdaad aan prikkels en invloeden en een manier om je daar tijdelijk aan te onttrekken zodat je je weer op kan laden en je energie weer op peil kan krijgen. Te lang en te veel blootstaan aan stimulansen zal leiden tot overspanning en stress.

Iemand die hoog sensitief is zal meer geluiden en geuren opnemen. Ook zullen ze meer zien en voelen. Deze mensen raken door alle indrukken die ze opnemen heel vaak overbelast en worden moe. Deze vermoeidheid kan alleen maar opgelost worden door veel rust en daarom hebben deze mensen veel tijd en rust nodig om te herstellen.
Als kind zijnde zijn deze symptomen aanwezig. Deze kinderen worden vaak als verlegen gezien. De meeste hoog sensitieve kinderen zijn stil en teruggetrokken en worden vaak als verlegen of angstig betiteld. Iets wat vaak onterecht is. Deze kinderen willen wel en durven wel maar weten niet hoe. Dat is dan ook de reden waarom deze kinderen zich terug trekken.
Een volwassen hoog sensitief persoon is met deze stempel groot geworden. Sommige kinderen hebben het geluk dat ze ouders hebben gehad die het kind leerde om er mee om te gaan. Andere ouders hebben misschien met de handen in het haar gezeten omdat ze niet wisten wat ze met het kind aan moesten. Het kind werd misschien als lui betiteld, verlegen, angstig of zonder zelfvertrouwen. Een kind komt misschien zo over maar dat is niet het probleem.
Waar het om gaat is dat hoog sensitieve personen heel gevoelig zijn. Al de prikkels die op een dag binnenkomen zijn meer dan bij het gemiddelde mensen. Als een niet hoog sensitief persoon een ruimte binnenkomt dan ziet hij misschien dat het druk is en mengt zich in de menigte om eens te kijken wat er te doen is. Een hoog sensitief persoon daarentegen vangt meer prikkels op dan alleen drukte. Een hoog sensitief persoon neemt ook nog eens geuren waar, stemmingen, lichtval, geluiden van buiten, kleding of tassen die mensen aan hebben, en dat allemaal in de zelfde tijd als de waarneming van een niet hoog sensitief persoon.
De grootste klacht van hoog sensitieve personen is vermoeidheid. Ze hebben doorgaans meer slaap nodig dan niet hoog sensitieve personen. Bij iedereen is het zo dat als er teveel prikkels zijn opgevangen iemand moe wordt. Bij een hoog sensitief persoon geldt dat deze dan ook sneller moe worden omdat ze meer prikkels opvangen. Hoog sensitieve personen hebben moeite met ruimtes waar veel mensen zijn. Er zijn dan te veel indrukken die op hun afkomen. Aan het eind van de dag zijn ze volledig uitgeput. Ik heb het dan niet over een vermoeidheid waar iedereen wel eens last van heeft.
Hoog sensitieve personen leven intens. Het zijn niet alleen boeiende, maar ook lastige partners. Het zijn ook zeer bijzondere, niet gemakkelijke kinderen. Ze hebben meer tijd nodig voor zichzelf, maar ze kunnen anderen ook onvergetelijke momenten bezorgen. Het ene moment kunnen ze intens genieten en de wereld bestormen, het andere moment overwegen ze uit het leven te stappen.
Hoog sensitieve personen hebben de tijd nodig. Als zij stress ervaren dan hebben ze de tijd nodig om te herstellen. Stress kan het lichaam helemaal op zijn kop zetten. Ook als er nieuwe situaties zijn hebben hoog sensitieve personen de tijd nodig om hier aan te wennen. Ieder mens kijkt de kat uit de boom. Hoog sensitieve personen kunnen dat wat langer vol houden.
Iedere hoog sensitief persoon is verschillend. Toch zijn er een aantal punten wat bij de meerderheid van de hoog sensitieve personen overeen komt. De ene wordt stil en teruggetrokken van de overbelasting en de ander wordt heel druk.
Het is jammer dat hoog sensitieve personen nu pas worden herkent. Het onderwerp is al eerder in de psychologie besproken door Carl Jung die zelf ook hoog sensitief persoon was. Helaas is er nog niet veel over bekent. Maar sinds een aantal jaar is daar verandering ingekomen. Hoog sensitief persoon zijn is net zo normaal als een niet hoog sensitief persoon. Ieder mens is anders en hoog sensitieve personen zouden gewoon herkent moeten worden. Toch is dat nog niet zo. Veel kinderen zijn vroeger misschien afgeschreven. Misschien vonden leraren dat er toch niets met je te doen viel. Ouders wisten ook niet hoe ze je moesten stimuleren en lieten je maar gaan.
Helaas lopen heel veel hoog sensitieve personen met een stempel dat ze niet goed genoeg zijn. Meestal werden ze onder de zwakke berekend en deze vallen af in de maatschappij. Dat is wat ons tenminste geleerd wordt. Maar hoog sensitieve personen zijn helemaal niet zwak of dom. Integendeel! Ze zijn heel slim en kunnen over het algemeen heel goed leren. Bovendien hebben ze een heel groot inlevingsvermogen. Ze kunnen meer op de gevoelens van andere inspelen. Ze bezitten een stukje wat deze maatschappij niet meer toelaat namelijk, gevoelens.

Maar wat vind jij wetenschappelijk bewijs voor het bestaan van een ziekte? Of een bepaald verschijnsel wel of niet een lichamelijke aanleiding heeft lijkt me een criterium met onvoldoende onderscheidend vermogen. Dan loop je het gevaar dat veel verschijnselen waar mensen erg veel last van hebben worden afgedaan met: 'Het zit tussen de oren'.

Of een ziekte 'erkend' of 'bewezen' is, is ook niet dezelfde vraag. Of je iets wilt erkennen als ziektebeeld is hartstikke arbitrair. Dat hangt ook af van de stand van de medische wetenschap. Of je een ziekte kunt 'bewijzen' zal ook afhangen van de eigen invulling. Als je een test maar gedetailleerd genoeg maakt kun je wel vaststellen of iemand een HSP is. Daarvoor is dan uiteraard wel nodig dat je eerst een strakke definitie van HSP formuleert.

In elk geval wordt op dit moment het begrip HSP gewoon misbruikt, het is gewoon pure etikettenplakkerij. En door posts als deze hierboven mij, hoe aandoenlijk ook, wordt de irritatie alleen nog maar meer in de hand gewerkt, door op zo'n mieperig toontje te beweren dat de huidige maatschappij geen gevoelens meer toelaat. Psychologische, psychiatrische en medische wetenschap zijn serieuze zaken.

t wordt niet eens als 'stoornis' of 'ziekte' gezien. Niet door mij iig. Ik zie het meer gewoon als een karaktereigenschap. En of het etikettenplakkerij is, boeit mij niks. Ik weet iig wat ik heb, waarom ik ben zoals ik ben. En daar gaat het mij om. :)

bedankt allemaal voor de reacties...ik merk wel dat iedereen hier zo zijn mening over heeft. Ik weet wat mijn mening hierover is, het enige wat ik wil is wat meer duidelijkheid..voor mezelf :)