mens contra natuur
 

Fietsen en autorijden is moeilijk, want de sneeuw werkt niet mee. Is dat erg? Och, iedereen heeft er last van. Gedeelde smart is halve smart. Lachend kijkt een buurvrouw mij aan, terwijl ik mij met de fiets een baan door de straat ploeter. “Valt nog niet mee hé”, merkt ze lachend op. Ik schrik. Niet zozeer om de inhoud van haar opmerking, dan wel om de bijzonderheid van wat me zojuist overkomt. Nooit trekt iemand zijn bek open, nooit maakt iemand een gezellig praatje. Elkaar negeren is eerder regel dan uitzondering. Maar we hoeven maar één keer geconfronteerd te worden met een hele lading sneeuw, en buurvrouw heeft zin een conversatie aan te gaan.
Wat sneeuw met een mens kan doen. In de twee jaar dat ik deze route fiets, heeft niemand me ooit aangesproken. Mijn blik op een gestrande auto zou wellicht een uitdagende ‘heb-ik-soms-iets-van-je-aan-aan-blik’ uitlokken. Ik op mijn beurt zou de eigenaar met mijn ogen doorboren, alsof Michael Jackson nét achter hem naar me staat te zwaaien.
Maar nu hebben we dus sneeuw, en spreekt men elkaar aan. Een gezamenlijke opponent! De sneeuw zorgt voor een wijgevoel. Mens contra natuur. We zien elkaar bikkelen om de sneeuw het hoofd te bieden. Al ploeterend en glibberend zien we de onvolmaaktheid van onze medemens. En mocht de verwantschap ontbreken, dan zorgen we ervoor dat deze alsnog ontstaat. Iemand heeft geen moeite de sneeuw door te komen? Sneeuwbal in z’n mik, dat zal ‘m leren!
Al met al een heerlijke tijd. Zo op de valreep van het jaargetijde dat men winter placht te noemen. Lag er maar het hele jaar sneeuw. We zouden een stuk gelukkiger zijn.


Nu de vraag: Is jullie ook opgevallen dat de mensen veel beter met elkaar omgaan door de sneeuw en dat iedereen elkaar helpt?

Ik heb dat hele verhaal niet gelezen.

Maar om antwoord te geven op je vraag: Ja.

nee, ik woon in een buurt waar iedereen elkaar sowieso gedag zegt en praatjes maakt dus dat wordt nu niet in een keer meer

Dan is het niet meer bijzonder he.

Ja, dat valt me op. Maar datzelfde geldt ook voor andere weersomstandigheden als extreem warm weer, hevige wind, extreme regenval enz.

Datzelfde 'wij'-gevoel is er trouwens ook op feestdagen als koninginnedag of carnaval. Maar dan om de feestsfeer.

Hadden wij ook maar het geluk om een tsunami in ons kikkerlandje te krijgen. Dan zouden we één grote familie zijn.

Weet niet, ben alleen nog met de hond buiten geweest.

Nee.

Ook sneeuwscheppen is een sociale activeit.

dat geldt ook voor mij.

Het is hoogstens zo dat er nu meer mensen buiten zijn op hetzelfde moment, waardoor je ook nog meer kans hebt om elkaar tegen te komen en een praatje te maken.

Er is hier toch bekant geen sneeuw :)

Maar wij helpen elkaar sowieso eigenlijk wel, gelukkig:o

Jawel.

Ja, ik vind dat bestuurders socialer overkomen, maar dat is natuurlijk ook alleen maar uit eigen belang.

Zo heb ik bijvoorbeeld mijn buurman uit de sneeuw geduwd. Of eigenlijk de auto van de buurman. (y)

Nee.
Mensen smijten sneeuwballen naar elkaar. Daar komt ruzie van. Er vallen gewonden. Ambulances zijn nodig. Die slippen en maaien mensen omver. Meer gewonden, meer ambulances ...

Conclusie: sneeuw is leuk om op te skiëen en daar blijft het bij.

nou op sommige gebieden wel, op sommige niet. In mijn geval is het zo dat wildvreemden me opeens aanspreken over mijn sneeuwpop, of omdat ik bijna uitglij, en aangezien niemand ooit tegen mij spreekt, is dat wel anders.
Aan de andere kant zijn er ook van die vreselijk irritante mensen die het leuk vinden om sneeuwballen te gooien naar wildvreemden, en met de sneeuwballen alles maar te gaan vernielen, dus dat is weer negatief.

Ja, ik glimlach naar vreemden omdat ze net als ik uitglijden. En gister heb ik zowaar een praatje gemaakt met het meisje dat ook op de bus stond te wachten :eek:

Ja, het viel mij ook al op inderdaad. Mensen praten veel sneller met elkaar, doen vriendelijker, zijn meer met elkaar bezig dan met zichzelf.

ja, wel wat meer. Maar niet héél veel meer; wij-gevoel is er ook bij andere bijzondere omstandigheden, en als je van je fiets valt omdat je ergens tegenaan reed vragen net zo veel mensen 'ooh gaat t wel?' als wanneer je valt doordat het glad is.

Vanmorgen nog een collega geholpen, wiens auto niet meer startte nadat ie afgeslagen was voor het stoplicht.
(maar had ik zonder sneeuw ook wel gedaan hoor)
Is alleen toch wat minder prettig om midden op de weg stil te staan, terwijl het enorm mistig en glad is :s