Dicht op je gevoel
 

Onlangs hebben we op school een dichter op bezoek gehad voor Nederlands. Hij was van een soort vereniging Doe maar Dicht maar.
Alle scholen in Brabant konden meedoen met een actie, gedichten schrijven en insturen met als thema 'dodenherdenking'.
210 scholieren hebben een gedicht geschreven, waaronder ik. Er bleven 15 finalisten over, en een daarvan ben ik. De winnaar mag zijn gedicht voorlezen op de Dam op 4 mei. De overige 3 winnaars in Vught, Westerbork en Amersfoort.
Ik ben ook al benaderd door media (Brabants Dagblad en Stadskrant Veghel).
Ik heb ook veel goeie reacties gekregen op mijn gedicht, en mijn interesse in gedichten loopt ook steeds hoger op.

Vandaar :

Op mijn vorige account heb ik ooit 's een topic hier aangemaakt met als doel om mensen te laten dichten over hun gevoel die ze op dat moment hadden. Ik meen dat het wel goed viel, dus ik wil het opnieuw proberen.
:)

Ik probeer nu over m'n gevoel te dichten, lukt niet echt eigenlijk.
Alleen een beetje gekrabbel:

Illusie

Waarlijk, de illusie
is met zijn leugens
schoner dan de waarheid
ooit kan zijn

Laat me leven
sterven in illusie

Laat mijn sterven
leven in illusie


EDIT: ff gedichtie verandert. Het is toch de bedoeling dat je hier gedichten plaatst over je gevoelens :confused:

Ja, ik ben nu wel benieuwd geworden

Heb je nog een link naar dat andere topic?

Dit lijkt mij een interessant topic. Mocht ik binnekort eens iets voelen, laat ik het weten :).

Ja, leuk. Een goede uitlaatklep, denk ik. (y) Maar ook ik ben nu nieuwsgierig geworden naar jouw dodenherdenking-gedicht.

naar mij lijkt dicht je altijd over je gevoel? en is het de bedoeling dat het een soort kettingreactie of wat roept het bij je op topic wordt?

Dit lijkt me geen kettingreactie-topic, noch een wat roept het bij je op-topic, maar gewoon een topic om te laten zien wat je krijgt als je puur op gevoel dicht. Waarschijnlijk is het wel eens leuk om je mededoppers op gevoel te zien dichten :)!


Ik zal een poging wagen.




Want als in een donderslag sneeuw jij
me vele keren onder. Ik huil en meer nog,
vecht:

'Verrot me maar, ik haat je!
Speel nog liever duizend maal
in de kraters, gloeiend lava,
waar ik je dood, non-verbaal.'

Dagen vol verdriet,
slenter ik van
puin naar puin.

Rusten in de sneeuw
- alles bevriest, behalve mijn gedachte -.
waar niemand me ziet;

ik ben mijn witte camouflage.

En ik zie, waarheen ik zien wil.
- Ik kijk je récht in het gezicht,
en ban je immer, met mijn licht. -

Ik ben mijn witte camouflage.

Leuk om te zien dat de meeste mensen hun woorden niet in een vaste vorm of metrum gieten; logisch natuurlijk, maar wel leuk om te zien. Dat dat deel toch voor het grootste deel niet op gevoel gaat.

Doch vind ik wel dat de inhoud eerst het beste in gevoel kan worden opgeschreven, en dan daarna naar de vorm en verwoording moet worden gekeken; dat haalt imo niets van de puurheid af.

Dit was mijn gedicht :

Laten we afdwalen, op zoek naar de troost
Laten we zoeken naar een nieuw leven
Mensen die ons eren, jaar na jaar
Geven ons de moed, de kracht
Jouw hart is uitgerukt door verdriet, het mijne is uit mijn lichaam
verdreven.


Hand in hand ruisen wij door de gedachtes
we waden door het bodemloze verdriet
Niemand kan ons nu nog stoppen, zelfs de puurste haat kan het niet.
Dankbaar dat wij nog steeds in leven zijn, ondanks dat we ons schuilhouden
in het duister, zweven wij op de wolken van de bevrijding.
Wij zijn bevrijd van de pijn.

Ik heb proberen in te loggen op mijn vorige account, maar het wou niet lukken. Ik zal het even opnieuw proberen.

http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=652616

dat is nr 1.

http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=693243

en dit is nr 2.


Ik zie nu wel dat het over je woede ging (toendertijd zat ik nogal vol met haat)

Soms voel ik me;

'Mijn hart staat stil en mijn ogen
dansen pure, boze tranen
De wereld heeft me voorgelogen,
en mijn lichaam wordt vergeten.'

Maar afentoe ook;

'Ik wilde dansen, springen!
tot mijn schoenen het begaven,
Gekke en rare liedjes zingen;
pirouettes draaien, in 't rond.'

Laat me springen,
vergeten in de onderwereld.

Ik geloof niet dat dichten op gevoel..

Aah, ik had niet verwacht dat jouw vroegere nick Dark Psycho was.

Pas in ieder geval op dat het wel een topic wordt waarin we ook kunnen discusieëren over gevoelsgedichten; of de lezer van het topic het puur vind of juist niet, wat over de vorm van gevoelsgedichten, of je vaak gevoelsgedichten schrijft. Dat soort dingen. En probeer ook te kijken naar het verschil tussen gevoelsgedichten en 'normale' gedichten van je mededoppers, want dat is juist interessant.

Op deze manier zou dit wel een leuk topic kunnen worden :). Maar het zou zonde zijn als het hetzelfde zou worden als het woede-topic, want daarin werd niet bepaald gediscussieerd. Dit is dus denk ik niet de bedoeling.

Ik vind het niet erg lekker lopen. Maar het heeft wel iets.

Ach laat ik eens meewerken. Letterlijk hoe ik me nu voel;

Een nevel zetelde zich
naast mijn ogen, op de grond
lispelde kwalijke woorden

schommelende schapen ver-
tellen een weelderig avondlied
welke ik angstvallig vermeed

Want wellicht zal denken
niet aan mij worden besteed.

Ik haal je gevoel er niet uit :bloos:

Zo kapot van alles wat het leven was
Tot het randje gevuld met verdriet
De laatste druppel die vloeien zal
Is de druppel die zegt ; Je bent jezelf niet.

Alles wat ik ooit was, is er nu niet meer
Alles wat ik wilde zijn, is me verboden
Nooit meer dromen van een eigen wil
Alleen maar ogen die me verafgoden

Wat is er gebeurd met de persoon die je was?
Waar is die lach heen gegaan?
Ik word er misselijk van, al die kutvragen
Het is alsof mijn tijd stil is blijven staan


er zit niet echt een lijn in...maar dit zijn meer losse flarden van gedachtes

@ flip; wat dacht je van: moe terwijl je eigenlijk nog heel veel moet doen en alles ontzettend traag lijkt te gaan.
Schommelde schapen ver-tellen een weelderig avondlied; lijkt me toch veelzeggend.

Dichten jullie niet dan niet altijd op je gevoel/over je gevoel? Ik zou het verschil niet zien hoor. Behalve als je aan je gedichten die je hier post technische veel minder aandacht zou besteden.
Wat is dan het verschil tussen jullie gevoelsgedichten en normale gedichten (waar xineof het over heeft), zijn die eerste dan meer flarden van gedachten, onsamenhangender, of zo.

Overigens, ik wilde wel een poging doen, maar het dichten wil sowieso absoluut niet als ik in een goed humeur ben, geloof ik. Dus dat werkt voorlopig niet. :o

Imho lijkt mij dit topic een beetje nutteloos. HEt is niet de bedoeling dat we over 1 gevoel schrijven, maar gewoon over ons gevoel op dit moment?
Maw, een kettingreactie maar dan zonder gedwongenheden. Als je schrijft doe je dat sowieso omdat je op dat moment dat gevoel hebt. Maar goed.

Tiktak tijd verglijdt stilletjes terwijl
het kleine meisje in mij nog steeds
traantjes met tuiten huilt en te ver-
geefs nog steeds in armen schuilt.

Maar was het ouder worden niet
tot hier geraakt, stop en niet ver-
der, de waarheid was dan slechts
een vergeten nota geweest in het
gekribbelde schrift van een verloren
puber.

Bij mij ligt het inderdaad aan de technische dingen, minder woordspelingen, de vorm niet echt uitgewerkt etc. :)

here goes nuthin`

de laatste golven zijn doorbroken,
het laatste schip heeft nu de kust bereikt
nu kunnen wij alleen nog wachten,
op de grote golf die zo ver weg lijkt

ineengedoken
in mezelf gekeerd
in gedachte verzonken en verdronken
in emotie