woede aanvallen
 

Hallo.
Ik heb de laatste tijd erge woede aanvallen.
Er hoeft maar iets te mislukken en alles wat ik in mn handen heb vliegt de kamer door.
Het is begonnen op mn werk. Ik werk in de schoonmaak, schrobben, waterzuiger, afwas, vreselijk kut werk dus en ook nog nachtdiensten enzo.
Ik heb al dingen op mijn werk stuk gegooit of getrapt als ik zown uitbarsting krijg.

Het gebeurd dus als er ook maar een klein dingetje mislukt en daar irriteer ik me meteen mateloos aan.
Ik heb soms zelfs de neiging om iemand op straat omver te schoppen, als ze bv voor je lopen te slenteren en niet opzij gaan terwijl ze zien dat je voorbij wil. Ik hou me dan altijd in, want ik wil mijn agressie uiteraard niet uiten op andere mensen.

Eigelijk heb ik het bij alles wat me tegen zit. Ik weet niet waar het vandaan komt, mischien ben ik overspannen of ben ik het egt zat dat een hoop dingen me tegen zitten.

Herkent iemand dit, of weet iemand wat ik er aan moet doen?

ik ga denk ik sowieso maar ns naar de dokter, maar mischien kunnen jullie me ook al helpen.

Alvast bedankt

Zoals ik het zie ben je inderdaad misschien een beetje overspannen. Ik heb ook een tijdje gehad dat ik behoorlijk geprikkeld was (en ja, het toeval slaat toe; ik werkte ook in de schoonmaak)
Wat ik toen heb gedaan weet ik niet meer. Oja, ik was blijven zitten. Maar ik kwam toen wel weer tot rust.

Oh ja, hoor, dat heb ik ook.

Als er iets uit m'n handen valt, bijvoorbeeld, of ik stoot me ergens aan (niet eens heel hard), of m'n dvd-speler hangt 2 nano-seconden, of meer van dat onnozels, dan komt er bij mij de ene 'tyfus' na de andere over de lippen. Alle ziektes worden door het huis gesmeten, van 'kanker' tot 'lepra', je kunt het zo gek niet bedenken.

Ook met dingen smijten of dingen stukmaken is mij niet vreemd. Oké, m'n moeder is er niet blij mee, en dan krijg ik dáár weer ruzie over en word ik dáár weer kwaad over, maar op het moment zelf denk ik daar niet aan en lucht het enorm op.

Wat je zegt over op straat lopen, en dan over die slenterende mensen die maar niet aan de kant gaan... Dat ken ik ja. Ik háát dat soort mensen. Het soort mensen dat bij de kassa een rij boodschappen van hier tot Tokio af moet rekenen en pas als de cassiere klaar is, de portemonnee nog uit hun tasje moeten aheln en dan precies tot op de eurocent willen afrekenen. En jij staat daarachter met één tijdschrift als 10 minuten te wachten en ziedend te worden. Of mensen die afremmen als het stoplicht nog op groen staat, waardoor jij niet vooruit kan, terwijl je toch al haast had. Of mensen in het openbaar vervoer, in de trein, die met kinderwagens, buggy's en vouwfietsen de trein op hun 11-en-30ste in en uit meoten. Vreselijk!

Anyway, waar komt het vandaan? Het laatse probleem wat je beschreef -mijn 3e alinea- zal iedereen wel bekend voorkomen. Iedereen ergert zich volgens mij aan dat soort mensen. Het eerste komt bij mij denk ik voort uit het feit dat ik allesbehalve lekker in m'n vel zit. Ik zit met een heleboel dingen waardoor ik me niet goed voel. En veel van die dingen krop ik dan op, en ik draag ze de hele dag mee, zitten constant in m'n hoofd. En dan hoeft er maar iets mis te gaan en ik wordt boos. :o

ik herken het ook wel. eigelijk heb ik er nu bijna eentje maar door het verhaal van Mark Almighty moet ik erg lachen dus gaat het nu wel weer. ik zit nu op school in een lokaal met 30 coms en 35 boeren die een bagger herrie maken en mij van mijn werk af houden. ik typ nog ff dit verhaaltje af en ga dan maar ff roken ofzo.
Want bij mij werkt is weg lopen, gewoon ff alleen zijn. en als dat niet lukt, pakt dan iets wat NIET kapot kan. of probeer jezelf moe te maken. door te gaan rennen ofzo. doe ik ook wel eens.
Maar goed, adem in, adem uit. OF SLA ER LEKKER OP LOS!! :evil:

Dit helpt niet:) :nono:

Ja heb ik ook. Ik had laatst een bureau stoel naar mn broertjes hoofd gegooid :s :|

maarja overspannenheid he, gewoon rustig aan doen, en je agressie vooral niet negeren of opstapelen (y)

Ja, net nog een asbak kapot gegooid. Maargoed. Als ik er iets tegen wist, dan had ik dat allang zelf gebruikt. En was die asbak net niet kapot gegaan.

Wat een agressievelingetjes hier :cool:

Ik beweer niet dat ik nog nooit een woedeaanval heb gehad (integendeel, laatst sloeg ik mijn cd-speler in elkaar omdat ie haperde), maar erg vaak heb ik ze niet.

Mijn tip is om gewoon even gas terug te nemen. Ga na bij jezelf waarom je je er woedend over moet maken. Is het werkelijk een probleem?

Gewoon even de zonnige kant ervan inzien.
klinkt moeilijk, en het is raar als je lieve woordjes tegen je haperende cd-speler schreeuwt

volgens mij ben je gefrustreerd.. en aan jou om uit te zoeken hoe dat komt en het ook op te lossen.. met een beetje meer inner-peace ben je een stuk minder aggressief

Ja, Fonzie had het ook binnen één aflevering onder controle. :cool: :p

Oja..je moet het probleem niet aanpakken, maar de oorzaak (y)

ik heb dat ook de laatste tijd, dat ik om de minste shit kan gaan grommen en brullen en shit door de kamer ga smijten.
de enige verklaring lijkt me dat je gewoon te weinig van het leven geniet, misschien moet je je baan opgeven en iets anders zoeken. er zijn nu iig een aantal factoren in je leven, waar je eigenlijk helemaal niet blij mee bent en dat uit zich in de vorm van irritatie.

Ik heb juist dat ik niet boos kan worden.. Ik ben al zolang niet echt boos geweest.. en het kan zo ongelofelijk opluchten om helemaal uit je dak te gaan om iets kleins.. Ik wou dat ik het kon, want het kan echt opluchten :(

ik herken dat wel.

En heb met me psycholoog over gehad, maar het komt meestal doordat je je niet op de goede manier uit (je problemen enzo)

Wat je eraan kan doen is veel praten over je problemen met vrienden/kennissen/collega's/klasgenoten/familie desnoods mensen via internet .

En je agressie op een andere manier uiten, bijv. als je een woede aanval voelt aankomen ga je in het bos een km joggen. Of je zet hele harde muziek aan en gaat keihard mee zingen. Of je gaat met iemand een potje stoeien, bijv je gaat tegenover elkaar staan met je handen tegen elkaar en je duwt op je allerhardste en je tegenstander ook. Je merkt dan dat je al je kracht en woede kwijt raakt.

Ik hoop dat je er wat aan hebt, succes (y)

Het kan ook iets genetisch zijn.
Ik en mijn broer hebben het, mijn vader heeft het, en zijn vader had het.

Ik had t een tijd lang bijna elke dag. Als je een woedeaanval hebt of gewoon boos bent maak je een bepaalde stof aan in je hersenen, een soort hormoon. Mensen met depressies maken die constant aan.
Als je gaat sporten ofzo, maak je juist een soort tegenhormoon aan, ik weet niet meer hoe die heet, maar het zit ook in chocola, je gaat je er beter door voelen. Ook als je bijvoorbeeld in een achtbaan gaat, maak je het aan (samen met adrenaline).

endorfine :)

ja, dankje! Ik was het helemaal kwijt.

Niet schelden, geen dingen kapot gooien...

maar scheuren..

oude kranten of telefoonboeken..
leef je aggressie daar op uit.

Als je later weer rustig bent zou je er over kunnen denken hoe het komt en desnoods met anderen erover praten.
Mediteren wil ook wel eens helpen om stress te verminderen zodat je een woede aanval kunt voorkomen, of gewoon iets doen om te relaxen en voldoende rust te krijgen.

Je kunt ook alvast bedenken wat je gaat doen de volgende keer dat je je zo voelt.. Dan heb je een houvast op het moemnt dat je een woede aanval op voelt komen en verlies je misschien de controle een keer niet.

Veel succes

SounD

Heel herkenbaar.

De afgelopen week viel het heel erg mee, maar zodra ik in contact kom met school o.a. wil ik er al heel snel last van krijgen. Ik irriteer me aan alles, kan mezelf niet uitstaan, weet dat ik het niet doen moet, en het mezelf op deze manier enkel maar moeilijker maak, maargoed.

Op zulke momenten kan ik me helemaal doodergeren aan die kutreclames op TV, aan de mensen in de stad die maar een beetje rondslenteren, OV dat te laat komt, iets dat net niet goed gaat, aan m'n haar dat niet zit, aan die rottrui die ik vandaag eigelijk helemaal niet aanwil, of aan die klote school met die pokke pubers.

Vroeger sloeg ik ook alles kort en klein, tegenwoordig weet ik dat goed te beperken door dingen te doen die geen schade aanbrengen aan die en gene. Gewoon net zolang gaan hardlopen totdat je kramp in je benen krijgt en je totaal geen woede meer voelt. Zoals sounD zei: Kranten scheuren, verzin wat leuks. 250 keer opdrukken. 300 Sit-ups. Naar het voetbal veld gaan in je eentje, en die bal zo hard mogelijk ergens tegen aan knallen. Je kussen pakken en daarbij in gedachten nemen hetgeen dat je op dat moment frustreerd.. Denk in dat je muur alles is wat jou woedend maak, en sla er maar vrolijk op los.

Er is altijd wel een geschikte manier te vinden, maar probeer altijd te zorgen dat je anderen er niet daadwerkelijk pijn mee doet of mee belemmerd.

Veel succes, Kelz.

Ik had er vrij veel last van, nu vrijwel nooit meer en het loopt ook niet meer echt uit de hand. Het lag bij mij deels aan de puberteit denk ik... maar ik heb ook absoluut beter geleerd om ermee om te gaan. Ik kan het nu voelen aankomen - ik ga hoger praten, mijn hartslag gaat veel sneller, ik voel me onrustig, vlak voor ik 'doorsla' heb ik een soort brandend gevoel in m'n hoofd.
Als ik dat voel hou ik m'n mond, leg ik op de grond of tafel wat ik in m'n handen hield, als ik op de fiets zit stap ik af, en dan zoek ik een plaats op waar ik alleen ben of waar ik anoniem ben, en daar ga ik dan zitten en relativeren;als relativeren niet lukt, ga ik iets doen om me te uiten, een kussen meppen of een krant verscheuren of met een potlood op papier krassen of schreeuwen. Pas als ik weer rustig ben ga ik verder met wat ik aan het doen was; als ik een gesprek aan het voeren was, zeg ik 'sorry, ik voelde even me niet goed'. Een geheel geaccepteerd excuus, en het is nog waar ook.
Soms komt het te plotseling op en kan ik het niet tegenhouden, dan doe ik zo gauw mogelijk wat ik net beschreef; als ik tegen iemand ben uitgevallen bied ik m'n excuses aan, zeg ik dat het niet de bedoeling was en dat ik me even liet gaan. De meeste mensen zijn dan aardig vergevingsgezind.

Probeer in elk geval te ontdekken wat er bij jou op duidt dat het zometeen te veel wordt, dan kun je daar rekening mee houden. En doe genoeg dingen die je écht leuk en ontspannend vind, dat helpt om de vervelende dingen aan te kunnen. Ik ben zelf geneigd om mijn vrije tijd voor de tv en achter de computer door te brengen, terwijl ik dat helemaal niet de leukste dingen om te doen vindt, ik doe dat alleen omdat de drempel er naar toe laag is; als ik minder tv-kijk en computer en meer tijd besteed aan dingen die leuker maar moeilijker zijn, ben ik ook de rest van de tijd ontspannener.

Ik heb het inderdaad vroeger wel eens gehad, vooral bij mijn vriend, die is mij namelijk vaak de baas in discussies en daar kan / kon ik slecht tegen. Maar ik merk wel dat nu ik volwassener begin te worden, ikzelf ook ontspannender word en het gewoon over het algemeen beter gaat - minder stress, minder boos worden... het is wel prettig.

Ik heb ook vaak woede aanvallen, maar zelden als er andere mensen bij zijn, eigenlijk uit ik mijn woede alleen tegenover voorwerpen (pennen, tafels, tv's, boeken etc.).

Ik wordt meestal achteraf woedend op personen als ik al geen confrontatie meer kán aangaan.

Maar mijn oplossing is: gewichtheffen en boksen. Ik mishandel mijn bokszak dagelijks ;) :D.

Je klinkt als een wat onrustig typje van nature, ben je altijd al zo geweest? Zo nee, dan is het waarschijnlijk je werkstress, zo wel is het misschien wijs om een psychiater te bezoeken ??