Heel iets anders willen dan de maatschapij...
 

De laatste tijd heb ik steeds meer zin om gewoon te verdwijnen...gewoon de wildernis in.
Of iets doen wat tegen de wet is, voor de natuur.

Ik weet niet precies wat maar, ik wil gewoon weg.
Op school gaat het ook niet echt super.
Ik wil bioloog worden, maar ik moet een bepaald vak halen om naar het HBO te kunnen.
Een van de leraressen is ook niet echt dol op me, die vind dat ik op nivo 2 moet uitstromen i.p.v nivo 4 (wat ik aan zou moeten kunnen)
Ze zegt ook hardop dat ze die, die en die de beste/leukste leerlingen vind. enz. enz.
En als ze je niet mag laat ze dat wel blijken.

Hebben jullie nou niet eens het idee dat je weg wil.
De wildernis in.
Gewoon leven (met een hond) zonder gezeur van anderen.
Gewoon weg van de maatschapij, of iets doen wat er compleet tegen in is.

Like a ninja living in the forest.

:| dit is eng.


Het leek mij dus ook al geweldig om weg van de bewoonde wereld te zijn. Lekker naar de bush, tussen de dieren. Geen oorlog, geen gezeik.

<3333333333333333333333

Als het zou kunnen zou ik het zo doen.
.......heb wel eens gedacht aan Duitsland.
Maar dan moet het ook echt een plaats zijn waar ze je niet zullen vinden.

Weet je wat me ook wel tof lijkt:
Netzoals vroeger.
Die ninja's.
Trainers van de martial arts, leven in het bos met een klein groepje.
Gewoon, simpel....en niemand die ze lastig valt.

Geen technologie, maar gewoon leven van het land.

Hmm weg willen ja maar niet de wildernis in, ik ben een te sociaal dier. Maarrre......laat je niet kisten door zo'n vrouw en werk er alleen maar harder voor en laat haar ongelijk krijgen door enorm goede cijfers te halen, woren ze vanzelf wel stil:)

Hallo,

Ik heb laatst een periode gehad waarin ik weg wilde. Het lijkt wel op wat jij nu hebt. Ik wilde weg van hier, rennen zover ik kon. Het maakte niet uit waar naartoe.

Ik had behoefte aan iets, maar ik wist/weet niet aan wat.

Verder was ik helemaal niet depressief ofzo. Ik zat ook niet in een dip. Ik was vooral erg met mezelf bezig, uitzoeken wat ik wilde in het leven e.d.

Dit gevoel is nu wel weg volgens mij. Ik ben nu ook in een dagboek begonnen. Dat is wel fijn op zich als je veel gedachten hebt die door je hoofd ronddwalen. Misschien heb je er wat aan als je daarin begint?

Succes.

Ik moest er wel stiekem eventjes om grinniken. Volgens mij heb je veel fantasie, zo even de wildernis in te willen, zonder mensen en in alle rust. :)

Ja, het gevoel ken ik wel een beetje, maar ik heb niet dezelfde ideeën als jij. Ik weet wat ik met mijn toekomst wil (in ieder geval de komende paar jaar) en die ligt in de Westerse wereld, aan een universiteit, waarschijnlijk gewoon in Nederland.

Ik denk niet dat je verlangens realiseerbaar zijn. Behalve het feit dat ieder stukje grond aan een eigenaar toebehoort en je voor heel veel rechten moet betalen heb je ook nog je banden met het thuisfront. Daarom kun je wellicht beter gaan nadenken over wat er allemaal niet leuk is aan jouw leven en gaan proberen dat stukje bij beetje te veranderen. Laat die lerares eens zien wat je waard bent, werk voor wat je wilt en zoek eens wat leuke dingen uit om in je vrije tijd te doen! Dan kom je denk ik al een heel eind.

:D Duitsland.. na die eerste post zat ik aan een regenwoud te denken, wat me wel een cool plan leek maar ergens in een bos in Duitsland lijkt me dan weer minder.

Ik ga ook weg, op wereldreis. Met weinig geld, maar ik kan werken, en dan zie ik wel op welke plekken ik kom, hoelang ik wegblijf en wat ik daarna ga doen. Een tijd in de wildernis lijkt me ook wel wat, is ook wel te realiseren.

Wat houdt jou tegen?

ik vind het niet realistisch
betwijfel of het uitvoerbaar is
maar misschien moet je het gewoon eens proberen
in de vakantieperiode zegmaar

ik zie het als vluchten
en iets 'wat je niet doet'
maar ik vraag me af in hoeverre het door jou verlangde leven je echt zal bevallen
dus misschien moet je het proberen
wellciht kom je er van af
of je dat nou als een positief of negatief ding ziet

Ik herken het heel erg ja. Eigenlijk heb ik geen zin meer om mee te doen aan dit leven en deze maatschappij. En dan doel ik vooral op het massale in deze maatschappij. Je moet allemaal maar een opleiding doen en werken, anders ben je niet succesvol. Respect is nergens meer te vinden, etc.

Toen ik vorig jaar op vakantie was in het Zwarte Woud, had ik sterk het gevoel dat ik ooit daar naartoe ga verhuizen. In het dorp waar wij waren gaat alles nog heel primitief. Je had er kleine boerderijtjes met scharreldieren en kleine fabriekjes. Verder vooral natuur. Ooit, als ik genoeg moed heb...dan woon ik daar...

Ik heb laatst een film gezien, die heeft Spring, Summer, Fall, Winter and Spring...
Deze film gaat over 2 monniken die opgroeien op een soort eilandje. Dit is ook heel primitief, maar zo respectvol en doordacht...in de film gebeurt weinig en dat is juist het mooie.
Misschien een aanrader voor je. Ik was daarna een week van slag. Maar ik wist opeens wel WAT ik zo er op tegen heb om in deze maatschappij te leven...

Verder kan ik je als raad geven om gewoon eens alleen de natuur die Nederland rijk is, in te trekken. Zoek een mooi rustig plaatsje en zonder je een paar uur af van alles.
Misschien kan meditatie je ook een stuk helpen.

Succes.

in the village hebben de mensen ook een dergelijk nobel idee
maar ik wil de film niet gelijk verraden :p

maar wat je zegt over niet succesvol zijn zonder opleiding en dergelijke
jah dat verwachtingspatroon is er wellicht in jouw kringen
maar je kiest daar zelf voor om je er iets van aan te trekken
Er zijn altijd verwachtingen, of dat nou is dat je een opleiding afrond of dat je trouwt en goed voor je man zorgt.
In het zwarte woud moet je ook nog maar net zorgen dat er brood op de plank komt. Verantwoordelijkheden heb je overal.

Je zou ook bij het vreemdelingenlegioen kunnen gaan. Of in china zo'n vechtopleiding doen, je hebt daar een soort kloostergemeenschappen van. Alleen lastig dat je een vrouw bent, volgens mij mogen er geen vrouwenninja's zijn.

Je kunt ook gewoon accepteren dat niet alles om jou draait en dat de wereld zich niet altijd naar jouw wensen plooit. Soms moet je wat inleveren om mee te kunnen komen. Om dan maar meteen het bijltje erbij neer te willen gooien en in het bos te willen leven vind ik eigenlijk nogal zwak.

Ach, als het een reële keuze zou kunnen zijn, lijkt het me best interessant. Waarom kiezen voor een maatschappij, puur omdat je erin geboren bent?


Dat het praktisch natuurlijk niet meer haalbaar is - het sociale aspect niet eens meegerekend - is twee. :)

verhuis naar de 3e wereld, ga bij een primitieve bevolkingsgroep leven en geniet van de simpelheid en de natuur, terwijl je toch nog sociale contacten hebt...

wat heb je er trouwens als ninja aan goed te kunnen vechten als je nooit es iemand tegen komt in je bos? :s

Je zult altijd voor een maatschappij moeten kiezen omdat je niet als kluizenaar kunt leven. Alleen mensen met een geestelijke stoornis worden kluizenaar. Dat zijn oude, vereenzaamde gekken die in een hutje op de hei wonen.

Maar goed, het is eigenlijk niet eens zozeer het concept van onvrede met de samenleving wat mij tegen de borst stuitte, maar meer de argumenten die zij daarvoor aanvoerde ('ik moet een bepaald vak halen om nog naar het HBO te kunnen en dat lukt niet'). Leek mij gewoon puberale recalcitrantie.

Ik vind het bizar, stupide, kortzichtig dat mensen willen reizen naar verre oorden om hun horizon te verbreden. Echt reizen doe je namelijk in je hoofd. Daarvoor kun je gewoon in het in Nederlandsche blijven.

Ach, wie heeft nou niet een geestelijke stoornis. Mensen leven hun leven op een bepaalde manier, allemaal gedreven door onze eigen psychische toestand. Bovendien lijkt het mij even gevaarlijk om met je hele hart ín de maatschappij te staan als erbuiten.

Volledig leven als kluizenaar lijkt op een bepaalde manier nutteloos, maar volledig leven op maatschappelijke wijze ook.

Ik denk niet dat vrijheid iets te maken eheft met deze dingen. Je kunt het alleen bij jezelf vinden.

Dit is gezever dat mij niet aanspreekt, met alle respect. Iemand die middenin de maatschappij staat kan dingen doen waar anderen veel profijt van ondervinden, zowel in materiële zin als in immateriële zin. Dat kun je niet als je in je eentje in de bossen gaat wonen. Dat is imo gewoon egoïsme omdat je niet in staat of - vaker nog - gewoon niet bereid bent om je enigszins aan te passen aan de wensen van anderen.

Nou, ongeveer de meeste mensen in deze maatschappij. Het heet niet voor niets een stoornis, als je er één hebt ben je anders dan de meeste andere mensen en ondervind je daar dagelijks last van. En nee, het is niet zomaar 'anders' zoals iedereen uniek is, maar gewoon echt anders. Check de DSM4-R voor verdere informatie.

Die onvrede met de maatschappij is mij zeer goed bekend. Zij jaagt mij op, zo ervaar ik het. De tomeloze hebzucht van anderen heeft een radarwerk veroorzaakt waaraan ik mij met geen mogelijkheid kan onttrekken. Met een zeker verlangen kijk ik dan ook naar culturen waar meer ruimte is voor werkelijk wezenlijke dingen. Zuid Frankrijk is zo'n gebied, waar mensen ongedwongener, en minder gefrustreerd door het leven gaan dan hier. Maar er zij er veel meer, Canada bijvoorbeeld, waar momenteel erg veel Nederlanders naar emigreren. Ook zij zoeken onthaasting en een carpe diem mentaliteit.

Maar er is nog een mogelijkheid, en dat is proberen de samenleving te veranderen. Zij fascineert mij, het hele mechaniek, de tomeloze krankzinnigheid waarmee zij in stand gehouden wordt, en de blindheid van de mensen. Ik kan er in ronddwalen, de zelfkant is erg leerzaam. Daar vind je mensen die het bijltje erbij neer hebben gegooid, verbitterd omdat zij iets zochten zonder het te vinden.

Het is heerlijk soms in 1 moment de hele wereld te overzien, een helderheid dat het gewoon een eeuwig proces van verandering is, dat ik niks voorstel, dat het 'ik' niet eens bestaat. Er is slechts een beschouwen, en als dat stopt, met mijn dood, zou de wereld dan nog bestaan? Ik neem het aan, omdat ik anderen zie sterven, en de wereld doorgaat. Maar zelf ben ik nog nooit gestorven.

Ja ik fladder er doorheen, en waarom zou ik strijd willen leveren, als ik kan vluchten naar een andere plek op de wereld?

ach, het leven is toch aangenaam.

Dat ontken ik ook allemaal niet.
En als je het kluizenaarschap als geestelijke stoornis ziet, dan zijn we allemaal geestelijk gestoord. Kluizenaarschap kan ook heel goed een keuze zijn, ook al lijkt het misschien op een schizoïde persoonlijkheidsstoornis oid.

HAHA volgens mij kunnen jullie 'forum addics' niet eens 1 dag zonder dit forum :)
en jullie willen in de bush bush gaan leven?
hahahaha

Offtopic: Er waren wel degelijk vrouwelijke ninja's (de zogenaamde kunoichi), die hun vrouwelijke charmes inzetten om zo het beoogde (mannelijke) slachtoffer te doden..

Best geil, om zo te sterven als man, denk ik. :D

:nono:

Niet iedereen over 1 kam scheren, wat doe jij anders hier?

Dat ik hier zit maakt mij geen addic, check mijn post per dag slimpie;):)

Benfatto heeft minder posts per dag dan jij. :)

En wat dan nog? Het feit dat sommigen hier vrijwel dagelijks vertoeven wil nog niet zeggen dat ze verslaafd zijn. Voor sommige mensen is deze site een geschikt alternatief om zo met anderen te kunnen communiceren. Laat ze wat dat betreft dan ook rustig hun gang gaan.
*maar goed, laten we verder maar ontopic blijven*

:D

ehm........ wat is er geil aan?:o ze verleiden je en doden je.... toch niet zo bijzonder? Er zijn genoeg vrouwen die zo werken, alleen word je mentaal gebroken:p

ja, dat hebben wij ook.


duitsland?
dan blijf ik liever hier.
en waar 'ze' je niet kunnen vinden?
volgens mij weet je dat niet zeker.

Ik ben er inmiddels wel uit, na deze school ga ik naar het HBO.
Dan kan ik de opleiding wildlifemanegement doen, en daarna naar de universiteit om Bioloog te worden.
Dan kan ik ook de natuur in, maar dan voor m'n werk.
Of stage lopen in Kenia enz.

:D Dan doe ik toch nog wat ik wil.

Toffe oplossing. :) (y)

Lijkt me ook geweldig om weg te gaan *Backpacken*..

Maar volgens mij kom ik nog geen 10 kilometer ver.. naja, of zoiets dan..