Christoforus, de Christusdrager
 

Waar is jouw voornaam van afgeleid?

De mijne van Christoforus.

Christoforus

Geslacht:
m

verklaring:
Gri. `Christusdrager', d.w.z. `hij die Christus in zijn hart draagt'. St. Christoforus (volgens de legende oorspr. Reprobus geheten), was een martelaar, waarschijnlijk tijdens Decius in 250. Aan zijn naam werd later de legende verbonden van het dragen van het Christuskind. Christoforus is een van de veertien noodhelpers; kerk. feestdag: 25 juli. Hij is de beschermer van de automobilisten. De naam kwam vrij laat in de middeleeuwen in gebruik: Kortrijk ca. 1400, Den Bosch 15e eeuw (Stoofken = Christophorus), Dordrecht 1509.


http://www.meertens.nl/voornamen/vnb/

Naam niet gevonden
De naam die u zoekt, staat niet in de database. Wellicht zijn er spellingvarianten mogelijk. Als u meer wilt weten over spellingvariatie bij voornamen, dan kunt u terecht bij de pagina Variatiemogelijkheden bij voornamen.

:(

Ilona is een variant op Helena, die mutsch van Troje. De mooiste of stralende.

Zoekterm 1:Ilona
Geslacht:
v

verklaring:
Hong. vorm van Helena.

Zoekterm 2: Helena
Geslacht:
v

verklaring:
Oorspr. een Gri. naam met de betekenis `fakkel', dus `de stralende, de schitterende'. De naam is verwant met hèlios (ouder èëlios) `zon' en selènè `maan', afgeleid van een wortel S(a)uel `branden'. In de Gri. mythologie was Helena de vrouw van Menelaos, koning van Sparta. Zij gold als de mooiste vrouw in de Gri. oudheid. Doordat Paris haar schaakte, ontstond de oorlog tegen Troje. Een m. Helenus komt in de `Ilias' voor als de naam van een koningszoon. Zijn naam bleef bekend in het Westen doordat Vergilius in het derde boek van de `Aeneis' hem ten tonele voert als koning en als echtgenoot van Andromache. De naam verbreidde zich echter door St.-Helena, Romeins keizerin, geb. ca. 255. Zij was de vrouw van keizer Constantius Chlorus en de moeder van Constantijn de Grote (geb. 274). Om haar persoon ontstonden verschillende legenden. Zij is in Palestina geweest en zij zou de resten van het kruis van Christus hebben gevonden. Zij stierf ca. 330, waarschijnlijk in Rome; kerk. feestdag: 18 aug. Haar relikwieën zouden in 841 à 842 in Hautvillers terechtgekomen zijn. Vandaaruit verbreidde zich althans haar grote verering en daarmee haar naam. Dat gebeurde zo snel dat hij nog in de Arthur-sagen terechtkwam en wel in de vorm Elaine. In het Iers werd de naam Aileen of Eileen. Socin vermeldt Helena, 1073; Rijnland 1135 (Littger 181, hij acht aanpassing aan een Germ. naam nog mogelijk); afgezien van een incidenteel geval (Helena van Bronckhorst, 1273/8, Ned. L. 1957, 67) komt de naam hier vóór de 16e eeuw niet algemeen voor.

Ik ben vernoemd naar mijn grootmoeder Maaike en die naam is afgeleid van Maria. Meike bestaat echter ook 'op zichzelf' en dan betekent het iets van 'zee' of 'droefheid' ofzo :) Het schijnt een Friese naam te zijn.

Roepnaam: Romy

Geslacht:
v

verklaring:
Du. vleivorm van Rosemarie. De naam is bekend geworden door de actrice Romy Schneider (= Rosemarie Albach-Retty, 1938-1982).

Doopnaam (niet lachen :mad: ):
Rosina (komt van Rosa):
Rosa

Geslacht:
v

verklaring:
In het algemeen van Lat. rosa `roos', maar het kan ook een verkorting zijn van een Germ. naam met als eerste element Rod-, Hrôth- `roem' (en niet, zoals veelal wordt aangenomen, van *ross, Oudhoogduits (h)ros, Middelnederlands ors, Ndl. ros, Eng. horse `ros, paard'). O.i.v. de middeleeuwse lyriek werden dergelijke namen `angeglichen' aan Lat. rosa. Heiligennaam: 1) Rosa van Viterbo, geb. ald. 1235, gest. 1252; kerk. feestdag: 4 sept.; 2) Rosa van Lima, de eerste heilige van Zuid-Amerika (1586-1617). Zij heette eigenlijk Isabella, maar werd Rosa of Rosita genoemd wegens de bloemen die zij verkocht voor de armen. Kerk. feestdag: 30 aug. Zie ook Rosalia en Roselina. Wat betreft het in gebruik komen van de naam in deze streken het volgende. Bij Rozekin, 2e helft 12e eeuw, Rozo, Gent 1240 e.a. (Tavernier-Vereecken 120), evenals Holl. Rose, Rosekin, 14e eeuw, hebben we zeker nog met Germ. naamvormen te maken. Vormen als Rosalia, Rosalie, Rosette komen in het z. sinds de 16e eeuw, in het n. sinds de 17e voor.

Maria

Geslacht:
v

verklaring:
Hebr. Mirjam, naam van de zus van Mozes en Aâron (Num. 26,59). Er bestaan ruim 60 verklaringen voor de naam, hetgeen er op wijst dat de betekenis van de naam zeer onzeker is. De meest gebruikelijke verklaring is `bitterheid'. Een van de oorzaken van deze onzekerheid is de oorspr. schrijfwijze van het woord, namelijk zonder de klinkers. De Septuagint maakte er Mariam van, de gebruikelijke Gri. vorm. In de Vulgaat werd deze vorm waarschijnlijk als een accusativus opgevat, zodat daar de vorm steeds Maria werd. In de middeleeuwen werd deze vorm vaak geassocieerd met Lat. mare `zee', vandaar stella maris `sterre der zee' en dergelijke bijnamen. Verscheidene feestdagen in het kalenderjaar zijn aan Maria, de moeder van Christus, gewijd (er zijn ook andere heiligen van deze naam, zie bijv. Goretti en Magdalena). De voornaamste feestdagen zijn: 8 dec. Onbevlekte ontvangenis, 25 maart Mariaboodschap en 15 aug. Mariahemelvaart. Zijn populariteit kreeg de naam bij ons pas zeer laat in de middeleeuwen, omdat schroom de mensen ervan weerhield de naam van Maria, de moeder van Christus, als persoonsnaam te gebruiken (vgl. de naam Jezus, die alleen in Zuid-Europa voornaam werd). Volgens Debrabandere blijkt echter dat de naam tijdens de Middeleeuwen in Vlaanderen lang niet zo zeldzaam was als men meent (Debrabandere 1959, blz 27). Volgens Lebel 119 was Maria als doopnaam in Fra. lang verboden en begon hij zich daar te verbreiden in de 10e eeuw. Bij Socin is de naam niet voor de 2e helft van de 11e eeuw aan te treffen (Florence), in West-Vla. in de 12e eeuw. In het z. is hij al vroeger (13e/14e eeuw) populair dan in het n.; Holl. 1222: Maria, echtgenote van graaf Willem I. Aanvankelijk kwam hij vooral in hogere standen voor; Jan Marienman (blijkbaar een belangrijke vrouw), Dordt 1312 (SRD). Pas in de 14e/15e eeuw wordt de naam hier frequent. In z. streken (bijv. Spa.) gebruikte men eerst verschillende omschrijvingen van Maria, bijv. Dolores, Mercedes, Asunción om zo a.h.w. de naam te benaderen. Ook voor jongens is Maria als tweede of derde doopnaam bij r.k. in gebruik gekomen, soms met verschuiving van de klemtoon naar de eerste lettergreep, in de vorm Maricus soms in Noord-Brab.

bron: http://www.Durk.org

Little seems to be known about the name 'Durk' and its origins. Indeed, very few reference works on names make any allusion to it at all and even then generally only vaguely or citing the other works. They are usually totally contradictory.

Verder weet ik alleen dat ik de naam van mijn inmiddels overleden opa heb overgenomen.

Roel.

Ik zou het niet weten.

Kut!!!






Marnix
Geslacht:
m

verklaring:
Dit is eigenlijk geen voornaam, maar een familienaam: Philips van Marnix, heer van St.-Aldegonde. De familie was afkomstig uit Savoye. De tweede toenaam werd later toegevoegd


:D:D:D

naam: Michiel

Michaël
Geslacht:
m

verklaring:
Hebr. `wie is als God?'. Naam van een van de aartsengelen, in het O.T. genoemd in het boek Daniël (10,13,21; ook als persoonsnaam in Numeri 13). Voorts komt hij voor in het N. T. in de brief van Judas, vs. 9 en in Openb. 12,7: `En er kwam oorlog in de hemel: Michaël en zijn engelen hadden oorlog te voeren tegen de draak; ook de draak en zijn engelen voerden oorlog' (vgl. Vondels `Lucifer'). Michaël werd vaak afgebeeld als een gevleugelde ridder in een glanzende rusting, terwijl hij met een vlammend zwaard op de overwonnen draak (de duivel) staat. Hij is daarom patroon van de r.k. kerk; kerk. feestdag: 29 sept. Hij is tevens beschermheilige van Du. (Michel). De naam is opgekomen in de 12e eeuw in West-Vla. (Leys). Oudste voorbeeld in Holl. is uit 1275; in de 14e eeuw wordt de naam vrij frequent (Van der Schaar). Tholen 18e eeuw: Machias, Maggies. Vr. vormen komen, i.t.t. andere van mansnamen afgeleide namen, pas laat voor: In Fra. aan het eind van de vorige eeuw, in Ndl. volgens de gegevens van Van der Schaar pas in deze eeuw.


hahaha, ik kom van een aartsengenl en heb zelfs mijn eigen feestdag! :cool:

verder weet ik ook nog dat mijn achternaam is begonnen in Spanje, rond 1580, door een huurling.

Dennis

Dionysius
Geslacht:
m

verklaring:
Gri. `tot Dionysos behorende'. Dionysos was de Gri. god van de wijn (Lat. Bacchus). De naam is in de chr. sfeer gekomen door Dionysius de Areopagiet, door Paulus bekeerd (Hand. 17, 34). Later werd het de naam van verscheidene heiligen, van wie de bekendste was: Dionysius, apostel van de Galliërs, eerste bisschop van Parijs, martelaar in ongeveer 250; kerk. feestdag: 9 okt. Hij is een van de veertien noodhelpers en vooral vereerd bij de Frank. koningen. Lodewijk de Vrome noemde in 825 St. Dionysius huispatroon van de Karolingers; schutspatroon van Fra. (de oude Fra. strijdkreet was: `Montjoie St. Denis'). Ook in Ndl. komt de naam al vroeg in de middeleeuwen voor; in West-Vla. in de 12e eeuw.

Martin
Geslacht:
m

Voorkomen:
Ook Fra. Du., Eng., De. en No.

verklaring:
Zie grondvorm -> Martinus

Martinus
Geslacht:
m

verklaring:
De bekendste variant is Maarten. De naam is van oorsprong een Oudlatijns cognomen (Lat. bijnaam, toenaam), vnl. van slaven, later vooral van martelaren. Het is de verkleinvorm van Martius `van Mars', de god van de oorlog (Gri. Ares). De naam Mars hangt samen met Gri. marnamai `ik strijd' en Arm. mart `strijd' (zie ook Marcus). De naam werd in de middeleeuwen buitengewoon populair door St.-Maarten, geb. ca. 316. Waarschijnlijk was hij de zoon van een Romeins tribuun uit Pavia. Hij stichtte de abdij van Marmoutier, waar hij als bisschop van Tours (ca. 371) leefde. Op de verbeelding van het volk werkte vooral het verhaal over de helft van zijn mantel die hij, toen hij nog Romeins soldaat was, aan de stadspoort van Amiens aan een bedelaar gaf. Hij werd dé nationale heilige van Fra.; gest. ca. 397 en begraven in de St.-Maartensbasiliek in Tours; kerk. feestdag: 11 nov. Vele volksgebruiken herinneren nog aan zijn grote populariteit in de middeleeuwen. Ook verschillende plaatsnamen herinneren aan hem: St.-Maarten, St.-Maartensdijk, Maartenshoek. De Utrechtenaren werden vroeger St.-Maartensmannen genoemd. Martinus was de belangrijkste heilige in het middeleeuwse bisdom Utrecht, omdat St.-Willibrord (de eerste bisschop van Utrecht) het bisdom onder zijn bescherming stelde. Vóór 1200 waren al vele kerken aan hem gewijd. Een andere heilige van deze naam heeft zijn feestdag op 12 nov., nl. Martinus I, paus van ca. 649-655. Onder de Du. protestanten werd 10 nov. Martinstag, n.a.v. de geboortedag van Maarten Luther. Vgl. ook: Teake Marten Luther, Sneek 1969. De naam was al vroeg in de middeleeuwen populair: Martinus, Saargau 713 (Socin); Rijnland 2e helft 9e eeuw (Littger); Martinus kanunnik (?), Utr. 1118 (Gysseling, Overz. 10). Hij komt ook voor onder de chr. namen in West-Vla. in de 12e eeuw (Leys). Oudste voorbeeld in Holl. pas in 1551 (Van der Schaar). Martinus is dikwijls de r.k. vorm, bijv. ook in Bolsward (St.-Maarten is patroon van deze stad). Zie ook Martina.

:D

Hester
Geslacht:
m/v

verklaring:
Mogelijk is dit een variant van de Hebr. naam Esther (dan vr.); in het Fri. kan het echter ook een metathesisvorm (metathesis: omzetting van de medeklinkers) van Hedser zijn (dan m/v). Bach 111 noemt voor het Ost-Fri. -er als verkleiningsuitgang voor vr. namen: Hiese/Hisse wordt Hester. In dat geval zou het een vleivorm zijn van een sterk gereduceerde naam met Hild- `strijd' (zie -hild-). De naam komt voor in Fri., echter ook elders. Oudste voorb. in Holl.: Leiderdorp 1635 (Van der Schaar). Hester komt vanaf het begin van de Reformatie voor rondom Den Bosch (Stichting Hester van Grinsven).

Sinds wanneer is hester ook mannelijk :eek:
en hedter schrijf je met een z
stomme site
en mijn naam betekent iets heel anders, liefelijke jonkvrouw. dat klinkt gewoon een stuk leuker dan strijd. :o

Helena
Geslacht:
v

verklaring:
Oorspr. een Gri. naam met de betekenis `fakkel', dus `de stralende, de schitterende'. De naam is verwant met hèlios (ouder èëlios) `zon' en selènè `maan', afgeleid van een wortel S(a)uel `branden'. In de Gri. mythologie was Helena de vrouw van Menelaos, koning van Sparta. Zij gold als de mooiste vrouw in de Gri. oudheid. Doordat Paris haar schaakte, ontstond de oorlog tegen Troje. Een m. Helenus komt in de `Ilias' voor als de naam van een koningszoon. Zijn naam bleef bekend in het Westen doordat Vergilius in het derde boek van de `Aeneis' hem ten tonele voert als koning en als echtgenoot van Andromache. De naam verbreidde zich echter door St.-Helena, Romeins keizerin, geb. ca. 255. Zij was de vrouw van keizer Constantius Chlorus en de moeder van Constantijn de Grote (geb. 274). Om haar persoon ontstonden verschillende legenden. Zij is in Palestina geweest en zij zou de resten van het kruis van Christus hebben gevonden. Zij stierf ca. 330, waarschijnlijk in Rome; kerk. feestdag: 18 aug. Haar relikwieën zouden in 841 à 842 in Hautvillers terechtgekomen zijn. Vandaaruit verbreidde zich althans haar grote verering en daarmee haar naam. Dat gebeurde zo snel dat hij nog in de Arthur-sagen terechtkwam en wel in de vorm Elaine. In het Iers werd de naam Aileen of Eileen. Socin vermeldt Helena, 1073; Rijnland 1135 (Littger 181, hij acht aanpassing aan een Germ. naam nog mogelijk); afgezien van een incidenteel geval (Helena van Bronckhorst, 1273/8, Ned. L. 1957, 67) komt de naam hier vóór de 16e eeuw niet algemeen voor.

Niet gevonden.

Florentius
Geslacht:
m

verklaring:
De bekendste variant is wel Floris. Van Lat. florens `bloeiend, bekoorlijk, in aanzien'. Zie ook Flora. Heiligen met deze naam zijn : 1) Florentius, kluizenaar in het begin van de 5e eeuw in Mont Glonne (Fra.), waar later het klooster St.-Florent-le-Vieil gesticht werd; kerk. feestdag: 22 sept.; 2) Florentius, bisschop van Orange, gest. 525 à 527; kerk. feestdag: 17 okt.; 3) Florentius, bisschop van Straatsburg, gest. 693 (?); kerk. feestdag: 7 nov. De vorsten en de adel hebben de namen uit het Fra. en Hoogduitse taalgebied geïmporteerd. De lagere standen hebben deze namen overgenomen. De namen ontleend aan de literatuur (de naam Florent komt in verschillende Fra. `chansons de geste' voor), vooral de vroegste vermeldingen ervan, zijn op zichzelf geen bewijs voor verspreiding van die literatuur hier (Gysseling, Overz. 12). Zo heeft bijv. de vader van graaf Florentius I deze naam waarschijnlijk ergens in Frankrijk, in het tweede kwart van de 11e eeuw, leren kennen. Florentius in Keulen 1140, volgens Littger (229) o.i.v. de Holl. graven. Florentius was in verschillende vormen in de middeleeuwen in Holl. een zeer populaire naam. In Fra. kwam hij in de Renaissance weer op en ging vandaar naar Schotland.

Linda

Geslacht:
v

verklaring:
Vooral Du. naam. Verkorting van namen met -lind `slang (als kenner van de geheimen)' of `schild (van lindehout)' (zie -linde), bijvoorbeeld Ermelinde, Sieglinde of Gerlinde. Ook in Ndl. en Vla. tamelijk veel in gebruik.

Geslacht:
v

verklaring:
Een naam uit het O.T. met de betekenis `palmboom, dadelpalm', als symbool van schoonheid. Naam van de schoondochter van Juda (Gen 38,6-30), van de dochter van David (2 Sam. 13,1-29) en van de dochter van Absalom (2 Sam. 14,27). Vgl. de plaatsnaam Tamor (1 Kon. 9,18) `palmenstad', het door Salomo gebouwde Palmyra. Tamar komt al voor in `Alexander' van Jacob van Maerlant. De naam is sinds de jaren zeventig populair in Eng. Sinds die tijd in Ndl. ook in verschillende vormen (Tamara, Tamira, Tara) aangetroffen.

Zoekterm 1: Ylona
Grondnaam: Ilona

Zoekterm 2:Ilona
Geslacht:
v

verklaring:
Hong. vorm van Helena.

Zoekterm 3: Helena
Geslacht:
v

verklaring:
Oorspr. een Gri. naam met de betekenis `fakkel', dus `de stralende, de schitterende'. De naam is verwant met hèlios (ouder èëlios) `zon' en selènè `maan', afgeleid van een wortel S(a)uel `branden'. In de Gri. mythologie was Helena de vrouw van Menelaos, koning van Sparta. Zij gold als de mooiste vrouw in de Gri. oudheid. Doordat Paris haar schaakte, ontstond de oorlog tegen Troje. Een m. Helenus komt in de `Ilias' voor als de naam van een koningszoon. Zijn naam bleef bekend in het Westen doordat Vergilius in het derde boek van de `Aeneis' hem ten tonele voert als koning en als echtgenoot van Andromache. De naam verbreidde zich echter door St.-Helena, Romeins keizerin, geb. ca. 255. Zij was de vrouw van keizer Constantius Chlorus en de moeder van Constantijn de Grote (geb. 274). Om haar persoon ontstonden verschillende legenden. Zij is in Palestina geweest en zij zou de resten van het kruis van Christus hebben gevonden. Zij stierf ca. 330, waarschijnlijk in Rome; kerk. feestdag: 18 aug. Haar relikwieën zouden in 841 à 842 in Hautvillers terechtgekomen zijn. Vandaaruit verbreidde zich althans haar grote verering en daarmee haar naam. Dat gebeurde zo snel dat hij nog in de Arthur-sagen terechtkwam en wel in de vorm Elaine. In het Iers werd de naam Aileen of Eileen. Socin vermeldt Helena, 1073; Rijnland 1135 (Littger 181, hij acht aanpassing aan een Germ. naam nog mogelijk); afgezien van een incidenteel geval (Helena van Bronckhorst, 1273/8, Ned. L. 1957, 67) komt de naam hier vóór de 16e eeuw niet algemeen voor.

verklaring:
Zie voor de verklaring van de naam bij Mattheus. Matthias was de naam van de apostel die na de dood van Judas door het lot als zijn plaatsvervanger werd aangewezen (Hand. 1,23v.). Van hem wordt gezegd dat hij in Ethiopië gepredikt heeft (vgl. Mattheus). Zijn relikwieën zouden door de heilige Helena naar Rome gebracht zijn en werden vandaar door bisschop Agricius (4e eeuw) naar Trier overgebracht. Vandaar dat Matthias daar in de middeleeuwen veel vereerd werd (kerk. feestdag: 24/25 febr.). Ook in Ndl. kwam de naam veel voor. Oudste voorbeeld in Holl.: 1317; Metties, Ze. 1753. Oudste vr. vorm: Matthia, Nederweert 1703 (Gens. N. XXI, 53).

Sjoerd
Geslacht:
m

Voorkomen:
Fri. en Gron.

opmerking:
Vgl. Stark 136: Siurt = Sivardus, Siwert. Winkler (1900, blz. 202, 206 en 207) betrekt Sjoerd bij Sigurd, Siegfried, Van der Schaar acht dit minder aannemelijk.

verklaring:
Zie grondvorm -> Sieuwerd


Sieuwerd:
verklaring:
Tweestammige Germ. naam, uit Sigiward, waarin Sigi-, Sî- `zege, overwinning' betekent (zie sig-) en -ward overeenkomt met Got. wards, Middelhoogduits wart `wachter, hoeder' (zie -ward-). Vgl. ook Siward, Earl of Northumberland in Shakespeare's `Macbeth'. Zie ook Sjoerd.

Mieke
Geslacht:
v

verklaring:
Zie grondvorm -> Maria


Maria
Geslacht:
v

verklaring:
Hebr. Mirjam, naam van de zus van Mozes en Aâron (Num. 26,59). Er bestaan ruim 60 verklaringen voor de naam, hetgeen er op wijst dat de betekenis van de naam zeer onzeker is. De meest gebruikelijke verklaring is `bitterheid'. Een van de oorzaken van deze onzekerheid is de oorspr. schrijfwijze van het woord, namelijk zonder de klinkers. De Septuagint maakte er Mariam van, de gebruikelijke Gri. vorm. In de Vulgaat werd deze vorm waarschijnlijk als een accusativus opgevat, zodat daar de vorm steeds Maria werd. In de middeleeuwen werd deze vorm vaak geassocieerd met Lat. mare `zee', vandaar stella maris `sterre der zee' en dergelijke bijnamen. Verscheidene feestdagen in het kalenderjaar zijn aan Maria, de moeder van Christus, gewijd (er zijn ook andere heiligen van deze naam, zie bijv. Goretti en Magdalena). De voornaamste feestdagen zijn: 8 dec. Onbevlekte ontvangenis, 25 maart Mariaboodschap en 15 aug. Mariahemelvaart. Zijn populariteit kreeg de naam bij ons pas zeer laat in de middeleeuwen, omdat schroom de mensen ervan weerhield de naam van Maria, de moeder van Christus, als persoonsnaam te gebruiken (vgl. de naam Jezus, die alleen in Zuid-Europa voornaam werd). Volgens Debrabandere blijkt echter dat de naam tijdens de Middeleeuwen in Vlaanderen lang niet zo zeldzaam was als men meent (Debrabandere 1959, blz 27). Volgens Lebel 119 was Maria als doopnaam in Fra. lang verboden en begon hij zich daar te verbreiden in de 10e eeuw. Bij Socin is de naam niet voor de 2e helft van de 11e eeuw aan te treffen (Florence), in West-Vla. in de 12e eeuw. In het z. is hij al vroeger (13e/14e eeuw) populair dan in het n.; Holl. 1222: Maria, echtgenote van graaf Willem I. Aanvankelijk kwam hij vooral in hogere standen voor; Jan Marienman (blijkbaar een belangrijke vrouw), Dordt 1312 (SRD). Pas in de 14e/15e eeuw wordt de naam hier frequent. In z. streken (bijv. Spa.) gebruikte men eerst verschillende omschrijvingen van Maria, bijv. Dolores, Mercedes, Asunción om zo a.h.w. de naam te benaderen. Ook voor jongens is Maria als tweede of derde doopnaam bij r.k. in gebruik gekomen, soms met verschuiving van de klemtoon naar de eerste lettergreep, in de vorm Maricus soms in Noord-Brab.

Van: (Maria) Magdalena

En mijn naam is een Nederlandse vroeg-moderne naam, volgens het boek: "Over Voornamen."

Edwin

Geslacht:
m

verklaring:
Oorspronkelijk een Eng. naam, ongeveer met de betekenis `vriend van het erfgoed'. Uit Angelsaksisch eád, Oudhoogduits ôt `erfgoed, bezit' (zie od-) en -win `vriend' (zie -win). Vgl. Edmond, Eduard en namen met od-. Odoin (Oostgot.), 6e eeuw na chr. (Schönfeld, Wtb.). De heilige Edwin was de eerste christenkoning van Northumbria (585-633), martelaar. Kerk. feestdag: 4 okt. (Vgl. Edinburgh, Uit Edwin's Burgh). In de tijd van de Romantiek raakte de naam door de literatuur weer wat meer in gebruik, bijv. Goldsmith in zijn sentimentele ballade `The Hermit', met Edwin en Angelina; vgl. het sentimentele gedicht `Edwin en Edwina' van Tollens.

so true

Voornaam: Colin

verklaring: Dit kan een Fra. of Eng. verkorting zijn van Nicolaas, maar het is ook een Schotse naam. In dat geval gaat de naam terug op het Gael. Cailean en is verbonden met St. Columba. De naam heeft zich hier onder Eng./Amer. invloed verbreid.

Schots :cool:

Raimund

Geslacht:
m

verklaring:
Tweestammige Germ. naam, waarvan het eerste element overeenkomt met Got. ragin `raad', vgl. Oudnoors mv. regin `de beslissenden, de goden'. In het algemeen heeft dit element in namen alleen nog een versterkende betekenis, het versterkt dus datgene wat in het tweede lid wordt uitdrukt (zie regin-). -agi-, -egi- werd in het Ndl. ei, door reductie van de intervocalische g (vgl. zeil, Du. Segel; zeide, Middelnederlands seghede enz.). Het tweede lid betekent `hand, bescherming, voogd', vgl. Du. Vormund (zie -mond). De gehele naam betekent dus ongeveer `sterke beschermer'. Er zijn enkele Spa. (Catalaanse) heiligen van deze naam; voorts: Raimundus Palmarius, geb. ca. 1140 in Piacenza; hij stichtte in 1178 een hospitaal in Piacenza; gest. 1200; kerk. feestdag: 28 juli.

Nienke

Geslacht:
v

Voorkomen:
Fri.

verklaring:
Zie grondvorm -> Nine

Nine

Geslacht:
v

verklaring:
Fri. vleivorm, vermoedelijk van Catharina, kennelijk gevormd in de kindertaal.

Catharina

Geslacht:
v

verklaring:
In het algemeen wordt de naam in verband gebracht met Gri. katharos `rein, schoon, zuiver'.

Lat. Iulius, naam van een Romeinse gens (dit is familie, geslacht), waartoe Gaius Iulius Ceasar behoorde. De betekenis is niet zeker, de naam wordt wel in verband gebracht met Gri. ioulos `de eerste wollige baardharen' dus `de jeugdige'. Hij wordt ook verklaard uit Jovilius `aan Jupiter gewijd'. In het N.T. komt Julius voor als de naam van de Romeinse hoofdman die Paulus naar Rome moet brengen (Hand. 27). Er zijn verschillende heiligen met deze naam of met de uitbreiding ervan, Julianus: o.m. 1) Julianus van Anazarbus, martelaar in Cilicië tijdens Diocletianus. In de middeleeuwen werd hij zeer vereerd; kerk. feestdag: 16 maart; 2) Julianus martelaar, ook tijdens Diocletianus, in Antinoë (Egypte); kerk. feestdag: 9 jan.; 3) Julianus, martelaar in Brioude, schutspatroon van Auvergne. Hij werd vooral in de 5e en 6e eeuw vereerd; kerk. feestdag: 28 aug.; 4) Julianus, bisschop van Le Mans in de 4e eeuw; kerk. feestdag: 27 jan.; 5) Julianus, aartsbisschop van Toledo van 680-690, kerk. feestdag: 8 maart; 6) Julius I, paus van 337-352, kerk. feestdag: 12 apr. Zie ook Julia en Juliana. De naam Julius kwam in het z. in de 16e eeuw in gebruik. Bij Socin reeds Julianus, Waadt 1142. Julianus bij r.k. in o. Zeeuws-Vla. (Meertens, Zeeuwse familienamen 29).


Wollige baardharen (y)

Mark

Geslacht: m

verklaring:
Deze reeds bij de Romeinen voorkomende naam wordt gewoonlijk verklaard als een afleiding van Mars, de oorlogsgod (uit *Mart(i)cos, Oskisch Markas, `de Marsachtige'). Het is de naam van de schrijver van het tweede Evangelie. Daarbuiten wordt hij verscheidene keren vermeld als Johannes Marcus (vgl. Kol. 4,10). Volgens de overlevering zou hij de kerk in Alexandrië gesticht hebben. Zijn relikwieën werden in 629 overgebracht naar Venetië. Hij werd schutspatroon van deze stad (San Marco). Het symbool van deze evangelist was een gevleugelde leeuw (vgl. Leonhard). In It., en in het bijzonder in Venetië, werd de naam populair (men denke ook aan Marco Polo, die een Venetiaan was). In onze streken maakte de naam nooit zoveel opgang als die van de andere evangelisten. Zijn feestdag is 25 apr. Andere heiligen: Marcus en Marcellianus, martelaars onder de vervolgingen van Diocletianus ca. 304; kerk. feestdag: 18 juni. Ook de naam van een paus, Marcus, heilige (336); kerk. feestdag: 7 okt. Zie ook Aurelius. De naam kwam hier vrij laat in de middeleeuwen in gebruik. Oudste voorbeeld in Holl.: 1350; Kortrijk ca. 1400: drie keer Maerc (Debrabandere); Merkus, Dordt 1441 (GD 172); Den Haag 1642 (Ned. L. 1959,115); Rotterdam 1644 (SR 385); Marcus Lycklama, Fri. 1671 (Ned. L. 1961, 544). Marcus Antonius Aurelius was Romeins keizer van 161-180. De volgende combinaties aangetroffen: Marcus Aurelius (Wassenaar), Marco Antonio en Markus Antonius (beide in Deventer).

Vincent

Geslacht:
m

verklaring:
De naam is afgeleid van het Lat. werkwoord vincere `overwinnen' en betekent: `de overwinnende'. Door verschillende heiligen kreeg de naam in r.k. streken vrij grote populariteit: 1) Vincentius, diaken en martelaar in Aquitanië in onbekende tijd; kerk. feestdag: 9 juni; 2) Vincentius van Saragossa, de eerste martelaar van Spa. (tijdens de vervolgingen van Diocletianus, ca. 304). Door legenden over hem verbreidde zijn verering zich al vroeg over heel Spa., naar Afrika, It. en Fra. en vandaar door Bourgondische missionarissen naar de Elzas en verder naar Du. en Zwi. Daardoor werd de naam al vrij vroeg in de middeleeuwen populair. Kerk. feestdag: 22 jan.; 3) Vincentius van Lérins (bij Marseille), gest. vóór 450. Schrijver van grotendeels verloren gegane theologische geschriften. Kerk. feestdag: 24 mei; 4) Vincentius, abt in Léon in de 6e eeuw; kerk. feestdag: 11 maart; 5) Vincentius Madelgarius (de tweede naam is zijn oorspr., Germ. naam: Mauger). Hij stichtte het klooster Soignies in België; gest. ca. 677. Kerk. feestdag: 14 juli; 6) Vincent Ferrer, geb. ca. 1350 in Valencia. Als boeteprediker door Spa., It., Zwi., Du. en vooral Fra. getrokken; gest. 1419 in Vannes in Bretagne. Kerk. feestdag: 5 apr.; 7) Vincent de Paul, in 1581 in Zui-Fra. geb., stichter van verscheidene orden. Gest. 1660 in Parijs; kerk. feestdag: 19 juli. Tal van Vincentiusverenigingen van liefdadigheid herinneren aan deze heilige. De naam Vincentius is in Rijnland al aangetroffen in de tweede helft van de 12e eeuw (slechts eenmaal; Littger). In Zuid-Ndl. kwam de naam op in de 14e eeuw: Kortrijk ca. 1400: Feinsin (Debrabandere). In Holl. begin 16e eeuw, hoewel Otto van Arkel reeds in 1378 een kapittel in de parochiekerk van Gorinchem stichtte `in die eere Godts, Sinte Mertens ende Vincentius' (Patrocinia 60). Oudste vr. vormen begin 17e eeuw.

Renée
Geslacht:
v

Voorkomen:
Fra.

verklaring:
Zie grondvorm -> Renatus


Nou, wat een oogst.

En dan die nog:



Renatus
Geslacht:
m

verklaring:
Fra. René (m.) en Renée (vr.). Van Lat. renatus `wedergeboren' (vermoedelijk met betrekking tot de doop, wanneer deze naam gegeven wordt/werd). Heiligennaam: Renatus, volgens de legende bisschop van Angers in 426, in werkelijkheid waarschijnlijk echter van Sorrento. Niettemin werd de naam in Fra. zeer populair. Kerk. feestdag: 6 okt. Ook in Ndl. komt de m. en vr. Fra. vorm vrij veel voor. Oudste voorbeeld van René dateert van 1667 (Buren). In 1691, ook in Buren, Renetta.

Melanie
Geslacht:
v

Voorkomen:
Ook Eng.

verklaring:
Zie grondvorm -> Melania

Melania
Geslacht:
v

verklaring:
Van Gri. melas, vr. melaina `zwart'. In sommige delen van Gri. werd Demeter Melaina genoemd, omdat zij treurde over haar dochter Persephone, die door Pluto naar de onderwereld gevoerd was. Heiligennaam: Melania de jongere (haar grootmoeder heette ook Melania), zij werd geb. ca. 383 in Rome als dochter van de senator Valerius Publicola. Haar leven, een van de belangrijkste heiligenlevens uit de chr. oudheid, werd beschreven door de priester en monnik Gerontius. Gest. 439; kerk. feestdag: 31 (30) dec. De naam Melania niet voor het begin van de 19e eeuw aangetroffen, het eerst in Zuid-Ndl.

Quirinus
Geslacht:
m

verklaring:
Quirinus was oorspr. de oorlogsgod van de Sabijnen (wel verklaard als `lanszwaaier'). De inwoners van de Sabijnse stad Cures werden Quirites genoemd. Quirinus werd later een bijnaam van Romulus en Augustus. Het voornaamste heiligdom van Quirinus lag op een van de Romeinse heuvels, daarom Quirinalis genoemd (hier ligt het tegenwoordige Quirinaal). Een ander voorbeeld van een Romeinse Quirinius is de stadhouder van Syrië in de tijd dat Christus geb. werd (Luc. 2, 2). Heiligennaam: 1) Quirinus van Neuss (aan de Rijn); martelaar in Rome tijdens keizer Hadrianus (ca. 130). De verering verbreidde zich in sterke mate in de Rijnstreek. Kerk. feestdag: 30 maart, in Neuss 30 apr. De hulp van St.-Quirinus van Neuss werd ingeroepen bij huidziekten, vandaar de vroegere verklaring (Becanus) van de naam: Quirijn = werin, d.i. `hij die (ziekte) afweert'. Andere heiligen van deze naam zijn: Quirinus, bisschop van Siscia (Sissek, in voormalig Joegoslavië); kerk. feestdag: 4 juni; Quirinus van Malmédy, zo genoemd omdat zijn relikwieën in de 9e eeuw werden overgebracht naar het klooster Malmédy. Kerk. feestdag: 11 okt. De naam kwam in onze streken op in de 15e eeuw, blijkbaar door de verbreiding van de verering. Bijv. in 1413 werd in Keppel een altaar geconsacreerd, o.m. ter ere van St.-Quirinus (Patrocinia 210). Verschillende vormen van de naam waren in gebruik: in het z. Corijn, Karijn = Crijn, Quyryn, Hasselt 1423 (Roelandts, 1951, 14); Best 1459: Akarinus dictus Krijn; in Ze. en Holl. in de 16e eeuw: Quirijn, Crijn, Krijn; in de 17e eeuw o.m. Quiring(h), Quiryn. Vr. vormen verschijnen in de 16e en vooral in de 17e eeuw: Quirina, Quirijntgen, Ouirijne, Crijntge, Crijntje, Krijntje, Krinne, Crina.

Sara
Geslacht:
v

verklaring:
Hebr. `vorstin', vr. van sjar `vorst'. Het is de naam van de vrouw van Abraham. Aanvankelijk heette zij Sarai, maar bij de aankondiging van de geboorte van een zoon moest zij haar naam veranderen (Gen. 17,15). Sarai (Hebr. Sjarai) is afgeleid van sjar met het suffix -ai: `vorstelijk'. Heiligennaam: Sara, kluizenares in de Libische woestijn tegen het eind van de 4e eeuw; kerk. feestdag: 13 juli. Wat betreft de verbreiding van de naam in deze streken: in Keulen een voorbeeld in 1178 (Littger 180). Reeds Förstemann constateerde dat bij de vroege gevallen het Germ. Sarah (Germ. saro `(wapen)rusting') niet met zekerheid te scheiden is van Hebr. Sarah (zie ook Tavernier-Vereecken 24). In het z. is de naam in de 12e eeuw al vrij frequent. In het n. kwam hij pas in de 17e eeuw op, vooral in prot. kringen (Ze.).

Marinus
Geslacht:
m

verklaring:
Lat. afleiding van mare `zee', dus: `van de zee'. Heiligennaam, waaronder 1) St.-Marinus, een Romeins officier, gest. ca. 259 in Cesarea tijdens Valerianus; kerk. feestdag: 3 maart; 2) Aan een andere heilige van deze naam zou de republiek San Marino haar naam danken. Kerk. feestdag: 4 sept.; 3) Marinus en Anianus, afkomstig uit Ierland (7e eeuw). Zij predikten het geloof in Beieren; gest. 697; kerk. feestdag: 15 nov. 4) Ook waren er twee pausen van deze naam, de eerste was paus van 882 tot 884, de tweede van 942 tot 946. Zie ook Marina. De naam komt hier pas in de 16e eeuw in gebruik (o.i.v. Maria?). Oudste voorbeeld in Holl. is uit 1500. Pas in de 19e eeuw bijv. op Wieringen (Daan, 223).

Quirine Sarranne Merijn

Maya zie grond vorm: Maja

Maja
Geslacht:
v

verklaring:
Lat. Maia, Gri. Maia. Oorspr. een van die woorden uit de kindertaal (die overal kunnen ontstaan) met de betekenis `moeder', vandaar `moeder aarde' (ook wel verklaard uit magia `de grote (godin)'). Naam van de dochter van Atlas, de mooiste van de Pleiaden, moeder van Hermes (Mercurius). Tegenwoordig is het vaak een verkorting van Maria, vooral in Scand. Ook in Hong. is Maja een vleivorm van Maria.

Maya is ook de moeder van boeddha en een oude beschaving ;)

Igor

Geslacht:
m

verklaring:
Rus. vorm van Ingwer, een naam van Scand. oorsprong. Hij wordt ook wel opgevat als een verkorting van Byzantijns-Gri. Grigorios; zie Gregorius. Een bekende drager van de naam: Igor Strawinsky, componist.

Olav

Geslacht:
m

Voorkomen:
Ook No.

verklaring:
Zie grondvorm -> Olaf ff doorzoeken dus, resultaat:

verklaring:
Naam van Scand. oorsprong, die ook daarbuiten wel in gebruik is. Hij is afgeleid van Oudnoors Aleifr, Anleifr, waarvan het eerste lid, ano, `voorvader' betekent (vgl. Du. Ahn) en het tweede, leifr, `overblijfsel', vandaar ongeveer `zoon' (zie -lef). De naam als geheel betekent dus ongeveer `zoon der voorvaderen'. In de primitieve voorstelling leefde de grootvader in de kleinzoon voort, vgl. de vernoeming naar grootouders, die ook bij ons nog lang gebruikelijk was. In de Scand. landen was de naam Olaf zeer populair (en is dit nog) o.i.v. Olaf I Tryggvason (995-1000). De populariteit van de naam werd ook bevorderd door Olaf II, de Heilige, Haraldsson, koning van No. (1015-1030). Kerk. feestdag: 29 juli. Hij werd in de middeleeuwen beschouwd als de schutspatroon van No. Ook in Ndl. is de naam Olaf in gebruik (bijv. Breukelen 1958); in Heemskerk (Noord-Holl.) naast Olof, naar men daar aanneemt sinds de tijd van de Noormannen. In ieder geval al in de vorige eeuw: Mgr. Olav Smit, geb. 1883 in Deventer; gest. 1972 in Rome, deken van de Vaticaanse kanunniken. Het gebruik van de naam kan ook bevorderd zijn door een kapel die stond aan wat nu heet Zeedijk-Z. in Amsterdam: de St.- Olafs- of Oudezijdskapel. Deze kapel was reeds in de eerste helft van de 15e eeuw aanwezig.

dit bovenstaande verhaal klopt dus, ik ben half Noor:)

verder heet ik van mijn tweede naam Christopher. Idd van Christophorus ;) leuk ff tegen te komen ;)

***

Geslacht:
v

Komt van:



Laurentius

Geslacht:
m

verklaring:
Lat. `uit Laurentum', een stad in Latium. De naam wordt ook in verband gebracht met laurier, dus `de gelauwerde'. Er zijn verschillende heiligen van deze naam, van wie vooral belangrijk is: St.-Laurentius, diaken van de kerk in Rome, onder keizer Valerianus in 258 gevangen genomen en gemarteld. Kerk. feestdag: 10 aug. In het hele Westen werd St.-Laurentius al vroeg vereerd. In verband met zijn marteling (hij onderging de vuurdood op een gloeiend rooster) wordt hij aangeroepen bij brandwonden en brandgevaar (zo worden ook de vallende sterren op 10 aug. sint-laurenstranen genoemd). Hij werd begraven in de basiliek in Rome, de San Lorenzo fuori le mura. Bij de Du. Ottoonse dynastie stond St.-Laurentius (evenals St.-Mauritius) in hoog aanzien. Zijn cultus kreeg een nieuwe prikkel door de slag op het Lechfeld, die op 10 aug., zijn feestdag, plaatsvond. De naam kwam op in de 12e eeuw: Waadt 1167, een Rhaetiër (Socin); Rijnland 1166 (Littger); West-Vla. 12e eeuw (Leys). Eerste voorbeeld in Holl.: 1236 (Van der Schaar); Laurentius = Wreyns, Wreynsken, Vreis, Frens, Den Bosch e.o. 14e/15e eeuw; Vreys, Lens, Belg. Limb. 1662 (J. Nouwen, Meded. Naamk. 1959, 36). Laurentius is patroon van de parochie Oud-Gastel.



Maar m'n ouders hebben me niet vernoemd naar Laurentius. Ze vonden *** gewoon een mooie naam. :)

Femmeke

komt van 'Femme'

Fri. en Gron. naam. Tweestammige verkorting uit de kindertaal, met reductie van de r, van Frede-namen waarvan het tweede lid met m- begon, bijv. -mar, dus Frede-mar (deze naam heeft ongeveer de betekenis `beroemde beschermer' ; zie -fred- en -mar-). Fem en Femme vroeger ook in Holl. Femme ook eenmaal vr. aangetroffen (gem. Hennaarderadeel 1946).

Een keer keek ik in een naamwoordenboek, en toen stond bij Femke: roemrijk en vrede, dat is een btje hetzelfde als beroemde beschermer.

Maar mn officiele naam is Femmigje Jochebed, en femmigje betekent gewoon vrouwtje volgens mij. (ik woon trouwens niet in friesland of groningen)

Jochebed:

Hebr. naam met de betekenis `Jaweh is eer, roem' . Naam van de vrouw van Amram, moeder van Mirjam, Aäron en Mozes (Ex. 6:19). Als tweede voornaam aangetroffen in Zwolle 1990.

Naam niet gevonden

De naam die u zoekt, staat niet in de database. Wellicht zijn er spellingvarianten mogelijk. Als u meer wilt weten over spellingvariatie bij voornamen, dan kunt u terecht bij de pagina Variatiemogelijkheden bij voornamen.

:(

Jessica

Geslacht:
v

verklaring:
Vooral Eng. naam o.i.v. Shakespeare's `Merchant of Venice' (naam van de dochter van Shylock). Shakespeare's bron is niet ontdekt, maar er wordt vermoed dat hij een naam wilde hebben die typisch joods lijkt. Het is een vorm van de Hebr. naam Jiska `Hij ziet uit (naar God)' of `God ziet uit', vermeld in Gen. 11, 29.

Koen
Geslacht:
m

verklaring:
Eenstammige verkorting van Germ. namen met koen- `bekwaam, koen, dapper', vnl. van Koenraad (zie ook koen-).

Tweede naam, wordt niet gevonden, maar dat is waarschijnlijk naar:

http://www.lebellezzeditalia.it/fium...flora/olmo.jpg

Hoe heet je? :)

M'n ouders vonden het een leuke naam. Maar Petra komt van Petrus geloof ik.

Marjolein

Geslacht:
v

verklaring:
Vermoedelijk is dit een uitbreiding van Maria, o.i.v. de plantnaam marjolein (vgl. Rosemarie).

Vernoemd naar een plant. Dat heb ik weer.

Metin
Geslacht:
m

verklaring:
Métin komt voor in Franche-Comté (Fra.). Van onbekende oorsprong, misschien is het een vleivorm van Jacques: Jamet (Dauzat). In Ndl. aangetroffen.

Dionne
Geslacht:
v

opmerking:
Deze naam werd in 1967 nog geweigerd in de gem. Noordoostpolder (Emmeloord), toen vervangen door Dionysia.

verklaring:
Zie grondvorm -> Dionysius


Dionysius
Geslacht:
m

verklaring:
Gri. `tot Dionysos behorende'. Dionysos was de Gri. god van de wijn (Lat. Bacchus). De naam is in de chr. sfeer gekomen door Dionysius de Areopagiet, door Paulus bekeerd (Hand. 17, 34). Later werd het de naam van verscheidene heiligen, van wie de bekendste was: Dionysius, apostel van de Galliërs, eerste bisschop van Parijs, martelaar in ongeveer 250; kerk. feestdag: 9 okt. Hij is een van de veertien noodhelpers en vooral vereerd bij de Frank. koningen. Lodewijk de Vrome noemde in 825 St. Dionysius huispatroon van de Karolingers; schutspatroon van Fra. (de oude Fra. strijdkreet was: `Montjoie St. Denis'). Ook in Ndl. komt de naam al vroeg in de middeleeuwen voor; in West-Vla. in de 12e eeuw.

De Pijn

Menno

Geslacht:
m

Voorkomen:
Gron.

verklaring:
Zie grondvorm -> Meine

Dus ik klik op Meine

Meine

Geslacht:
m

verklaring:
Fri. naam. Eenstammige verkorting van Germ. namen met mein-, uit megin- `kracht, sterkte' (zie de tweestammige namen met mein-, bijv. Meinhard, en megin-).

Ik hou het op germaans.
Ik wil het niet accepteren dat mn naam fries is :|

Sandra
Geslacht:
v

Voorkomen:
It.

verklaring:
Zie grondvorm -> Alexander

Geslacht:
m

verklaring:
Gri. `de afweerder der mannen, de beschermer'. Mogelijk echter oorspr. een Hettitische naam: koning Alaksandus, ca. 1300 v. Chr., door volksetymologie later vervormd tot Gri. Alexandros. Vooral bekend door Alexander (III) de Grote, de Macedoniër. In de middeleeuwen is de naam gepopulariseerd door de zgn. Alexanderromans (vgl. de term alexandrijnen, zesvoetige jambische verzen). Ook in het N.T. komt de naam verscheidene malen voor: Alexander en Rufus, zonen van Simon van Cyrene (Marcus 15,21); Alexander, `van het geslacht van de hogepriester' (Hand. 4,6); Alexander, een jood in Efese (Hand. 19,33 e.v.). Heiligennaam o.m.: 1) Alexander, in de 4e eeuw patriarch van Alexandrië, ca. 328; kerk. feestdag: 26 febr.; 2) Alexander I, paus van ca. 105 tot ca. 125; kerk. feestdag: 3 mei. De naam kwam al vroeg in gebruik: Rijnland 1054 (Littger); Alexander, bisschop van Luik, 1128-1135; West-Vla. 12e eeuw; Holl.: 1181. Ook in keizerlijke en koninklijke geslachten was Alexander een geliefde naam, o.a. van Rusland en de middeleeuwse koningen van Schotland: Alexander I, gest. 1124 .

Ik ben een geschenk van God. :)





Dorothea
Geslacht:
v

verklaring:
Omkering van Theodora. Gri. `geschenk van God'. Naam van een legendarische heilige, martelares in Caesarea onder de vervolgingen van Diocletianus; kerk. feestdag: 6 febr. Bij de Du. adel vinden we de naam in de 15e eeuw, in Ndl. adellijke kringen in de 16e eeuw, in de 17e eeuw meer algemeen. Zie ook Doreen.

Dat is van die tekenfilm 'The mouse and the monster' waarin een gekke professor de hersenen van Igor Strawinsky in het monster wil stoppen, toch?