boulimia wezen meld zich
 

Ik heb sinds een "tijd" boulimia en nu vroeg ik me af of er hier mensen rondhuppelen die deze ziekte ook hebben gehad of nog steeds hebben. En nee, dan bedoel ik niet "ik heb ook boulimia want ik kots eens per maand door eten of de drank" maar echt dagelijks meestal of meerdere malen per dag.

Als je je voelt aangesproken gelieve de volgende vragen te beantwoorden:

- Sinds wanneer (eventueel tot wanneer)/ hoe lang had je hier "last" van?
- Hoe beinvloedde het je leven? (moest je school/werk/vrienden vaak wijken voor het eten/kotsen) Of anders geformuleerd: hoe veranderde je het je leven?
- Had je bovenop de eetstoornis ook nog een depressie? (wat vaak een gevolg kan zijn van boulimia)
- Ben je hier zelf uitgekomen of heb je hulp gehad van een kliniek/psychiater of ben je nog van plan hulp te zoeken of ben je er mee bezig?
- Hoe ga je hier zelf mee om? Wat doe je om bijvoorbeeld het braken/laxeren te "minderen"?
- Wat zijn je ervaringen met hulpverlening en heb je hier veel aan gehad?
- Heb je al veel informatie in gewonnen over boulimia d.m.v sites of boeken?
- Ken je anderen met deze ziekte? En heb je daar veel aan gehad?

Ik heb het.


Nu bijna 2 Jaar. Er zijn pozen dat het goed gaat, dan eet ik weer enkele weken normaal. Dan val ik weer in mijn oude patroon. Braken, laxeertabletten, sommige dagen extreem weinig eten, vreetbuien. Mijn ouders denken dat ik beter ben. Ik zit bij het riagg maar daar verzwijg ik het meestal, uit angst voor de confrontatie. Mijn vrienden denken ook dat het weer goed gaat, sinds een paar maanden doe ik alsof alles oke is. Ik ben ook depressief, slik medicijnen hiervoor, en heb last van slapeloosheid. Ik ben altijd bang voor feestjes, pauzes en maaltijden. Als je verder wilt praten moet je me maar pm.n voor mn msn

Hey,

Ik heb zelf geen boulimia, maar anorexia, dat heb ik sind driekwart jaar. ik heb net mn intake gesprekken gehad. maar eigenlijk wil ik geen hulp :bloos: jullie wel?

Groetjes Lola

Iedereen, goed "De meeste" willen uiteindelijk wel hulp als ze gaan inzien hoe erg het uit de hand loopt. Hoe het hun leven gaat beheersen en ze de controle over hun eten kwijtraken en soms ook hun leven. Een eetstoornis kan levensbedreigend worden als je niet op tijd ingrijpt. Dus zodra je met jezelf geconfronteert wordt en weer logisch, helder na kunt denken zie je wel in dat hulp de beste oplossing is.

En ja ik krijg ook binnenkort hulp, omdat ik dus ook het niet alleen red (y)

goedzo! k ben blij voor je :) (dat je hulp krijgt dan he)
maar ik zelf vind dat ik de controle helemaal niet kwijt ben.. sommige zullen daar anders over denken maar ik ken mezelf het beste vind ik... het lukt me wel..


Groetjes Lola

Als je ervan overtuigd bent dat je jezelf kunt helpen, dan hoop ik maar dat je dat gaat lukken (y)

had het eigenlijk niet zo over helpen :bloos: weetje.. ik het nou wel het 'etiketje' anorexia maar ik, kweetniet, ben het er niet echt mee eens zeg maar.. vind nog steeds dat alles primaa gaat en dat ik helemaal geen hulp nódig heb..


Groetjes Lola

en volgens mij noemen ze dit de ontkenningsfase..

Volgens mij ook maar goed dat ze door heeft dat ze erin zit... of zo. :confused:

Ik heb ook geen boulimia maar ik wil jullie allemaal wel veel sterkte wensen. :)

He, dat klinkt bekend. :)

Hulp sucks en helpt je grotendeels naar de kloten. Maar als jij eigenlijk geen hulp wilt, heeft het geen zin die te zoeken, het werkt pas als jij er echt vanaf wilt.

Het is wel een ontkenningsfase, waar je nu in zit, maar daar kan je ook inblijven tot je er dood aan gaat. Lastig uit te leggen, maar: blijf het een goed iets vinden, raak alle banden met de realiteit (qua voedselinname en gewicht) kwijt, en het is geen ontkenningsfase meer waar je inzit, maar dan ben je echt ziek geworden.
Probeer anders eens erachter te komen waarom je lijnt, afgezien van het overduidelijke.

Een duidelijk verschil tussen Anorexia en Boulimia komt hier naar boven. De meeste mensen met Boulimia zijn zich ervan bewust dat het niet goed gaat, en willen vaak geholpen worden.
Mensen met Anorexia daarentegen blijven vaak langer ontkennen en zien niet in hoe gevaarlijk het is wat ze aan het doen zijn. Hulp wijzen ze meestal af.

Ik weet dat het geen zin heeft hulp te zoeken, en die wil ik ook niet maar aangezien er bepaalde mensen zijn die mij dwingen :(

Groetjes Lola

Ze dwingen je, omdat ze van je houden en omdat ze graag willen dat je gelukkig bent en zonder zorgen door het leven kunt... want dat is nu toch niet het geval, of wel?

Helemaal waar (y)

Op zich ook heel logisch. Want als je meerdere malen per dag boven de wc hangt in de lucht en het aangezicht van braaksel en je je steeds weer misselijk eet, dan voel je je ook slechter als wat dan wanneer je je "uithongert" lijkt me. Dus logisch dat boulimia patienten sneller inzien dat het fout gaat.

Ik denk niet dat je kunt zeggen dat je je slechter voelt bij boulimia
dan anorexia, eigenlijk. (want dat is in feite wel wat je zegt, of
begrijp ik je nu verkeerd? :))

Je meerdere malen per dag misselijk eten en weer compenseren
is kut, maar met je hele doen en laten gefocused zijn op afvallen
(met alle gevolgen vandien) is óók kut, om maar even een stom voorbeeld aan te halen.

Een eetstoornis is een eetstoornis, en welk naampje het ook
heeft; het blijft enorm moeilijk.

Bovendien denk ik dat mensen met anorexia (vaak) wel degelijk
inzien dat het fout gaat - het verbergen, smoesjes verzinnen,
een als het ware "dubbelleven" leiden is óók iets wat een
kenmerk is van de ziekte. En waarom verbergen als er toch niks
aan de hand is?

Ontkennen en je kop in het zand steken komt eerder voort uit
angst, schaamte, etc dan uit een gebrek aan inzicht, denk ik..

(en natuurlijk zijn er ook anorexia-patienten die eeuwig blijven
ontkennen etc, maar zo zwart-wit als in deze topic gesteld wordt
is het imho niet; er zijn ook zat boulimia-patienten die bijv door
schaamte de stap tot hulp niet durven te zetten, etc, etc..)

Gaat het er niet om dat anorexia patiënten (meestal) er niet van af willen omdat ze af willen vallen en als de dood zijn om aan te komen. En dat boulimia patiënten die (vr)eetbuien (+compensatie) niet willen en er daarom (eerder) iets aan willen doen?
(Of begrijp ik het nu ook verkeerd?)

Verder ben ik het wel helemaal met je eens.:)

Das idd (voor mij in ieder geval) een heel belangrijk punt. ik voel me goed bij weinig eten, wil hoe dan ook niet aan komen en wil per se afvallen..

maar ik denk dat mensen met de ziekte anorexia minder snel zeggen van 'het gaat zo niet langer' omdat - correct me if I am wrong - zij juist het gevoel hebben dat het wel goed gaat. Ze houden het afvallen (zo min mogelijk eten e.d.) vol en sommige mensen met deze ziekte zullen hier ook (voor zichzelf, wellicht niet openlijk) trots op zijn. Voor sommige mensen met anorexia is het weigeren van hulp dan ook omdat zij het gevoel hebben dat hen iets wordt afgepakt, waar ze juist (dit klinkt miss. vreemd) goed in zijn... Het NIET eten...

Bij mensen met de ziekte boulimia (maar hier weet ik eigenlijk nog minder van) lijkt het me dat zij niet zozeer het gevoel hebben iets goed vol te kunnen houden en zien ze, op het eerste gezicht, een negatief resultaat (namelijk heel fout omgaan met eten... dan veel, dan weinig, en compenseren). Zij zullen het op het eerste gezicht (denk ik dan) sneller doorhebben dat het zo niet langer gaat dan mensen met de ziekte anorexia.

Geen van de ziekte lijkt me erger of minder erg dan de ander... ik moet er allebei niet aan denken en ik wil de mensen hier, die wel deze ziekte hebben heel veel sterkte toewensen.

fantome

@ Fantome

Volgens mij komt dat wat jij beschrijft over anorexia patienten ook voor bij boulimia patienten. Ik weet niet of ik zelf boulimia heb (gehad) maar heb wel een tijd (3 jaar) dat gedrag vertoond (eetbuien, overgeven, veel eten met weinig eten compenser etc) en zie meer herkenning in het eerste stukje dan in het tweede.

Fantôme dat gevoel heb ik echt precies! kon het niet zo goed onder woorden brengen, maar dit beschrijft het echt precies..

hee girl!
dat zou goed kunnen hoor... ik schrijf niet uit ervaring, alleen hoe ik het me voor zou kunnen stellen.

liefs, fantome

dat heb je je dan echt absurd goed voorgesteld :)

groetjes Lola

Dit bedoelde ik idd:)

Wat volgens mij ook het al dan niet hulp zoeken kan bepalen is het volgende:

Bij anorexia denkt de persoon controle te hebben over het eetgedrag. De persoon wil niet eten, dus eet niet. Dus gaat die persoon, denk ik, redeneren van ALS ik zou willen eten, kan ik eten. Er is ook steeds een geleidelijke grensverschuiving van het
streefgewicht. Zo ga je denk ik veel minder vlug je probleem erkennen.

Bij boulemia, denk ik, heeft de persoon vreetbuien, waarover die persoon niet het gevoel heeft controle te hebben. Dus die persoon gaat dus daardoor denk ik eerder het probleem herkennen.

Nogmaals, ik heb er geen ervaring mee ofzo, so correct me it I'm wrong.

je hebt PM :)

Ja, door de vreetbuien denk ik dat je makkelijk de controle verliest. Maar ik kan me voorstellen dat juist door het weer te compenseren (weer minder eten, overgeven, sporten oid) je die controle weer hervat. En daarom is het denk ik voor mensen met boulimia ook lastig om te herkennen dat ze een ziekte hebben, en dat ze eigenlijk hulp nodig hebben. Omdat ze die controle misschien eigenlijk niet willen verliezen.

Ik weet niet of dit klopt, maar zo denk ik er over..

Een vriendin van mij had vroeger anorexia. Ze heeft het hier volgens mij erg moeilijk mee gehad, en het is ook lastig om het "aan te zien". Het kwam op mij over als een traag maar slopend proces. Iets wat begint bij lijnen, wat kilo's verliezen, en eindigt bij alleen maar calorien tellen. Later in het proces gaat het ook des te meer om controle.. Niet de controle willen verliezen.

Ik wens in ieder geval iedereen met een eetstoornis veel sterkte, het lijkt me erg zwaar.

Sinds wanneer (eventueel tot wanneer)/ hoe lang had je hier "last" van?
Heb problemen met eten vanaf mijn 15e (ben nu 21). Varierend van anorectische neigingen tot boulimia.

Hoe beinvloedde het je leven? (moest je school/werk/vrienden vaak wijken voor het eten/kotsen) Of anders geformuleerd: hoe veranderde je het je leven?
Alles draaide (draait) om eten. Ik heb een ritme nodig, dus weten wat en wanneer ik ga eten, anders draai ik door (bij wijze van spreken).

Had je bovenop de eetstoornis ook nog een depressie? (wat vaak een gevolg kan zijn van boulimia)
Het is niet een echte depressie te noemen, maar wel behoorlijke dipjes zeg maar. Gebruik nu prozac om het te stabiliseren, maar ik heb op het moment niet het gevoel dat het helpt.

Ben je hier zelf uitgekomen of heb je hulp gehad van een kliniek/psychiater of ben je nog van plan hulp te zoeken of ben je er mee bezig?
Ik heb hulp gehad, maar dat ging niet zo goed. Ben denk ik niet gemotiveerd genoeg. En verder ben ik ook niet van plan om hulp te zoeken, waarom weet ik eigenlijk niet. Ik heb niet het gevoel dat mijn problemen met eten echt een probleem is (het klinkt heel tegenstrijdig, ik weet het)

Hoe ga je hier zelf mee om? Wat doe je om bijvoorbeeld het braken/laxeren te "minderen"?
Ik heb een hele tijd gebraakt maar dat doe ik al een tijd niet meer. Ik eet gewoon weinig tot niet. Op het moment zit ik denk ik in de ES NAO, dus geen boulimia en ook geen anorexia. Maar toen ik nog wel overgaf had ik steeds vreselijke keelpijn, dat is ook wel een reden dat ik minder overgaf en gewoon stopte met eten.

[i]Wat zijn je ervaringen met hulpverlening en heb je hier veel aan gehad?/i]
Niet zo goed, vooral bij het riagg was het (n). Daar zal ik ook nooit weer heengaan.

Heb je al veel informatie in gewonnen over boulimia d.m.v sites of boeken?
Ik lees boeken over mensen met ES, maar dat werkt alleen maar triggerend. Dus niet dat het afschrikt.

Ken je anderen met deze ziekte? En heb je daar veel aan gehad?
Ik had twee vriendinnen met een ES, en daar had ik alleen maar tips van gehad. Dus nee, daar had ik niks aan. En zij ook niet aan mij trouwens. Maar dat zijn nu ook al lang geen vriendinnen meer.

Ik zei ook niet dat het niet zou kunnen, alleen dat het misschien niet atlijd zo is ;)

Liefs,

Laura

ik ook :) daarom zeg ik ook dat ik niet uit ervaring spreek. Dat wou ik wel even benadrukken. Dus je reactie vind ik dan ook (y) dat je het nog even aangeeft, want het is, vanzelfsprekend, voor niemand hetzelfde. liefs, mij

misschien een stomme vraag... maar mag ik je vragen wat ES inhoudt? Ik wil het ook zelf wel opzoeken hoor... maar het gaat ervoor mij om, wat houdt ES feitelijk in en hoe was dit voor jou? (welke kenmerken had je heel erg? welke minder?)... liefs, fantome
p.s. je hoeft natuurlijk niet te antwoorden op mijn toch wel persoonlijke vraag :)

De dingen die voor mij heel belangrijk zijn is dat ik het eten onder controle heb. Ik heb een paar punten van sabn gekopieerd, die van toepassing zijn voor mij;
-Je denkt voortdurend aan eten en caloriën
-Je plant je voedselinname heel zorgvuldig en raakt in paniek wanneer je je daar niet aan kunt houden
-Je weegt jezelf veelvuldig, vaak wel een paar keer per dag
-Je raakt in paniek wanneer je bent aangekomen, al is het maar een pond
-Je voelt je sterk wanneer je niet eet
-Je stemming wordt grotendeels bepaald door wat je eet en wat je weegt
-Je doet veel aan lichaamsbeweging en raakt in paniek als je naar jouw idee niet genoeg hebt gedaan
-Je probeert sociale situaties waarin gegeten wordt te vermijden en verzint smoesjes om maar niet te hoeven eten

Op het moment heb ik meer anorexia trekjes dan boulimia. Overgeven en laxeermiddelen gebruiken doe ik niet (heb ik wel gedaan). Ik raak erg in paniek als we bijvoorbeeld smiddags warm eten in plaats van savonds, omdat mijn planning dan in de war raakt. Zonet heb ik een muesli reep gegeten en daar baal ik ontzettend van.

Ik begin nu wel een beetje tot de conclusie te komen dat het niet goed gaat. Als ik foto;s zie van vrouwen met anorexia, geen vlees maar alleen maar botten, vind ik dat lelijk. Maar zelf wil ik ook het liefst alleen bot zijn :bloos: en ik vind die gedachte echt niet leuk. Hoe tegenstrijdig dat ook mag klinken.

Mja ik weet niet of je nog meer wilt weten over dingen, maar dan vraag je het maar (of je pm-t). Ik hoop dat ik je vraag zo een beetje beantwoord heb.

(y) Sterkte.

En Fantome: ik denk dat ES staat voor eetstoornis(sen).

hehe oke, ik dacht dat dat wel duidelijk was (de ES afkorting) :bloos:

Ikzelf heb BED (binge eating disorder), dit is feitelijk hetzelfde als boulimia maar ik compenseer mijn eetbuien niet (dus bijvoorbeeld niet door het overgeven of extreem sporten). Ik ben door BED in een jaar tijd 20 kg aangekomen. Dit hangt eveneens samen met een depressie waarvoor ik anti depressiva gebruikte en waarvan ik in eerste instantie dacht dat het aankomen door die medicijnen kwam. Maar later bleek het dus een eetstoornis te zijn.
Sinds november heb ik mij aangemeld voor therapie omdat ik het gevoel heb dat het zo niet langer door kan gaan. Ik wordt steeds zwaarder en ik merk dat ik het eten steeds minder onder controle krijg. Ik wil de patronen leren herkennen en misschien ooit eens afkomen van deze eetstoornis en mijn depressies. Ik heb gisteren te horen gekregen dat ik vanaf dinsdag in een groep ben geplaatst met mensen met dezelfde stoornis. Ik kan eerlijk gezegd niet wachten om mijzelf aan te gaan pakken maar ben tegelijkertijd doodsbang voor alles dat naar boven komt, want dit is pas het eerste begin en ik denk dat het best zwaar zal worden. Maar goed .. ik heb er vertouwen in en zie dit ook als het beste wat ik voor mezelf kan doen, ik ga mezelf beter maken. Ik wens jullie allen heel veel sterkte en weet dat je niet de enige bent!!

Succes! Dapper van je om het aan te pakken, veel sterkte!

Eey
ik vat ook nooit wrom mensen hulp willen ofzow, heb niet echt een eetstoornis eet alleen zo weinig mogelijk en heel soms juist 1 maaltijd heeel veel en als je 't niet mr wil dan doe je ut tog gewoon niet mr? of gaat dat niet en wrom dan niet? dat vat k niet hor...
doeii, mzzls anne :D

thnx lief van je :)

:rolleyes:
Lees alle posts eens goed door en zoek daarna eens op google als je wilt.

Verder wil ik iedereen heel veel sterkte wensen op weg naar genezing. Ik zit ook nog steeds in de "wachtkamer" van de hulpverlening, dus ik weet precies hoe jullie je voelen :(

En Cassiopeia, ik hoop ook voor je dat je jezelf er ooit nog toe kan zetten om weer hulp te zoeken, ondanks de slechte ervaringen met hulpverlening. Het helpt misschien niet veel, maar het is nog altijd beter dan alleen (y)

:o wat dom!! *schaamt zich heel erg* sorry ik dacht dat het ging om een bepaald soort eetstoornis anders dan boulimia of anorexia wat ik niet kende... :bloos:

hehe geeft niet hoor...zo leer je weer wat he ;)

Weet je al wat voor hulp je (waarschijnlijk) gaat krijgen?

Het eten gaat bij ook niet goed (heb geen diagnose) en krijg begin april het advies voor behandeling. Een eetcursus/individuele gesprekken/dagbehandeling. DAt laatste klinkt eng en níet leuk.
Maar ze weten nog niet waar eerst aan gewerkt moet worden. Dus eten/am/angst/depri gedachten. Of alles tegelijk.

:) Ik heb geen boulimia maar ik heb toch ff een vraagje... Ik wil een gedicht schrijven over iemand met een eetstoornis en de behandeling, hoe die is enzow... Iemand een leuk verhaal om erin te verwerken? :)

Ten eerste is er geen 'leuk' verhaal om erin te verwerken want een eetstoornis en de behandeling ís niet leuk.
Ehm, maar in het gedichtentopic staan een paar gedichten mbt eetproblemen. Miss kan je daar even kijken.
(Ze zijn wel van mij alleen...:o)

Ik moet eerst wachten op een uitkering en ziekenfonds. Als dat geregeld is krijg ik om de 2 weken een startgroep ( groep met nog meer boulimia mensen en therapeuten) en eens per week nog meer gesprekken met een psycholoog om me beter te leren kennen en alles. Dat kan maximaal nog 5 weken duren. Daarna zou ik worden kunnen opgenomen voor ene half jaar. Begin 5 dagen per week, weekenden thuis en daarna afbouwen naar steeds meer dagen thuis als alles goed gaat.

oke, deze was eigenlijk op Shitonya gericht maar ik moet tocht even medelen dat ik vandaag mn kennismaking gehad heb en dat die behandeling (mijn geval BED) er echt best goed uit ziet:

9.00 - 10.15 weekbespreking en doelen
10.30 - 11.30 PMT
11.45 - 13.00 Psychotherapie

Ik ga dit de komende 6 mnd op dinsdag doen en hoe stom het ook klinkt ik heb dr echt zin in.

Maar .. mijn vraag aan jullie. Kennen jullie het gevoel dat mensen om jullie heen (ouders ed) wel lief en aardig luisteren maar jou en jouw probleem eigenlijk niet zo serieus nemen? Dat gevoel heb ik af en toe en dat is best k*t! Ben benieuwd.

@Shitonya: Een lange weg dus nog.. Succes en sterkte dr mee.

@@kie: Tuurlijk mag je dr op reageren.:) En jij ook heel veel succes en sterkte dr mee.

Liefs.

mensen met Boulimia: merkte je ook dat je echt afviel door het overgeven/laxeren?

door braken schijn je 40% van het ingenomen voedsel kwijt te raken (bedenk wel dat je eveneens de gezonde voedingsstoffen kwijtraakt).

Is het niet zo dat je lichaam de voedingsstoffen (denk o.a. calorien) al opgenomen heeft en dat overgeven niet eens zo heel veel uitmaakt. Tis ook meer psychisch misschien. (weet het niet zeker hoor, of het zo is :))

Om er even tussendoor te gooien: mensen met boulimia hebben, in tegenstelling tot mensen met anorexia, vaak een normaal gewicht.