Spanning weg
 

hallo allemaal!
Ik weet niet zo goed of dit het juiste forum is om dit probleem te plaatsen het kan zowel by psychologie als by seksualiteit maar ik zit er ontzettend mee. Mocht het hier niet goed staan dan merk ik het natuurlijk vanzelf wel...;)

Goed komt het punt. Ik heb sinds ruim 2 jaar een relatie met een jongen van 29. Ik zelf ben 23. Hij heeft een dochter van 6 jaar. Het is over het algemeen best een lieve meid maar ze heeft haar kuren gezien het feit dat haar moeder haar een nogal traumatisch leven heeft bezorgd tot het moment dat ze sinds vorig jaar permanent bij haar vader is gaan wonen.

Nou claimt ze haar vader dus ontzettend. ik kan niet eens fatsoenlijk naast hem aan tafel zitten zonder dat ze daar een drama van maakt omdat zij perse naast hem wil zitten. Nu komt de opvoeding ook nog vaak op mij neer (dat gevoel heb ik) omdat Ronald zoals de meeste mannen niet altijd even opmerkzaam is over een goeie of foute situatie en wat daarmee te doen. Meestal ben ik hem al voor omdat ik vind dat hij te traag is met reageren. Hij is meestal bezig met andere dingen en dan zit ik dus met rhona. Als ik er ben. gelukkig wonen we nog niet samen.

Nou ja omdat het meeste dus op mij neer komt ook wat betrefd huishoudelijk werk, ik help hem graag een handje en met helpen bedoel ik 10 klusjes in een half uur tijd achter elkaar afwerken, maar ik merk dat dit me toch wel een beetje begint op te breken. Ik moet meestal tegelijkertijd ook nog op Rhona letten en dat wordt me toch iets te veel.

Nu het probleem waar ik voor schrijf, dit alles heeft dus de oorzaak dat ik geen zin meer heb om te vrijen savonds. Meestal ben ik moe en heeft hij zin dan piep ik dat ik niet wil of dat het pijn doet. Hij weet ook niet goed wat ik lekker vind lijkt het wel of ik weet het zelf niet goed. Heel vaag.
kortom de sex is gedaald tot bijna vriespunt:( ik wil niet heb gewoon geen zin en hij wel en voelt zich natuurlijk afgewezen. Nu is hij zo een die niet snel boos wordt dus hij laat zijn emoties wat dat betrefd ook nooit merken. Ook behoorlijk frustrerend zo 1 die nooit zijn negatieve emoties toont...
kortom ik voel me ontzettend schuldig als ik hem afwijs maar als ik toegeef vind ik het gewoon niet fjin. Ik voel me dan alsof ik gebruikt wordt...dat is ook weer niet goed.

Ik hou wel van hem dat is zeker maar er speelt gewoon te veel in mijn hoofd om lekker te kunnen genieten.

Ik hoop dat jullie me kunnen helpen. Het is nogal een zwaar probleem mischien maar ik zit er echt mee...:(

uhm mischien heeft het zin om erover te praten met hem over zn dochterje en over zijn manier van opvoeden enz.

en gewoon vertellen dat je geen zin hebt in sex (de reden dus ook)
hij hoort er wel rekening mee te houden.

sucses ermee

heb ik al gedaan maar het probleem van geen zin in sex gaat daarmee niet weg.
maar toch bedankt voor je reactie

Merkt hij het niet als jullie vrijen en jij er eigenlijk geen zin in hebt? :s

zo zijn kinderen...ligt eraan hoelang ze jou al 'kent' enzo...ze moet gewoon aan je wennen, en jij 'moet' zo lief mogelijk tegen haar zijn.

laat anders 'n familielid 'n dagje op haar passen, en ga es 'n dag erges heen met je vriend.

zodat je gewoon ff tijd voor elkaar hebt ofzo....

't is extreem normaal dat ze d'r vader claimt, als ik zo lees over d'r moeder.

't is lullig, maar 't is niet anders..

geef 't tijd , en laat dr wennen aan je.

en wat de sex betreft....stel 'n keer voor om nieuwe dingen uit te proberen....dat kan voor jou ook weer zin maken om seks te hebben.

succes ermee i i g

met hem praten. zeg dat je het vervelend vind dat hij nooit/weinig zijn (negatieve) emoties laat zien en dat je daar ook mee zit. dat je graag zou hebben dat hij wat meer op zijn eigen dochtertje let. en natuurlijk hem uitleggen waarom je geen zin meer hebt in sex... ben je moe? of is het gewoon niet leuk? want je schrijft dat hij niet weet wat jij lekker vind... dan kan ik me ook voorstellen dat je minder zin in sex hebt.
maar praat met hem, leg je problemen op tafel.

Óf er een punt achter zetten, óf er keihard aan gaan werken.
Iig erover beginnen dat hij zn eigen kind weleens drastisch op mag gaan voeden als hij nog een 'fijne' thuissituatie wil houden, inclusief zn vriendin dus. Het is zijn kind en je kunt best meehelpen, maar de grote happen liggen toch echt bij hem...

Dat een kindje jammergenoeg bepaalde dingen heeft meegemaakt, is nogsteeds geen reden haar (ineens) de vrije hand te laten wat betreft respect en gewoon 'normaal' doen tegen je. Splits het gewoon op; een paar uur per dag overduidelijk met de dochter, tussendoor een tijdje met jou. Zet het kind achter de tv of met dr speelgoed, zou genoeg moeten zijn.

Emoties kun je jammergenoeg moeilijk uit een vent(je) trekken, je kunt er alleen wel lief en normaal over praten en dan heb je kans dat het vanzelf wel komt. Wat betreft 'al' jouw trekjes met je ongemakkelijk en onaangetrokken voelen bvb...; actie vraagt om reactie.
Als je het gevoel krijgt dat hij dingen laat liggen, en je moe bent van een dag stress, kun je daar weinig aan veranderen.

Als ik veel te doen heb op 'n dag en moe ben, dan heb ik vaak ook geen zin om te vrijen, vooral als er veel in m'n hoofd spookt en ik het emotioneel druk heb. Dit gaat over als ik kan ontspannen en ik de zorgen van me af laat glijden, dit is psychologisch.
Probeer idd eens een dagje enkel met hem te zijn, of een uitstap te doen...

Het beste lijkt me erover praten.
En ik verneem eruit dat jij een beetje moedertje speelt een beetje is niet erg maar je moet niet alles voor hem opknappen het is zijn dochtertje laat hem dat mooi zelf doen hij is tenslotte de vader.
En als het echt niet meer wil zet je er een punt achter of je stelt hem voor een keuze.