Een gesmoorde kreet
In de dichte
duisternis

Hij bovenop mij
Die dag kwam
verdoemenis

Vastgepakt bij
armen en benen
gespreid

Nu nog in dagen
ben ik degene
die lijd

Ik wilde niet en gilde
en mijn hel kwam uit
het niet

Onschuld ontnomen
voor dood achtergelaten
vies van verdriet

:(...

Erg vaag en toch zo duidelijk beschreven... een pijnlijke situatie... de woorden, die paar woorden zijn genoeg, en raken me... tis niet je mooiste, daarvoor zit er teveel pijn achter... maar wel sterk, en dat ben, dat weet je...

nee, het is niet een van mijn mooiste. is ook niet de bedoeling. het doet me veel dat ze je raken.
sterk, ik weet niet of ik dat ben.
dat zal blijken

liefs

Ik moest huilen..
Dit raakt me echt tot in het diepst van me ziel,zo herkenbaar...:(

Ik vind hem mooi...verdrietig...en veel zeggend... :S

*knuf*

Natuurlijk ben je sterk... Daar heb ik nooit aan getwijfeld, en dat zou jij ook niet moeten doen.

Het gedicht is sterk doordat je zo overduidelijk leest dat je het vanuit je gevoel geschreven hebt. En dat raakt... Mij iig wel, en aan de reacties te zien de rest ook..

Bedankt allemaal.
het gedicht is niet echt een sterk staaltje, maar dat lukt me ook niet met gevoelens zoals deze