Zoals verkering en hutspot die altijd 't zelfde smaakt of echt écht
 

Het begon alles zo lieflijk zacht,
knuffelen in de bosjes, frummelen
"Nee, eerst hield ik jouw handen vast."
"O, dat was ik al tijden vergeten."

En toen en later enzovoorts
van hink-stap-sprong in parendans,
Zij lachten, trouwden en kinderden
en vergaten het leven zoals het was.

Nu rest hen 't rollatoren langs de gracht,
kijkend naar lelijke eendjes (paartjes)
Dan springt de één de ander langs,
en kust voor 't eerst écht, in het leven.

De titel is een beetje vreemd, een vriendin van me stelde voor om er 'echt écht' van te maken was het ook niet helemaal.. En ik vind niet dat het titelloos behoort, omdat er wel degelijk titels door mijn hoofd vlogen bij het schrijven van dit gedicht. Nu, dit is er dus één van, ga niet teveel af op de titel :)

Ik wou net over de titel beginnen, maar slechts dat ik hem een beetje erg lang vond :o
Ik weet niet wat ik ervan moet vinden. Het is wel leuk verwoord, maar het doet me niet zo heel veel. Ik twijfel af en toe ook over het ritme:
en vergaten het leven zoals het was is dat net wat te lang?
Dan springt de één de ander langs,
en kust voor 't eerst écht, in het leven.
vind ik wel héél erg leuk.

Het begon alles
Hier struikel ik een beetje over 'alles'. Zou het niet 'allemaal' moeten zijn, of heb je dit woord bewust zo gekozen?
Verder... ja en nee. Het doet me eigenlijk vrij weinig en ik vind het niet fijn lezen. Toch zijn je verwoordingen mooi.

alles viel me ook op ja. verder twijfel ik een beetje wat ik ervan vinden moet. op zich vind ik je beschrijvingen helemaal niet slecht, maar het geheel is wat vaag. zoals je in de eerste strofe bij de laatste regels je ritme hebt liggen. het klinkt bijna prozaisch eigenlijk, ik weet het niet. het gebruik van kinderden vind ik overigens redelijk lelijk, hink-stap-sprong in parendans wel leuk, hoewel niet bijster origineel. je laatste strofe is een opkikker (;)), vooral het woord rollatoren <3.