Hartenwens.
 

Hartenwens.

‘Als je een wens zou mogen doen, wat zou je dan wensen?’ vroeg ze terwijl ze op haar zij keerde en hem aankeek.
Ze lagen al vanaf het begin van de middag in het gras, en ook al begon het nu te schemeren, het was nog aangenaam warm. Overal waren de geluiden en geuren van de zomer, haar lievelingsjaargetij.
‘Al zou ik iets weten te wensen, het komt toch niet uit,’ antwoordde hij loom, geen zin in een gesprek met het kleine meisje dat tegen hem aan leunde.
‘Doe niet zo flauw, je hebt toch wel iets dat je heel erg graag zou willen hebben? Of wat je graag zou willen doen?’
‘Vast niet.’
‘Natuurlijk wel, iedereen heeft een hartenwens,’ zei ze terwijl ze zachtjes aan zijn arm schudde.
Hij keek even naar het verontwaardigde gezichtje van het meisje en bedacht hoe oneerlijk het eigenlijk was. Overal leken stelletjes te lopen die elkaar naar alle waarschijnlijkheid elke dag zagen, terwijl hij het moest doen met de spaarzame momenten die hij met haar kon delen. Maar wat waren die momenten mooi. Zoals vandaag, uren hadden ze in het gras gelegen. Soms stoeiend, soms ontspannen en lui tegen elkaar aangeleund. En dan kwam ze weer, plotseling met haar gezicht dicht bij het zijne en gaf een klein kusje, alsof ze bang was hem te breken als je wat meer kracht zette.
‘Mijn wens? Ach, je weet best wat mijn wens is. Jou meenemen naar Parijs.’
Het meisje zuchtte.
‘Dat kan niet, en het zal ook nooit gebeuren.’
De jongen ging nu rechtovereind zitten en keek het meisje doordringend aan.
‘Waarom kan het niet? Je wijst altijd al mijn voorstellen af om een keer te vertrekken, maar je hebt me nog nooit een reden gegeven.’
‘Hoe kan je nou verwachten dat ik alles in de steek laat?’
De jongen gaf het op. Dit gesprek had te vaak plaatsgevonden en het was te vaak nergens op uit gedraaid. Dus liet hij zich weer achterover in het gras zakken en staarde naar de hemel die rozig begon te kleuren. Het meisje had blijkbaar ook besloten maar niet verder op het onderwerp in te gaan en liet haar hoofd op de borst van de jongen zakken.
Het meisje voelde haar ogen vochtig worden.
‘Kom,’ zei de jongen terwijl hij opstond. Verdwaasd keek ze hem aan door haar waterige ogen. Hij stak zijn hand uit en ze pakte deze.
Zwijgend stonden ze dicht tegen elkaar aangeleund, de zon haar laatste stralen over hun uitspreidend.
‘Het is beter dat ik ga,’ zei hij zachtjes terwijl hij haar voorzichtig van zich losmaakte. Toen hij van haar wegliep hoorde hij haar fluisteren.
‘Wat zei je?’
‘Of ik je hartenwens mag vervullen.’

‘Als je een wens zou mogen doen, wat zou je dan wensen?’ vroeg ze terwijl je op haar zij keerde en hem aankeek.

De keek even naar het verontwaardigde gezichtje van het meisje en bedacht hoe oneerlijk het eigenlijk was.

[REPHRASE]

Een mooi, en vooral lief, stukje. Het einde is erg sterk, maar het was stiekem wel te verwachten. Goed uitgewerkt, alleen nog even kijken naar bovenstaande zinnen.

Grim - hmmm, binnen vijf minuten. Is wel aardig...

Dank je, 'k heb het veranderd.

Oh, en wil je even kijken naar de tweede zin met 'spaarzame momenten'? De herhaling is storend, zeker nu ze recht onder elkaar staan :)

Zoiets? Dank je voor je positieve reactie :)

Ik vind het erg lief. :)

Daar dacht ik inderdaad aan ;) en dank jou voor het mooie stukje ;)

hehe :cool: kleine moeite.

Leuk verhaaltje:) Alleen snap ik het einde geloof ik niet helemaal, maar dat ligt vast aan mij want Grim vond het juist een sterk gedicht:p


Dat klopt toch nog steeds niet, is het niet: terwijl ze zich op haar zij keerde?

Hm.. voor mijn gevoel is dit niet fout..

Mooi. . .
Lief. . .
Aaaah. . . :bloos:

Waarom komt juist NU iedereen met die verliefde verhalen...*zucht* :(

Oké, aangezien het jouw verhaal is, moet je naar jouw gevoel luisteren;) Ik weet het ook niet zeker, maar mijn gevoel zegt dat:p

En wat is het einde nu precies? Gaat hij nu wel of niet naar Parijs?:o

Venetië, maak jij dat echt niet op uit de tekst? Kijk eens naar de beginletters per zin, daar staat het.

Ik vond het overigens geen gedicht.

Ik heb echt geen flauw idee wat je bedoeld:s

Beter zoeken.

Mooi, ik kon de sfeer proeven zeg maar. Hopelijk maak ik nog eens een romantische zomer mee.

*zoekt beter*

Ik begrijp het nog steeds niet, maar hoe vaker ik het verhaal lees, hoe mooier ik hem vind worden. Maar ik moet wel dadelijk eten, dus ik zou graag willen weten hoe je in hemelsnaam bij Venetië komt.

T idee is goed, maar je moet wel nog werke aan je woordkeuze, en dr op lette dat je jezelf niet te vaak herhaalt....

Maar s wel mooi!

Hetzelfde geldt voor jou.

Ik snap ook niet wat je met dat Venetie bedoelt:o. Uitleg?

Goed, lievig verhaaltje:). Alleen gebruik je soms te vaak achter elkaar: "De jongen dit..." "Het meisje dat...", als je snapt wat ik bedoel:D.

Grim, volgens mij lul je maar wat uit je nek. Ik zie het ook niet.

Ik vind het meisje wel een beetje vervelnd eigenlijk. Eerst vraagt ze die jongen naar z'n hartewens, en als hij dan een toch wel lief antwoord reageert ze best stom.

Wat is je hartewens?
Jouw mee nemen naar Parijs.
Nee, dat kan niet.
:s

Het einde is idd sterk.

:bloos:

wist niet dat je het zou posten...

Ontzettend zoet en lief.
Heerlijk romantisch.

Mijn
(Als je nóg zoetere verhaaltjes wilt lezen, lees dan eens iets uit de bouqetreeks, je valt bijna om van de enorme dosis liefde die in zo'n boekje zit.)

Jullie hebben wel braaf zitten zoeken... :D

De eerste opmerking over Venetië was sarcastisch, en ach, de rest...

Of de msn gesprekken van Mijn* en Grim. ;)

Het begin vind ik niet zo mooi en spreekt me niet echt aan, maar het einde... :( Dat vind ik echt heel goed gelukt. (y)

Lief, mooi. Niet bijzonder, maar wel... ontroerend.

Alleen kan ik dat Venetië ook niet vinden :o

Can be worse. :P

Ik wacht wle op de schijfster :rolleyes: :p

Oké :p

*wacht ook*

Eén dingetje: dit komt heel erg op mij over alsof het echt een klein meisje is, van vijf ofzo. Daardoor las ik het stukje daarna heel vertekend:s.

ja, dat vond ik ook. . .

Nou ik kan je waarschijnlijk wel vertellen dat er geen Venetie in voor komt...

Kon ik ook...
Maar de mensen in het topic willen zekerheid ;)

Sorry, geen venetie :P ik vraag me trouwens ook af hoe iedereen in godsnaam gaat denken aan venetie als er toch duidelijk parijs staat :P Maargoed, ik heb het ff opgezocht en het is dus wel dat ze zich op haar zij keerde :)
Even over dat kleine meisje.. Ik zag toen ik het weer overlas, dat je het inderdaad zou kunnen voorstellen als een klein kind, maargoed, terwijl ik aan het schrijven was had ik de voorstelling van een grote jongen en een klein meisje (zeg, mijn lengte 1.65 :P (maar dat terzijde)). Maargoed, wie ben ik?

Dat vele gebruik van jongen/meisje vind ik persoonlijk echt bij het stukje passen. Als ik namen zou gaan gebruiken zou het verhaaltje niet met zijn zoals het was, en als ik meer 'ze' of 'hij' was gaan gebruiken zou het verhaaltje nog meer vanuit het perspectief van de hoofdpersonen gaan spreken, en dat was niet mijn bedoeling.

Iig, bedankt voor de reacties :)

dus nee, echt geen Venetie. :o

Mijn schuld :o

Je kunt wel het kleinere meisje doen?

Dat komt door Grims sarcasme en mijn naïef zijn, sorry:p

Had ik dus toch gelijk :)

Ik denk idd dat je geen namen moet gebruiken, omdat er dan iets van de... magie (?) verloren gaat. :)



Venetië schijnt wel een mooie stad te zijn hoor... :D