zonnegeur en roze schijn
 

als je slaapt, onder de groene kroon
van een kleine zomerboom, mijn lief,
mijn zoete wezen,
in de rode gloed van een nog verborgen ochtend -
licht trillen je wimpers op je wangen
veren adem je, zachter nog, je raakt
me aan met je fysieke warmte
- en als een zachte stem de mooiste woorden zingt
met een warmte die als geur en kleur
de lucht doet ademen als in jouw slaap
in het levendste seizoen
en de puurheid van je lichaam,
je ogen, en je stem, en je bewegingen
komen langzaam weer tot leven
bij je ontwaken in de late middagzon, mijn
lied, verhaal, omhelzing, glimlach,
lief.

oooh *zucht* wat heerlijk om te lezen.

Enige opmerking die ik heb is dat ik fysieke warmte zo koud en gevoelloos over vind komen. De titel vind ik geweldig en ook het metrum en het woordgebruik! Gewoon verrukkelijk om te lezen.

wat halogeen zei viel mij ook gelijk op, de koelheid van fysieke warmte. tenzij je het opzettelijk gedaan hebt, maar het komt nu wat raar over. ik vind je gedicht heel erg mooi, zo zoet. als je slaapt, onder de groene kroon ~ van een kleine zomerboom, mijn lief ~ mijn zoete wezen is al heerlijk om bij weg te dromen. je brengt je gevoelens erg mooi onder woorden, erg knap. en natuurlijk je slot, late middagzon, mijn lied, verhaal, omhelzing, glimlach, ~ lief. mooi!

fysieke warmte vond ik inderdaad ook een beetje uit de toon vallen. Het stoorde me niet, maar toch hoort het er niet helemaal bij. Verder is het een fijn gedicht, heerlijk dromerig, zwoel. Ik krijg het gevoel alsof het al zomer is en dat is positief, want daar kijk ik naar uit. :p
Minpuntje vind ik wel dat je verwoordingen niet altijd bijzonder origineel zijn, maar eigenlijk is dat - in dit geval - ook niet nodig.