paar gedichtjes
 

Niet meer………..

Al zijn de dagen afgelopen, en de weken voorbij,
dan nog is mijn pijn niet verdwenen,
en zijn mijn tranen nog niet weggevloeid.

Ik zit vast tussen muren,
zonder een raam of deur, en ik merk dat de kou,
een gevoel bij mij naar boven roept,
die ik liever niet gehad zou willen hebben.

Zijn mijn angsten als nooit tevoren,
en trekt mijn verdriet niet terug,
dan weet ik zeker, dat ik hier niet lang meer,
zal willen blijven.

Als ik zal kunnen keren, naar een weg uit dit bestaan,
dan zal ik nu zonder twijfels, die afslag hebben genomen,
en wist ik zeker, dat ik dan niet meer,
terug zal komen.

Kroppen mijn gevoelens zich op,
in mijn hart vol pijn en verdriet,
dan zal op een moment dat nog moet komen,
alles in een klap veranderen.

Op een gegeven moment komt er op mijn pad,
een afslag die ik niet voorbij kan lopen,
dan gebeurt er iets moois,
dat mij direct naar boven laat vliegen.

Iedereen heeft de goede afslag genomen, behalve ik.

- Een ongelukkig eind -

Wat zal het zijn?

Kan ik uiten,
wat ik voel,
diep van binnen,
in mijn hart?
* wie weet misschien *

Waarom durf ik mijn gevoel,
echt niet te uiten?
En waarom durven anderen dat wel?
Zal dan echt alles wat ik doe,
verkeerd en fout zijn?
* Ik denk het wel *

Zijn de feiten veranderd in een mening,
of zijn de meningen veranderd in een feit?

- Wat zal het zijn? –

Verliezen

Gelach,
sluit mij binnen,
in een kamer met stenen muren,
ik voel mij machteloos,
en kan niet ontsnappen,
uit mijn gevoel,
dat volzit met angst.
Angst,
die ik niet begrijp,
maar die wel steeds maar weer,
erger en erger wordt.

De strijdbijl kan niet worden neergelegd,
en zo begint de strijd opnieuw,
tegen mijn angsten,
die gruwelijker zijn,
dan jij ooit zal verwachten.

Ik merk dat ik de strijd verlies,
een die strijd die lang heeft voortgezet,
en die nog steeds voortduurt.

- Hoe raak ik mijn erge angsten kwijt? -

Herstel

Zuiver en helder,
stroomt het rode bloed,
door een rivier van,
tranen en verdriet.

Stromend,
langs de oever,
vergeet ik de fouten,
die ik zelf heb begaan,
maar ook fouten,
waarvan ik zelf,
het slachtoffer ben.

Ik wil graag vergeten,
wat er is gebeurd,
en de vrede tussen jou en mij,
weer een beetje proberen,
te herstellen.

- Graag wil ik de vrede met jou weer een beetje herstellen -

De angst

Tikt de klok ooit verder,
en blijft de tijd niet stil,
dan nog zal ik de angst niet vergeten,
omdat ik weet,
dat ooit op een dag,
op een onverwacht moment,
weer toe zal slaan.

De angst,
die ik wel wil vergeten,
maar dat kan ik niet,
omdat de angst mij overal,
achtervolgt.

Wegen en paden sla ik in,
om de angst te ontwijken.
Maar kijk ik achterom,
dan zie ik weer de schaduw,
van dat gruwelijke ding.
- DE ANGST -

Kijk ik de angst in zijn ogen,
dan zie ik alles,
wat ik juist niet wil zien,
en dat is echt,
heel veel.

- Heel veel dingen die ik absoluut niet wil zien -

Bestrating

Is dit de enige uitweg,
ver weg van mijn verlangen,
en zal ik dan ooit,
terug kunnen,
naar een wereld zonder pijn,
en zonder verdriet.

Zal er ooit een weg worden bestraat,
waarmee je weg kan gaan,
weg van hier,
en weg van het verleden,
zodat alles vast wel weer,
beter zal gaan.

- Zullen er ooit nog straten worden aangelegd? -

Door de grote hoeveelheid tekst en de betrekkelijk kleine hoeveelheid tijd die mij vanavond is gegunt zal ik het maar kort houden.
Je gebruikt na ELKE regel een komma of een punt terwijl dat hélémáál niet nodig is, dat is vrij storend. Je moet alleen komma gebruiken als een zin uit twee of meer delen bestaat en niet als er een rust moet. De rust is er al door de 'enter'.
Je zegt alles precies zoals het is, probeer dat niet meer te doen. Het is juist veel mooier (vind ik, maar ook vele anderen) als je niet zo direct ben en veel over laat aan de fantasie van de lezers. Nu krijg ik het gevoel van 'ja fijn, wat moet ik er mee ?!'. Probeer het te gedeeltelijk te omschrijven en laat ruimte over voor andere interpitaties (sp?).
Wat ik ook mis in je gedichten is ritme; het is nauwelijks aanwezig. Let op het aantal lettergrepen, het hoeft echt niet altijd evenveel te zijn maar de verschillen zijn soms echt té groot waardoor het niet lekker leest. Wat ook goed kan helpen is rijm, niet elke zin hoeft te rijmen en je hoeft het ook helemaal te doen in elk gedicht maar helemaal niet is ook weer overdreven. Af en toe een halfrijm er tussendoor kan het ritme stukken beter maken.
Nog een paar dingetjes. In 'Bestrating' herhaal je wel erg vaak 'weg': "Zal er ooit een weg worden bestraat, ~ waarmee je weg kan gaan, ~ weg van hier," dat staat niet mooi. In 'De angst' zeg je twee keer direct achter elkaar 'heel veel', dat staat niet en ik zou het trouwens zelf nooit zo zeggen. En in 'Kijk ik de angst in zijn ogen' denk ik dat je 'kijk' in 'zie' moet veranderen ^^.

Voorderest kan ik natuurlijk gewoon door blijven zeuren maar het belangrijkste is dat je gewoon door moet blijven proberen. Neem commentaar serieus en voel je vooral niet aangevallen oid, je kan veel leren van anderen. Er zitten hele leuke dingen in sommige van je gedichten maar die zijn nog lang niet optimaal gebruikt.

EDIT: Enne, 6 gedichten is wel erg veel, als ik jou was had ik er iets van 2 gepost (de mooiste) en dan proberen te leren van de commentaar en dan weer nieuwe schrijven of je oude posten. Als je een of twee gedichten in een topic zet zul je veel meer commentaar krijgen op de gedichten zelf inplaats van hoe je globaal schrijft (waar natuurlijk niks mis mee is, ik doe het zelf ook, maar ik denk dat je ook echt commentaar op je gedichten wil).
En ik zeg het nu maar weer: blijf doorgaan !!

en ga ik eindelijk douchen, na mijn 'zeer korte' post :s

Heeys,
heel erg bedankt voor je reactie,
hier heb ik echt wat aan.
:)

your welcome