waar ga je heen als je dood bent....
 

Kzit hier de laatste tijd veel over na te denken..nie dat ik dood wil of er op een negatieve manier mee bezig ben.
laatst droomde ik dat ik doodging (was geen enge droom ofzow)en ik zat maar te wachten op die tunnel ...beetje vaag allemaal.

een tijdje geleden was er een programma op met mensen die een bijna doodervaring hebben gehad...die hadden het allemaal over zoiets moois..

waar denken jullie dat je heen gaat als je dood bent...of er een hiernamaals is...

Dood is dood. Je gaat dus nergens heen en ligt alleen maar weg te rotten onder de grond. Je bent nergens meer. Dat is mijn realistische kant.
Wat ik stiekem toch hoop dat er is? Iets waar ik al mijn dierbaren weer zie, waar iedereen gelukkig is, geen pijn is en alles goed is.
Waar ik eeuwig gelukkig kan zijn.

ik geloof dat er niet echt iets hierna nog is.... denk dat we op de een of andere manier wel weer terugkomen in een nieuw lichaam ofzo. Ik geloof dus wel dat er een soort "ziel" is die blijft bestaan..... komt eigenlijk omdat ik wel 's de bekende deja-vu momenten heb. maar verder geloof ik niet een god ofzo, met bijbehorende hemel etc.

Ik denk wel dat er iets is na de dood. Ik geloof ook niet in een hemel, maar ik denk wel dat wanneer je dood bent je geest/ziel ergens heen gaat. Een soort spirituele wereld, om vervolgens later weer in een nieuw lichaam terug te keren. Waarom ik dat denk, komt o.a door verhalen die ik hier over gelezen heb. Maar ook omdat ik bepaalde dingen meegemaakt heb waardoor ik zo ben gaan denken....


http://www.bijna-doodervaringen.nl

Deze site laat o.a een aantal verhalen zien van mensen over bijna doodervaringen en over reincarnatie. Vond het zelf wel erg interessant om te lezen.

hemel of hel

Ik hoop dat ik een plaats krijg in het hiernamaals bij God... Maar hoe dat er dan uitziet zou ik niet weten... In ieder geval geen wolkjes en hemelpoort met Sint Pieter als portier, zoals je in de strpverhalen altijd ziet. ;)

Natuurlijk denkt iedereen er wel eens over na. Iedereen is wel bang voor het onbekende. Maar om die vraag te kunnen beantwoorden zou je eigelijk eerst moeten uitvinden wat leven eigelijk is. Zijn we allemaal een stuk van een geheel of zijn we allemaal exemplaren van iets dat toevallig ontstaan is? Als je niet weet wat leven is (en ik denk dat niemand dat ooit zal weten, niet omdat de mens daar te nietig voor is, maar meer omdat de mens daar nooit op kan komen) dan kan je eeuwig blijven zoeken naar een antwoord dat je nooit zal vinden.

Goed, ik denk er ook best vaak over na, vooral wat ik hoop dat er komt. Als ik bang ben, dan probeer ik mezelf in te beelden dat de mens de dood heeft gemaakt. Mensen zien de dode geen levenskenmerken meer uitten en aangezien je het diegene niet meer kan vragen is de mens er bang voor geworden. Maar wie zegt dat op het moment dat je dood bent, je weer helemaal opnieuw moet beginnen (reincarnatie) of dat je ergens anders heengaat? (hel of hemel) De kans is even groot dat je verder leeft, misschien niet op dezelfde manier, maar dat je daar niks van merkt.

Eeuwig leven is trouwens ook niet alles. Waar moet je dan naar toe leven? Iedereen wordt lui en niemand onderneemt meer dingen. Tijd zal niet meer bestaan en het leven wordt er echt niet leuker op.

Ik heb hier gisternacht en vandaag al veel over nagedacht, aangezien mijn oma gisteravond is overleden. Ik vraag me af waar ze nu "is", en óf ze überhaupt wel ergens is. Ik sluit me aan bij wat Siobhan zegt.
Ik geloof niet in een hel of hemel, maar wel dat de ziel losstaat van het lichaam en ergens heen gaat na de dood. Ook keert de ziel terug in een nieuw lichaam, om te "leren" zeg maar.
Ik heb zelf nog nooit een déja-vu of iets dergelijks gehad, maar heb er wel veel over gelezen, ik geloof er heilig in dat het bestaat.

is dit niet meer wat voor mystiek ?
nou ik geloof dat wij allemaal "geesten " in een lichaam zijn ..
als je lichaam sterft gaat je geest "meestal " ergens heen waar je een nieuwe opdracht CQ nieuw leven krijgt. hoe dat er precies uitziet weet ik uiteraard ook niet :)

niet naar de friettent iig...

Ik hoop dat ik reincarneer.

naar de volgende wereld :D

oven van crematorium > potje
of je kunt in sierraden verwerkt worden, das hip :p

Je ziel is iets in je hersenen, daar zitten je gevoel en je karakter, wat je ziel kort gezegd is. Als je dood pompt je hart geen bloed meer, je hersenen krijgen daardoor geen zuurstof, dus je ziel is net zo goed dood. Je word begraven, ligt weg te rotten, of word gecremeerd, dan ben je in 1 keer van alles af. Geen reincarnatie, je gaat nergens een. Waarom moet van al het gewone weer iets speciaals komen?

Oja, die tunnel komt door zuurstofgebrek ofzo, dan vernauwt zich iets in je ogen waardoor het lijkt alsof je een tunnel ziet, maar dat is lang niet altijd.

Als ik dood ben dan leeft mijn ziel wel door maar dan in de gadachte van mijn nabestande ik geloof dus niet in een hiernamaals ofzow

boem pats klaar over...

het licht gaat uit, je gedachten zijn weg, je lichaam is weg, oftewel.. je bent gewoon niet meer..

er is leven na de dood..
Ik weet het zeker, maar het is maar waar je in gelooft

ik ga nergens heen.
mijn lampje gaat uit en dan is het klaar.
nog eventjes de grote oven in en dan lekker met de wind mee.

(y)

ik had het niet mooier kunnen zeggen :)

als ik aan de mensen denk die ik dood heb gezien, weet ik dat een lichaam alleen een motorisch iets is. Een hulpstuk om je voort te bewegen. Een homp vlees dat uitgewerkt is. Dit is alleen mijn objectieve ervaring. Dus waar is dat mens naar toe? waar is die gebleven?

Ik geloof in reincarnatie. De geest (ziel, spirit etc. ) komt terug en neemt een ander leven aan. Waarom? Om opnieuw te leren van fouten? wanneer ben je uitgeleerd? Heb ik geen antwoord op.

Na de dood is er wel iets.
Misschien wel Valhalla (y)

Ik ga samen met Abby en Julia en C. naar Melknoorweg. Het liefst nog voordat ik dood ben.

Naar de oven.

Ik denk dat er wel wat is na de dood. Jijzelf bestaat volgens mij uit drie delen: een materieel deel dat na de dood weer terugkeert in de natuurlijke kringlopen. Daarnaast heb je de ziel, die altijd in een andere wereld is (een soort van vierde dimensie), en als laatste heb je de geest. De geest zit in je lichaam tijdens je leven en tijdens je doodgaan gaat de geest weer terug naar de ziel. Zo is de dood van het lichaam dus weer een geboorte van de ziel. De ziel is in deze optiek een soort boek, waarin al je levens getekend staan, en de geest is een hoofdstuk. Als de geest weer terug is in de ziel, dan kijk je terug op leven. Wat is er goed gegaan en wat niet. In deze andere wereld kom je de ziel met de geest van de mensen rondom je weer tegen. Ik denk ook dat de zielen met geesten in de andere wereld gerangschikt zijn naar hun energie. Heeft iemand veel goeds gedaan in zijn leven, dan heeft hij veel goede energie, en komt hij bij dezelfde soort mensen weer tegen. Dus je leven bepaalt hoe je in de andere wereld zult "leven" en hoe de reincarnatie weer is.

ik geloof er niet in dat ik na de dood ergens heen ga, ik ben gewoon dood, ga de grond in en klaar.

Ik denk, dat als je dood gaat, helemaal nergens naartoe gaat.
volgens mij zal doodgaan hetzelfde zijn als voordat je bestond. We zijn opgebouwd uit moleculen. Leven we dan eigenlijk wel eens? Over deze onderwerp heb ik met mijn vrienden uren over gehad... ieder had op het laatst zijn eigen idee wat er na de dood zou komen.

maar ik heb geen angst voor de dood, sinds ik 3 bijna-dood-ervaringen heb gehad in mijn leven. Als ik geen angst heb voor de dood betekent niet dat ik roekeloze dingen zal doen.

Als de ziel eeuwig is hoe kunnen goed en kwaad dan bestaan? Bijvoorbeeld moord, dat wordt door de meeste mensen als iets slechts gezien, maar als de geest van de vermoorde persoon teruggaat naar de ziel en toch meteen weer reincarneert is het helemaal geen punt dat ie vermoord is.

waarom ben je er niet bang voor dan....

Ik denk dat je dan opnieuw geboren word, voor een nieuw leven.
Je lichaam is dan anders, maar je geest blijft vrijwel hetzelfde.

Ik ga onder de grond denk ik. :)

Juist!

Ik weet het niet en ik dacht ook dat het mij allemaal niets kon schelen. Nu weet ik beter, ik ben bang voor de dood. Niemand kan zeggen wat er gebeurd. Ik ben gelovig, maar ook weer niet zó gelovig, dat ik er van overtuigd bent dat ik in de hemel beland. En wanneer de hemel bestaat, bestaat er ook het tegenovergestelde en zo'n goed, eerlijk mens vind ik mijzelf niet. Als jullie snappen wat ik bedoel.
Ik denk dat het maar goed is, dat wij niet weten wat er komt na de dood. Anders zouden er nog vreemde dingen gaan gebeuren.

Ik geloof in reïncarnatie. Je overlijd, vervolgens ga je naar hogere sferen en zodra je tijd er is incarneer je (altijd als mens). Het leven op aarde is een leerschool, zodra je voldoende hebt geleerd op aarde, wordt je een gids. Dit is beknopt mijn visie.

Wanneer je dood bent zal je geest/bewustzijn niet meer bestaan.

Omdat je bewustzijn (de ervaring/observatie/verwerking van de realiteit) in je hersens ontstaat, zul je je bewustzijn verliezen wanneer je hersens niet meer werken.
Voordat je geboren had je ook geen bewustzijn omdat je hersens nog niet bestonden of niet ver genoeg ontwikkeld waren. Zo zal het ook zijn nadat je dood gaat, je ervaart dan hetzelfde als voordat je geboren was. Niets dus.

Voor mij staan hersens en ziel als het ware los van elkaar. Jij bekijkt alles heel cerebraal in mijn optiek. Tevens verkondig je het alsof het dé waarheid is.

:)

ik ga branden in de hel :) ketter :D

Ik denk dat je na je dood naar een mooie plaats gaat, waar je gelukkig kan zijn enzo.. Misschien is het wel de hemel.. :)

Inderdaad, lichaam en geest zijn gewoon een naar mijn mening. Wat ik min of meer als 'bewijs' zie is dat ziekte (of schade) je persoonlijkheid kan aantasten. Als er zoiets als een 'ziel' of 'onafhankelijke geest' zou bestaan zou de persoonlijkheid toch onaantastbaar moeten zijn?

Naar mijn weten is het ook dé waarheid. Het is bewezen dat je bewustzijn in je hersens ontstaat.

Om maar enkele voorbeeldjes te noemen van wat we weten: De werking van drugs in de hersens en de gevolgen ervan die je ervaart, hersenbeschadiging dat zal leiden tot persoonlijkheidsveranderingen, de functies van de verschillende gedeeltes van onze hersens, etc. Men kan tegenwoordig zelfs het verschil zien in je hersenactiviteit tussen wanneer je aan een plaats of aan een persoon denkt.

Volgens sommige religies hebben mensen zielen. Maar nog nooit heeft iemand een ziel kunnen waarnemen, of zelfs maar een aanwijzing gevonden voor het bestaan van de ziel.

Als je slaapt en je droomt niet, dan denk je dus aan niets. Als je dood bent, dan ben je dood, het leven om je heen gaat door, maar jij zal nooit meer opstaan en mee kunnen doen in deze wereld, want: je bent nou eenmaal dood.

Hemel of hell zijn bedenksels voor mensen die bang zijn voor de dood. Dood is dood, klaar.

:)

of in de grond
of je wordt verbrandt

e.d. :)

Je lichaam vergaat (jeej) en je geest en ziel zullen als energie nog wel even wat doordartelen, misschien zelfs naar een soort van hemel gaan. Maar alles is energie, dus het zal zich op de een of andere manier wel weer verspreiden:)

ga op in as. :)

Dat mensen nog in dergelijke sprookjes geloven...

Ik zou dus in principe ook tegen een lijk kunnen zeggen: sta op en loop.

als je sterft vergaat je lichaam, maar je ziel gaat naar de hemel of naar de hel...

:nono: :nono:

TUULUK NIE!!! Lichaam en geest stan LOS van elkaar, een dood lijk is slechts een verzameling moleculen, die uiteindelijk wegrotten. Maar je ziel blijft bestaan LOS van je lichaam! :rolleyes:

:rolleyes:

Er bestaat niet zoiets als een ziel. Het menselijk bewustzijn is onderdeel van het lichaam, en sterft net zo hard mee.

(y) :)