De zondaar. (gedichtje)
 

De zondaar.


"Ik stortte niet zomaar neer,
ik was gewoon vastbesloten."

Terwijl de zon-daar al zijn glanzen scheen,
te vermijden, in het diepe zoekende, want
hij was niet verdronken in zijn eigen verdriet.

Het waren slechtst enkele woorden die hij doorzag
of overstemde, want zijn verlagende niveau daalde
niet in minuten, maar pas toen hij zijn tijd uitzat.

En hij kon niet geloven dat zijn tijd gekomen was,
de lucht was immers helder en schoon gebleven.

Wow, ik vind hem mooi, wat een leuke beeldspraak.
Terwijl de zon-daar al zijn glanzen scheen,
te vermijden, in het diepe zoekende, want
hij was niet verdronken in zijn eigen verdriet.
vind ik érg leuk gevonden, al zou ik wel de komma weghalen achter 'scheen'.
De eerste twee strofes vind ik wel echt het leukste, daarna wordt het iets minder. Hoewel je verwoording nog steeds mooi is. Maar het einde viel me een beetje tegen, dat vond ik dan weer jammer.
Maar over het algemeen, heel leuk :)

Yup, heel leuk, vooral de beeldspraak, 'zon-daar' vind ik heel goed staan. Maar het einde is wel wat minder

Ok, heel erg bedankt voor jullie reacties. :)

zon-daar is erg mooi verwerkt, het komt helemaal niet gemaakt over. je gebruikt erg mooi bewoordingen, ook de lange zinnen zijn erg goed. in de tweede strofe komt hij was niet verdronken in zijn eigen verdriet erg abrupt over, nadat je een romantisch beeld schept. ik denk dat dat postief is. de eerste en laatste strofe vind ik overigens ook erg goed, de lucht was immers helder en schoon gebleven en wat er verdre volgt ;).