Alles wat ik heb is jou lief.
 

Vergeten koffers vol gedachten
een huis waarin ik niet meer woon
de zomer die ik bijna was vergeten
de moeite die niet echt meer loont

De tranen die ik huilde zijn
de regendruppels van vandaag
Lachen gaat steeds beter
en de knopen wringen zich
weer uit mijn maag

En nu loop ik, loop ik buiten,
voel de zon weer struikelen over mijn kippenvel
En al klopt mijn hart, al functioneer ik,
vroeger was dat alles
maar nu leef ik wel.

Want alles wat ik heb
is jou,
lief.

Ik vind het een mooi gedicht, maar er zijn n paar kleine dingetjes waar je misschien nog even naar kunt kijken.

'bijna' in de eerste strofe zou ik weglaten

Lachen gaat steeds beter en
de knopen wringen zich weer uit mijn maag

('en' op de vorige regel)
Qua metrum is die schuingedrukte zin gewoon te lang, maar ik vind het wel n mooie zin. Misschien dat je het in andere woorden nog kunt zeggen?

Ik vind het wel een leuk gedicht. Vooral de titel en de laatste strofe. Bij de titel dacht ik dat je bedoelde liefhebben, maar dan maakt de laatste strofe duidelijk dat je 'lief' gebruikt als persoon. Maar ik vind het wel leuk, dat je het ook anders kan opvatten.

voel de zon weer struikelen over mijn kippenvel

Dat vind ik echt een leuke zin. (y)

Het stukje over 'de knoop in je maag' en 'de moeite die niet meer loont', vind ik wat minder, omdat je zulk soort zinnen wel vaker tegenkomt.

En ik ben het met scrooping~paper eens, dat die zin over knopen in je maag wel wat lang is.

vergeten koffers vol gedachten It's amazing!!!! (y)