Mijn Vriend S.
 

MIJN VRIEND S.

Klamme handen klutsen na
Buiten ‘t zicht van de maan

Hij spreekt niet tegen mij
Hij draagt me jaren rond
Staat altijd aan mijn zijde
Kiest voor mijn bestaan

Zelf wil ik hem laten vallen
In de nachten door de stad
Hoe dan net als mijn zorg
Even zijn contour verdwijnt

Maar uit de ochtendstralen
Zijn krijtlijn op fladderen zal

Groetjes, Dreampoet

Hoe dan net als mijn zorg
Even zijn contour verdwijnt
Ritmisch vind ik dit minder, maar inhoudelijk erg goed. Het was voorspelbaar dat dit eraan kwam maar daardoor juist heerlijk 'in evenwicht', als je snapt wat ik bedoel.

Maar uit de ochtendstralen
Zijn krijtlijn op fladderen zal
Vreemd omdat technisch gezien de laatste zin eigelijk zou moeten zijn 'zal zijn krijtlijn opfladderen', aangezien het bij de vorige zin aansluit. Waarom heb je voor deze zinsconstructie gekozen?

Deze afsluiting maakt het hele gedicht wel interessant, het doet de lezer gissen naar de identiteit van de vriend. 'S' doet vermoeden dat dat een persoon is, de krijtlijn die opfladdert doet weer anders vermoeden. Ik ben reuzebenieuwd.

'Hij kiest voor mijn bestaan.'

Heel erg mooi gevonden! Briljant! :)