Oma 2 jaar niet gezien
 

Ik voel me erg schuldig.

M'n oma van vaderskant heb ik minstens 2 jaar niet bezocht.

Ze woont in een verpleeghuis in een plaatsje hier 20 km vandaan.

Ze kan niet meer spreken, niet meer lopen, niet meer zitten; niet eens in een rolstoel. Ze kan alleen nog geprakt voedsel eten, kleine beetjes drinken. De enige manier van communicatie is met vingergebaren: 1 vinger betekent 'ja', 2 vingers betekent 'nee'.

Ik voel me extreem schuldig. Best wel gehuild vanmiddag...
Heb haar beloofd dat ik vaker zal komen, m'n excuses aangeboden dat ik zo lang niet geweest ben... Schaam me behoorlijk erg, hoe kan ik m'n oma gewoon 2 jaar lang negeren als ze er zo bij ligt?!
Vermijden, ik probeerde het probleem uit de weg te gaan; ik wilde het niet confronteren. Maar nu is het te laat. Twee jaar geleden, toen ik haar het laatst zag voor vandaag, was ze nog volledig aanspreekbaar en helemaal in orde, al was ze soms een klein beetje vergeetachtig. Je kon nog met haar praten gewoon en ze was helemaal bij de dag.

Maar nu... Ik ben behoorlijk geschrokken. Het is gewoon te laat. M'n kans is geweest. Dit kan ik niet meer goed maken, nooit meer. Oma word niet meer 'wakker'.

Het is te laat. :(

Dit schrijf ik zomaar... Weet niet waarom, maar ik moet het even kwijt. Misschien dat anderen ook zoiets hebben meegemaakt ofzo? Weet niet hoe ik ermee om moet gaan...

weetje, het is ontzettend stom geweest en naar, maar het enige wat je nu kan doen is weer naar je oma toe gaan.
het lost niets op om erover te gaan nadenken.
doe wat; breng haar bloemetjes, ga vaak naar haar toe en wees lief voor haar.
leef in het hier en nu, kijk wat je nu kan doen en doe dat!!

succes en sterkte!

Hoezo te laat? Is ze overleden? Herkent ze familieleden niet meer?

Zo lang ze kan begrijpen wie er voor haar neus staat of nog enig besef heeft dat er speciaal iemand voor haar komt gewoon gaan!

Juist die bezoekjes zijn een lichtpuntje, een fijn moment in de dag.

gaan dus (y)

Hier ben ik het wel mee eens. Je kunt je wel schuldig gaan voelen omdat je haar al zo lang niet hebt bezocht, maar daar heb je niets aan. Je kunt er beter voor zorgen dat je de tijd dat ze nog leeft het goed maakt. Ga vaker langs en laat merken dat je echt van haar houdt. Je hebt niets aan die schuldgevoelens.
Ben wel blij voor je dat je dit beseft nu ze er nog is, dan kun je haar tenminste nog opzoeken:)

Jij hebt er niets aan je schuldig te voelen en je oma heeft er nog minder aan. Ga idd nu vaker langs en laat idd merken dat je van haar houdt, nu kan het nog.

Is ze overleden?

Anders lees je eerst het topic ff door... :rolleyes:

Ik heb mijn oma al 12 jaar niet meer gezien, en voel me inmiddels ook een beetje schuldig. Maarja, je moet daarin je hart volgen; nu kan het nog, maar wil je het ook?

Keuzes maken, ook al zijn ze lastig. Als het niks is; ben je iig niets verloren. Hoogstens je hoop, maar hoe mooi is hoop nou eigenlijk?

Grtjs.

Jah gewoon doen waar je zelf het best bij voelt.

Heb mijn opa al niet meer voor 10 jaar gezien of gesproken en hij woonde 5 kilometer van ons vandaan.
Geen behoeft aan. ben ook niet naar zijn sterfbed gegaan toen die om ons vroeg en ook niet naar zijn begrafenis. en voel me niet schuldig om.

C'est la vie I say...

ik heb mijn oma en opa 8 jaar lang niet meer gezien en dat terwijl ze in hetzelfde dorp woonde en zelfs een tijdje schuintegenover mijn huis... Maar ja, dat kwam eerder door mijn ouders.

Ik zie haar nu wel weer, maar vind het toch wel jammer dat ik zoveel gemist hebt.

Je kunt er eerlijk gezegd alleen nog maar het beste van maken zolang ze er nog is.

Toen mijn opa stierf heeft mijn oma me ooit eens gezegd dat hij had gezegd dat hij "de kleinkinderen toch al kwijt was"... Dit omdat we, toen hij ziek werd (ik was 15) niet zo vaak op bezoek kwamen. Ik was 15 en had andere dingen aan mijn hoofd dan naar mijn zieke opa te gaan, ook al zag ik hem graag. Klinkt inderdaad cru, en dat was het ook. Ik heb er achteraf heel veel spijt van gehad, dat hij dat zo had ervaren enzo, en nu ga ik wekelijks op bezoek bij mijn oma (met plezier zelf! :)). Ze is echt blij als ik langskom, ook al heb ik haar een beetje in de steek gelaten met mijn opa toen.
Ik heb ook het gevoel, misschien stom, dat mijn opa me dit allemaal heeft vergeven, en dat hij blij is dat ik mijn oma toch nog vaak zie.

Wat ik dus wil zeggen: ga ze gewoon opzoeken, het maakt niet alles goed, maar wel een heel deel :)

toch.... het blijft je opa... je hebt voor 1/4 zijn genen. dat moet je toch wel iets doen?

ik heb mijn oma een half jaar niet meer gezien. ik ben steeds van plan om te gaan, maar om een of andere reden durf ik niet.
ze was laatst erg ziek.. en ik wou graag heen, maar het zou te druk zijn als we met zijn 3en zouden gaan dus ben ik thuis gebleven.
nou was ze eergister hier omdat mijn moeder jarig was, maar ik moest werken en heb dr dus gemist. ik geloof dat het weer beter met drgaat..

gister was ik van plan vandaag te gaan.. maar durf niet echt. maar misschien moet ik het maar wel even doen.
ik ben bang om een hoopje ellende tegen te komen..:(

jah het blijft me opa.
Deed me helemaal niks, geen traan om gelaten of sorry voor gevoeld. of spijt gehad dat ik niet was gegaan enzo. :)

zo jij bent echt stoer man

LOSER
t is te hopen voor jou dat jouw kleinkinderen (al hoop ik niet voor ze dat je die ooit krijgt) net zo over jou denken, als je in een bejaardentehuis o.d. zit en juist die bezoekjes zo gaat waarderen

en op zijn sterfbed niet komen terwjil hij erom vraagt :nono:

Probeer niet stoer te doen hoor.

Toen mijn vader op sterven lag wou die ook niet komen. want er was een belangrijke voetbalwedstrijd op en dat was leuker.
En op de dag van de begrafenis moest die naar het cafe zei die
Dus toen was die bij mij nog dieper gezakt dan die al was, en bij iedereen in de familie dus zijn we ook niet bij hem geweest.

zou jij er dan nog heengaan als die zoiets had gedaan??? :confused:

Nu hou je die discussie dan wel niet met mij, maar ik zou wel zijn gegaan. Do unto others as you would have them do unto you, oog om oog tand om tand geloof ik niet zo in.

Ik geef je groot gelijk mijn grootouders aan vaders kant hebben nooit iets willen betekenen, voor mij ( en na de scheiding van mijn ouders al helemaal niet ) Maar ik moest wel mooi weer komen spelen aan het sterfbed van mijn oma.

niet dus. Bij leven niet belangrijk, dan bij sterven ook niet, ik leen me niet voor hypocriete spelletjes, ook niet aan iemands sterfbed.

Ze is overleden.

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Mizmor schreef op 20-03-2005 @ 22:52 :
Oma word niet meer 'wakker'.

--------------------------------------------------------------------------------


Volgens mij leeft ze nog wel hoor, maar heeft ze Alzheimer ofzo, en bedoelt TS dat haar oma niet meer 'helder' is :)

Wat een hondeleven is dat zeg.
Ik zal zelfmoord plegen als het moment is gekomen dat ik niet voor mijzelf kan zorgen (y)

wat een medeleven zeg.

ik vind het echt ontzettend lame van je dat je eerst dr 2 jaar negeert en nou een beetje zielig gaat lopen doen enzo. verder heb ik niet echt een tip voor je want veel is er niet meer aan te doen

Misschien denk je er dan wel heel anders over, wat denk je daarvan?

Ze heeft een fout gemaakt, maar ze kan best een beetje steun gebruiken om alsnog weer eens naar oma te gaan.

:D de meeste mensen leren eerst lezen en dan pas schrijven

oma is dood en TS is een jongetje ... en vast dat ie steun kan gebruiken maar m.i. verdient ie dat niet, een beetje 't slachtoffer uithangen terwijl het z'n eigen domme schuld is.

:d:d:d:d

Foutje bedankt :)

TS is inmiddels geband (sorry voor de late reactie).