Koude woorden
 

Koude woorden

Jou woorden klinken te koud uit jou mond.
Ze komen ver van hier vandaan, van ergens waar ik nog nooit ben geweest.
Van ergens, waar ik nog niet bestond.

Ik versta je luid en duidelijk, maar begrijpen doe ik niet.
Je woorden malen door mijn hoofd, en zelfs mijn ziel die er aan gelooft.
Is mijn hart dan de enige die het ziet?

De ruimte om mijn heen wordt donker en koud.
Jou woorden klinken dichterblij, dichterbij dan ooit...
Ben ik hier dan eindelijk waar ik al die tijd had moeten zijn?
Na een paar keer heen en weer gesmeten, zonder gebruikt te worden, weggegooid?
Naar een nietwetende plek, zonder jou koude woorden en met de welverdiende pijn.

Ik hang weer in het midden,
Twijfelend.... Links of rechts, omhoog of naar beneden.
Het maakt niet uit wat ik kies, het is jou of anders mezelf die ik verlies.
Met jou koude woorden kan ik leven...
Alhoewel mijn hart ze nooit zal accepteren, heb ik mijn ziel al aan jou gegeven.

opzich wel aardig gedicht...

jouw woorden... jouw is bezittelijk, dat heb je een paar keer niet goed gedaan... jou woorden vind ik zo bot/plat klinken...

Owja, Dat ben ik vergeten te veranderen... (Was er zelf ook al eerder achter gekomen, blame mijn taalzwakheid..":-S)