Het Ruisen & Doodse Stilte
 

Twee gedichten die ik in de loop der tijd geschreven, ik ben erg benieuwd naar jullie meningen en kritieken!

Zonder Titel

Het ruisen van het water
is hard en
daardoor onverstaanbaar

Het ruisen van de wind
Is te zacht
voor andermans oren

Ik

Zonder Titel
Ik sta al lang te wachten
Maar het blijft ijzig stil
De kou trekt in mijn vingers
Mijn ogen star en kil

Kijk ik op de grote klok
Terwijl ik wacht op het signaal
Ik ijsbeer wat en
Duik wat dieper in mijn sjaal

Mijn hart bevriest in één seconde
Wanneer ik de mededeling hoor
Ik sta hier op niemand meer te wachten:
De trein reed een dood spoor

ik vind het laatste gedicht het mooiste.. vooral het einde..
het 1ste gedicht spreekt me minder aan..
maar vooral wel doorgaan met schrijven!
erg mooi!

liefs,

Bedankt voor je reactie!
En ik ga echt wel door hoor ;)

Ik vind de eerste eigenlijk mooier, afgezien van het 'Ik' op het eind. Misschien is dat meer mijn soort gedicht.


De herhaling van 'wachten' in je tweede vind ik niet zo, misschien kun je een synoniem gebruiken.

Denk je niet dat als ik het 'ik' op het einde weghaal, dat er dan niet begrepen wordt wat het gedicht wil zeggen?

En het wachten heb je misschien wel een punt, ik zal eens nadenken over een synoniem. Het was me geeneens zo opgevallen.

Die kans is best wel groot. Maar de betekenis van een gedicht hoeft niet altijd heel duidelijk te zijn. Soms is het leuker om er zelf over na te denken, proberen te verzinnen wat de dichter bedoelde, en er uiteindelijk een eigen betekenis aan geven.

Dat is ook weer zo.
Dankje :)