De zondaarling
 

Zonder dat we ook maar eens
werkelijk echt weten waar
we naar op zoek zijn

poetsen wij ons geel gebit
tot het wit lijkt in het licht
dat we quasi - vol onschuld

zelf creeërden.

Zo was ook zij, de zondaarling
- zondaarlijk eenzaam zonder spiegel -
op zoek naar juist die ene dag
waarop de treinen niet vertraagden.

Doordat je 'geel' noemt bij tanden poetsen betrok ik het op het forum, ik kan er niets aan doen. Ik zag het al helemaal als een soort kritiek op dop zegmaar;

Zonder dat we ook maar eens
werkelijk echt weten waar
we naar op zoek zijn

poetsen wij ons geel gebit
tot het wit lijkt in het licht
dat we quasi - vol onschuld

zelf creeërden.

Ik zou het dan uitleggen als: we posten maar wat omdat we op zoek zijn, we proberen door het zo neer te schrijven onze eigen werkelijkheid te creeren en zo alles voor onzelf goed te praten.

'Op zoek naar treinen die niet vertraagden' zou dan kunnen beteken; ze is een zonderling omdat ze op zoek gaat naar iets wat niet kan. Een loze zoektocht dus, net als wij doen. De trein is natuurlijk ook geel dus ja.

Maar zo had je het vast niet bedoeld :bloos:.

Nou! Omdat ik jouw commentaar eerst heb gelezen kan ik het gedicht niet meer anders bekijken. :(

Nee, ik bedoelde meer als:

De mens creeërt een hoop dingen om het lezen aangenamer te maken, waar zij soms wel eens te ver in kan gaan. Het licht dat wij maken om onze tanden wit te laten lijken staat dan voor: wij maken dingen om andere dingen, nadelige dingen, te verbergen.

Met het poetsen van onze tanden tot ze niet meer geel zijn, bedoel ik gewoon het doelloze van alles. En de zondaarling is op zoek naar een doel.

En stiekem denk ik ook zo wel een beetje over 't forum, maar dat is niet echt negatief. Ik doe er immers zelf ook aan mee.