Bijna-doodervaring (herschreven)
 

‘Ik ging door een tunnel en plotseling bevond ik mij toen ineens in een andere wereld - een wereld vol met prachtige groene glooiende heuvels, beplant met de mooiste bloemen en met de prachtigste kleuren die hier op aarde niet terug zijn te vinden. Het licht wat er was overviel mij met een onvoorstelbare rust. Dit was een wereld om nooit meer uit weg te willen gaan.’ Zo vertelt Cees de Kort over zijn bijna-doodervaring. Maar houdt het nou precies in?

Bijna-doodervaringen doen zich voor bij mensen die op een bepaald moment sterven. De ervaring vindt plaats als iemand de stap van leven naar dood maakt: als de bloedsomloop en de ademhaling stoppen. Een moment waarop medisch genezen nog mogelijk is. Veel onderzochte bijna-doodervaringen werden opgedaan op de operatietafel of op de intensive care, maar daar niet alleen. Ook verdrinking, verstikking, vergiftiging en verkeersongelukken leiden naar de dood, en daar kan dus een bijna-doodervaring optreden.

Bijna-doodervaringen lijken niet samen te hangen met iemands leeftijd, geloof, of culturele afstamming. Wel zijn er typerende aspecten terug te vinden uit culturele achtergrond. Alleen christenen bijvoorbeeld zullen het licht of de lichtende gestalte die ze zien, als Jezus beschouwen. In bijna-doodervaringen worden mensen vrijwel altijd naar het licht getrokken.

Wat ervaart iemand als hij of zij een BDE heeft gehad?
Mensen die praten over hun bijna-doodervaring hebben allemaal hetzelfde ervaart.
Het eerste wat iemand meemaakt is dat hij of zij het lichaam verlaat van aarde en boven in de kamer rondzweeft. Er wordt ook wel beweerd dat ze neer kunnen kijken op de mensen die zich op dat moment in de kamer begeven. Zelf ervaart hij rust en vrede en hij verbaast zich over de paniek die er bijvoorbeeld aan zo'n operatietafel op dat moment is. Achteraf kan de betrokkene - ook als hij onder narcose was - allerlei bijzonderheden beschrijven. Zoals opmerkingen van mensen die werden gemaakt. Ook blijkt het dat de betrokkene in staat is op hetzelfde moment op allerlei andere plaatsen te kunnen zijn. Achteraf kan soms tot in detail worden weergegeven wat familieleden elders op het moment van de bijna-doodervaring van de betrokkene deden of tegen elkaar zeiden en ook hoe ze zich voelden. Daarna komt de betrokkene in een soort van tunnel, aan het einde waarvan helder licht schijnt. Hij voelt zich als het ware naar het licht toe getrokken worden. Op die reis door de tunnel komen overleden familieleden of bekenden de "reiziger" tegemoet om hem te de reis te ondersteunen. Bijna aan het einde van de tunnel wordt de betrokkene soms voor de keus gesteld: hij mag blijven in het leven van het licht, maar hij mag ook terug naar zijn lichaam op aarde. Hierna is er geen keus, hij wordt gereanimeerd en dus terug naar aarde gestuurd. Als de reanimatie is gelukt, blijken mensen die een bijna-doodervaring hadden verlegen om over deze ervaring te vertellen. Ze zijn bang niet serieus genomen te zullen worden en daarmee hele ervaring nooit te vertellen.

Mensen die ontwaken uit een BDE zijn vaak in een aantal opzichten veranderd. Enerzijds beschouwen ze de dood als een goede vriend, anderzijds hechten ze meer waarde aan het leven. Mensen moeten een bijna-doodervaring verwerken.

Hoe zit het met de medische argumenten? Doctoren geloven niet in bijna-doodervaringen. Er is geconstateerd dat als iemand overlijdt er in de hersenen een stof geproduceerd wordt waar je van gaat hallucineren. Alle beelden en gevoelens zijn dus nep.
Zo is bijvoorbeeld de 'tunnel van licht' te danken aan het wegvallen van de pupilreflex. De spieren die de pupil doen samentrekken, verslappen. Waardoor er zoveel licht op het netvlies valt dat het licht 'verblindend' zal zijn. Het maakt niet uit of de ogen van die persoon open of dicht zijn. Hoe het zit met het navertellen, tot in detail, kunnen ze niet verklaren.
Bijna-doodervaringen leren ons dat velen van over de grens van dit leven in dit leven teruggestuurd worden. Het zou kunnen dat een bovennatuurlijke kracht ons allen meer vasthoudt dan we ons ooit bewust zijn geweest. Is er dan inderdaad meer tussen hemel en aarde?

Als je dit onderwerp zelf bedacht hebt, heb je voor een uiteenzetting wel een heel erg zwaar onderwerp gekozen. :eek:

(het is ''vertelt'' en niet ''verteld'' verder vind ik dat je meer afstand moet nemen van je onderwerp)

ok, verbeterd..
ow, mijn lerares zei , dat je er juist 'dichtbij' moest staan...

Waarschijnlijk bedoel ik een andere vorm van afstand dan zij. Je moet je inderdaad inleven in je onderwerp, helder maken wat een BDE is en dat kan niet professoraal taalgebruik. Maar als voorbeeld wat ik bedoel dit stukje:
Hier kom je iets te subjectief over. Hoe wil je bewijzen dat BDE''s nergens mee samenhangen? Je kunt beter iets duidelijker stellen dat er mensen zijn die er zo over denken, dan net doen alsof het je eigen mening is. Ik heb althans vele jaren het idee meegekregen dat je bij een uiteenzetting zo feitelijk mogelijk te werk gaat, en vooral niet te zwaar meningen laat doorklinken, daar heb je een betoog en in mindere mate een beschouwing voor.

Er zitten nog wel meer spelling- en grammaticafouten in, die wil ik er wel voor je uithalen, morgen. Maar een advies (ook al weet ik niet wanneer het af moet zijn) Als je 100 procent overtuigd bent van het feit dat je een uiteenzetting zal moeten schrijven, en geen keuze mag maken, kies een ander onderwerp...Het ligt niet aan jou, maar hier een uiteenzetting over schrijven grenst aan het onmogelijke...

Hij is in ieder geval stukken beter dan de vorige. Als het niet voor je examen is kom je er wel mee weg. Ik zou alleen je Nederlands-boek er nog even bij openslaan voor de regels van een uiteenzetting, want het is nog steeds meer een beschouwing zoals het hier nu staat. (vooral die laatste zin, je eindigt met een vraag...)

ps. *hihi* staat wel een beetje vreemd zo, m'n eigen opmerking in iemands tekst :)

Ik vind dit een beetje beschouwing, een uiteenzetting kan je het bijna al niet meer noemen. Kort gezegd vind ik een uiteenzetting een stuk tekst zonder gevoelens en beeldspraken. En weinig om over te discussieren.
Jouw onderwerp over 'een bijna-doodervaring' vind ik best gewaagd. In je tekst zitten ook wat meningen 'verscholen'. Je kan in ieder geval een beetje uit je tekst afleiden hoe jij erover denkt. Ik geloof dat dat juist niet de bedoeling is van een uiteenzetting. In een uiteenzetting geeft je alleen informatie (feiten), dus geen persoonlijke meningen.

Maar het is wel beter dan je vorige, dus dat is al een verbetering. (y)

Idd beter dan de vorige:). Verder heb ik niets te zeggen over het al dan niet uiteenzetting-zijnde, want dat heb ik allemaal nog niet gehad;) (al weet ik zo langzamerhand wel wat het betekent:p).

tja,, wat zal ik erover zeggen. De tekst komt me heel bekend voor. Het is inderdaad een zwaar onderwerp. Zeker geen uiteenzetting en ik vind de eindzin niet erg mooi. Eigenlijk slecht gewoon

Like duh, je hebt de eerste zeker ook gelezen.

Ik vind het nog steeds meer een beschouwing dan een uiteenzetting. Het is nu wel een betere tekst dan eerst. je alineaindeling is niet helemaal geweldig, je slot bijvoorbeeld, moet door een witregel worden gescheiden van je middenstuk. Je eindzin is nog steeds slecht.

Ik wil niet zeuren maar ik heb gister de KIJK gelezen............ en daar staat bijna precies hetzelfde, je hebt toch niet geciteerd???? :eek:

ik ga hier niet op in :o

Oké dan:).

Nee? :eek:

alleen de eeste alinea...

@ Gravin, blaadiebladaie blaah, sorry maar aan jouw commentaar heb ik niet echt veel...en bovendien, aardig doen, dat komt zeker niet in jouw woordenboek voor? :p

sorry voor dit off topicgedrag maar,
kan je niet tegen kritiek? :P

Liefs Gravin

":P" betekent dat je er niet te zwaar aan moet tillen.

Ik denk, ik hou het netjes. Ik zal niks over 'teentjes' zeggen...



:p

oke ik dank u zal ik er dan ook maar een " :p " tussen zetten? ;)

Doe dat...
Ik kan wel tegen kritiek, heel goed zelfs..Maar alleen aan kritiek waar ik echt wat mee kan... :D