Ouders staan in de weg
 

Ik weet ff niet wat ik moet doen. Het begon toen ik een jaar of 15 was, en een keer (vriendschappelijk) iets met een jongen afsprak (bij hem thuis, film kijken). Ik had het gewoon eerlijk aan m'n ouders verteld, maar die reageerden nogal overdreven. Het leek erop dat ze me niet vertrouwden, want ik werd tot op de bodem uitgehoord. Ook hadden ze me (toen ik bij die jongen was) opgebeld, maar ik had geen bereik, dus zij kregen de voicemail eraan. Toen ik 's avonds thuiskwam begon het pas echt, want m'n ouders dachten dat we met heel andere dingen bezig waren geweest, en dat daarom m'n gsm uitstond. Ik heb toen uitgelegd dat ik geen ontvangst had, maar het leek er niet echt op dat ze me geloofden.
Tussen mij en die jongen klikte het eigenlijk wel, dus we spraken vaker iets af; altijd bij hem thuis of op een andere plaats, nooit bij mij thuis. Gewoon omdat ik mijn ouders uit de weg wilde gaan eigenlijk. Als ik naar hem ging, dan loog ik er gewoon over, en zij dat ik ergens anders was. Ik wilde wel, maar ik durfde het gewoon niet te vertellen, omdat ik het rot vond dat m'n ouders er heel andere dingen van dachten, terwijl dat helemaal niet het geval was. Uiteindelijk is dat contact met die jongen een beetje verwaterd. Het gekke was dat ik daar best opgelucht over was omdat ik er dan tenminste niets meer over hoefde te liegen tegen m'n ouders.
Het probleem is nu eigenlijk, dat ik nu al zo'n 2 jaar niets meer aan m'n ouders durf te vertellen wat betreft jongens. Ik heb dan ook nooit een serieuse relatie gehad, omdat ik telkens op een bepaald moment afhaak ivm m'n ouders.
Sinds een tijdje ken ik een jongen, waarmee het eigenlijk heel goed klikt. Vorige week zijn we samen uitgegaan en nu willen we dus nog een keer iets afspreken. Maar het probleem is dus alweer duidelijk, wat moet ik met m'n ouders? Ik heb het gisteren al geprobeerd aan m'n moeder te vertellen, maar telkens als ik m'n mond open wil doen komt het er gewoon niets uit. Verder vind ik het niet leuk dat m'n ouders (als ik er iets over zeg) meteen weer de gekste dingen gaan denken. Verder denken ze als ik ook maar de naam van een jongen valt, meteen dat dat m'n vriend is, en het erge is nog dat ze het ook nog aan familie vertellen. Het lijkt me dus duidelijk dat ik hier niet goed van word, en ik vraag me dan ook af of dat eigenlijk wel normaal is. En ja, mijn vraag is dus eigenlijk of iemand dit ook al eens zo ongeveer heeft meegemaakt, en hoe jullie dat hebben opgelost.

waar blijft toch de rebelse jeugd tegenwoordig :(

Ik was eerst ook bang voor de reactie van mijn ouders wat betreft jongens. En achteraf? Waar was ik nou bang voor? Mijn ouders vinden het hartstikke leuk dat ik sinds een maand weer een vriend heb, ze vinden hem aardig en ook met mijn broer kan hij goed opschieten. Ik denk dat het ook aan je leeftijd op dat moment lag. Als je 15 bent zijn je ouders nog wat voorzichtiger. Maar je kan het ze nu gerust vertellen denk ik. Succes iig :)

Hoe hebben je ouders elkaar ontmoet? Ik neem aan dat hun ouders het op een gegeven moment ook goed vonden...
Je ouders zeuren gewoon, als jij gezellig iets met die jongen wil gaan doen (en juist niet iets 'waar ze bang voor zijn :rolleyes: ') dan moeten ze het gewoon leuk vinden of iig hun kop houden, it's your life...

Ja, ik moet 't idd ook maar vertellen. Het kan best dat het iets met mijn leeftijd te maken had ja. Inmiddels hebben bijna al m'n vriendinnen een vriend, en dat weten m'n ouders, dus als het een beetje meezit accepteren ze het nu wel :)

M'n ouders kennen elkaar van uitgaan vroeger. En het gekke is dat ze zelf best jong waren (16-17). Dus in vergelijking met m'n ouders ben ik dan iig later. Ik moet het inderdaad maar vertellen, en er dan uitdrukkelijk bijzeggen dat het m'n vriend (nog?) niet is. Als't een beetje meezit begrijpen ze het dan.

Ik herken mijn ouders in die van jou...

Hoe ga je ermee om dan? Ik wil namelijk niet tegen m'n ouders liegen, maar ik ben gewoon bang voor de reactie (aangezien die in 't verleden niet echt leuk was).

Gewoon aan je ouders vertellen joh! En er dan duidelijk bij zeggen dat het (nog) niet je vriend is. Lijkt me dan duidelijk voor ze.

Verder herken ik het wel een beetje. Mijn moeder kan dan ook meteen zo overdreven doen op dat gebied. Nu vind ik dat geen probleem meer, maar een par jaar geleden, durfde ik ook niet echt goed te zeggen tegen mijn moeder als ik bijvoorbeeld met een jongen iets ging drinken of naar de bios ging. Uiteindelijk kwam ze er natuurlijk toch achter (bijvoorbeeld door mijn zus :S), en dan kreeg ik alleen nog maar extra opmerkingen erbij van ow waarom durf je dat niet te vertellen...

Dus gewoon eerlijk zeggen, dat is op dat moment niet het makkelijkst, maar uiteindelijk wel!
Zo gek zullen je ouders het toch ook niet vinden. Waarschijnlijk zijn ze gewoon bezorgd en nieuwsgierig over jou :)

Nou, ik ga ook proberen meer dingen op dat gebied tegen ze zeggen, maar ik durf het ook niet zo goed.
Dus ik ga er op dezelfde als jij mee om. Ik probeer het wel 'af te leren'. Maar dat wil niet echt...

Vroeg of laat komt de waarheid toch wel boven tafel, dus ben altijd eerlijk. Met liegen en dingen uit de weg gaan heb je alleen jezelf. En zowieso als je een vriendje hebt is het toch wel fijn dat hij bij je thuis komt, dus ik zou er gewoon met je ouders over gaan praten. En als je dan zo'n stomme reactie krijgt zou ik gewoon om uitleg vragen. Probeer vooral kalm te blijven en niet boos te worden ofzo.

"De beste schippers staan aan wal", ik weet dat ik makkelijk praten heb maar dit lijkt mij het beste. Mijn moeder deed eerst ook heel erg moeilijk als het over meisjes ging bij mij maar toen ik er een beetje openlijk over praatte is het goed gekomen. Als je je ouders er meer over verteld dat zullen ze vanzelf interesse gaan tonen. :)

Succes!

Bedankt voor je reactie. Ik heb het in 't verleden idd niet meer durven te vertellen als ik met een jongen naar de bios ging bv. Later kwamen ze er bij mij dus ook achter, en ze waren behoorlijk kwaad, omdat ik erover gelogen had. Maarja, ik zag dat op dat moment als enige oplossing omdat ik geen zin had in gezeur en ouders die zich overal mee bemoeien.

Verder vraag ik me af; moet ik eerst iets laten vallen over die jongen (bv dat we samen uit geweest zijn), of moet ik gewoon op het moment dat we iets willen afspreken zeggen waar ik heenga en met wie (terwijl ze die naam dan dus nog nooit gehoord hebben)?

gewoon zeggen dat je met een aantal ergens naar toe bent geweest waar hij bij gezeten heeft, dan herkent ze de naam en (als het goed is) refereert ze het aan je vrienden, wat dan weer vertrouwt overkomt...
Maar als je alleen nog maar iets met hem alleen hebt gedaan is het niet handig over dit soort dingen te gaan liegen (niet echt een lekkere basis :o )


mmm, volgens mij is het een tikkeltje gebroken nederlands, maar hopelijk snap je het :P

Vroeg of laat komt het inderdaad boven water, en dat is ook de reden waarom ik nu niet meer over het afspreken met jongens wil liegen. Ik word over een tijdje 18, dus ik vind niet dat ik te veel vraag. Zoals ik hierboven ook al vermeldde heb ik 't al een keer meegemaakt dat m'n ouders erachter zijn gekomen (ik had toen gezegd dat ik naar een vriendin was), en dat wil ik niet nog een keer.
Waar ik me eigenlijk het meest druk om maak is om het feit dat m'n ouders meteen gaan denken dat het m'n vriend is (of meteen aan de halve familie vertellen dat het wel klikt met een bepaalde jongen), maar ik probeer er dus duidelijk bij te zeggen dat dat niet 't geval is, en dan maar hopen dat ze het nu een keer wel snappen. Vroeger zal de tijd wel anders zijn geweest, maar ik vind het niet abnormaal iets met een jongen af te spreken waar je (nog) niks mee hebt, dus ze moeten zich maar aanpassen idd :).

Ja ik snap het wel hoor :) Ik heb hem nog niet zo heel vaak gezien, en die keren dat ik hem gezien heb kende we elkaar nog niet persoonlijk (gewoon via via, maar we waren niet met elkaar bevriend toen). Ons contact is vooral ontstaan door 't vele msn'en (hij voegde me een keer toe). En aangezien het daar heel goed klikt (en we toch van elkaar weten wie we zijn), wilden we gezellig een keertje iets gaan drinken om ook eens in 't echt te praten enzo. Hij is toen eigenlijk speciaal voor mij gekomen die avond, want z'n vrienden gingen ergens anders heen.

Ik denk dus dat ik het ook ongeveer op deze manier aan m'n ouders (liefst eerst aan m'n moeder :p) vertel, en dan kijken hoe ze reageert/reageren.

klinkt mooi :P, vooral dat je em al wel in het echt kent, en niet alleen via MSN (dan hadden je ouders het wss neit goed gevonden, dankzij Peter R. De Vries :rolleyes: ).

Komt helemaal goed meid :D ! Veel plezier alvast ;)

Heb het er met ze over dat je naar een jongen gaat als je dat doet.
Vertel er ook bij dat als je een jongen gaat zien, dat het neit per definitie iemand moet zijn die mogelijk je vriendje is of kan worden.
Voor sommige ouders is dat heel moeilijk te beseffen, maar in mijn geval is mn moeder het wel gewend dat ik beter met meisjes om kan gaan dan met jongens.

En verder moet je als je het proberen te vertellen, mss is t heel moeilijk, maar ik denk dat de reactie uiteindelijk best mee zal vallen. En als ze stomme vragen stellen of het doorvertellen aan je familie, dan moet je daar wat van zeggen. Als ze doorhebben dat jij het vervelend vindt, zullen ze het echt niet doen lijkt me

Ik heb in ieder geval besloten het te vertellen ja, want door het te verzwijgen werk ik mezelf alleen maar in de problemen. Ik zal gewoon duidelijk uitleggen wat het geval is, en dan zal het inderdaad (hoop ik) wel meevallen.
Ik heb de vorige keer dat ze iets aan familie vertelden, ook al gezegd dat ik dat niet leuk vond (omdat ik niet eens iets met die jongen had!), dus ik denk dat ze daar nu wel rekening mee houden. Waarschijnlijk vond m'n moeder het toen alleen maar leuk voor me, en bedoelde ze er helemaal niks mee. Maarja, zelf was ik er dus niet zo blij mee.

succes ermee meis!

(y)

O ja, ik heb er weer een probleem(pje) bij. Ik had net een meningsverschil met m'n ouders (over school :s), dus ik moet 't nog maar ff uitstellen aangezien ze nu niet zo'n goede zin hebben. Ik hoop het morgen te kunnen zeggen dan :).

Ja, dankjewel! :)

Vertellen als je een goed cijfer hebt teruggehad op school, of als een van je ouders op hun werk een extraatje hebben gehad. Werkt gegarandeerd, op dat moment kan je stomdronken thuiskomen, en dan vinden ze het bij wijze van spreken nog leuk. ;) Succes!

Ja, ik wacht op het goede moment. Hmm... ben benieuwd :)

pff, ik zou gewoon schijt aan je ouders hebben hoor. jij vind die jongen leuk, niet zij!

(y)
Ik heb het nog geen half uur geleden verteld (aan m'n moeder)!
Ze vond het leuk en ging meteen allemaal vragen stellen. Ik heb haar uitgelegd dat ik het prima vind als ze iets wil weten, maar dat ik niet tot op de bodem wil worden uitgehoord en dat begreep ze. Met een beetje geluk valt het dan allemaal mee, als m'n vader thuis komt :)

Gelukkig. :)

WOOHOO! :D:D
Top (Y)!

Alvast veel plezier op je aankomende date :D.


Mmm, ik ben gewoon enthousiast omdat het gelukt is :o, sick... :|

Dankjewel. Als 't door gaat dan is dat zaterdag :)
Allemaal bedankt!

Wat mij betreft mag het topic wel dicht nu :)