Niet voor gevoelige kijkers...
 

Hoe gevoelig ben jij wat betreft beelden op tv? Kan je je tranen niet bedwingen als je de tsunami over het strand ziet rollen? Of gaf je geen krimp bij de dood van Lady Di? Kan je tegen schokkende beelden van koeien die worden mishandeld of ga je je dan direct inschrijven bij GIAI? Vindt je dat pornografische, sadistische beelden moeten kunnen in het journaal of denk je "no thanks, dat vind ik erover"?

Ikzelf ben niet zo heel gevoelig. Ik zal nooit gaan janken als ik het journaal zie of bij schokkende reportages, maar ik kan wel serieus een rilling voelen of een pijnsteek door mijn hart. Of overspoeld worden door medelijden. Maar echt gaan huilen zal ik niet doen...

Jullie?

Edit: sorry voor diegene die dachten schokkende beelden te gaan zien ;)

Ik jank alleen bij dingen die nep zijn.

Ik jank niet.

de tsunami en de dood van lady di.. wat een vergelijking haha.

ik jank alleen bij Joan of Arcadia

Ik kan opzich bijna overal tegen. Zo heb een halfjaar geleden dat filmpje uit Irak gezien (wat hier op het forum verboden is), en daar wordt ik verder niet misselijk van. (Natuurlijk vind ik het niet normaal hoor wat daar gebeurde, maar daar gaat dit topic niet over).

Dingen waar ik minder goed tegen kan zijn documentaires over mensen die bijvoorbeeld voor 2/3 van hun lichaam verbrand zijn, en binnen worden gebracht met de ambulance. Dat vind ik altijd zo ranzig en zielig om te zien. Ik kan bijvoorbeeld dan wel weer heel gewoon naar bloed (bv een operatie of een slagaderlijke bloeding) kijken.

Er is momenteel maar één filmpje dat ik in heel me leven heb weggeklikt, omdat ik het gewoon niet meer aan kon zien (zover ik me kon herinneren). Dat was het filmpje waarvan de link hier gisteren op de kantine en op onzin stond over die dieren die levend gevild werden... (de link mag niet meer geplaatst worden). Dit vond ik zo zielig en hier ben ik echt kwaad om geworden. Maar janken om een filmpje doe ik nooit.

Ik ween vreemd genoeg alleen bij films, als het dus nep is. Van een oorlogsfilm kan ik gaan huilen, van een oorlogsitem op het nieuws niet. Dus wat Briseïs zegt.

Ik ook, maar niet vaak..het moet wel heel erg zielig zijn!

Ik heb nog nooit gehuild bij een film oid.

ik huil nooit bij schokkende beelden maar krijg wel rillingen die soms over m n rug heen gaan:(

What she said

Meestal zit ik meer met een: what the fck gevoel..

Ik ben behoorlijk gevoelig.. bij Oprah huil ik echt vaak :p .

Ik kan niet tegen geboortes en operaties.

zoiets soms.

Censuur drijft mij tot waanzin, zeker op het nieuws.

Ben nog nooit gaan huilen door de TV.

Stel je voor dat je levens redt. ;)

Bij films kan ik wel huilen ja. Maar niet bij het nieuws ofzo, of bij erge beelden. Ik vraag me af en toe ook wel eens af waarom het allemaal zo opgeklopt is, dan waarschuwen ze dat het schokkend is, ik vind dat dan wel meevallen. Het is natuurlijk erg allemaal, ook met die dingen in Irak, de Tsunami en bijvoorbeeld die gijzeling in Rusland een tijd geleden, maar ik kan daar wel tegen om te zien.

Ik ook niet. Verder moet ik toegeven dat ik wel eens huil bij de meest sentimentele en stomme dingen :o en toen het nieuws van de tsunami kwam, heb ik ook een keer tranen in mijn ogen gehad, omdat we toen net heel gezellig en luxe zaten te eten in onze mooiste kleren en het contrast was zo groot.

Ik kan alles hebben.

Ik huil niet. Bij films heb ik wel kippenvel, of een brok in mn keel als het echt mooi is en/of geniaal gefilmd is.

Bij journaalreportages huil ik ook nooit. Maar bij de aanval op de Twin Towers zat ik wel met open mond te kijken toen die eerste toren instortte.

En dat is eigenlijk toch vrij vreemd als je er bij nadenkt. Erge gebeurtenissen in films vind ik dus erger dan wanneer ze echt gebeuren.. :|

Bij sommige liedjes kan ik ook wel bijna huilen trouwens. (maar echt niet vaak :) )

Ergens is het ook wel een beetje logisch. Ik heb bij 'echte' dingen vaak het gevoel dat ik niet mág huilen, omdat ik er zelf niet direct mee te maken heb. Alleen de mensen voor wie het dus echt zielig is mogen van mij huilen, voor mijn gevoel. Als het nep is geldt dat voor niemand dus dan mag het wel.

ik ben niet zo gevoelig eigenlijk, maar laatst zag ik n programma op tv over nanny's die baby's schopten enzo en toen kreeg ik wel n brok in mn keel.

Niet bij het nieuws, maar heel soms wel bij een aangrijpende docu. Verder jank ik heel snel bij films en series :o

Plus dat in films (dat bedoel je met 'nep' neem ik aan?) een hele scène volledig toegespitst wordt om jou emotioneel neer te sabelen. Huilende mensen, close-ups, toepasselijke muziek. Alles om je in een mineurstemming te krijgen. En omdat het elke keer dezelfde trucjes zijn, verloopt dat zowat automatisch.
Kijk maar eens een jankfilm met het geluid af (en dan ondertiteling om te volgen waar het over gaat). Is niks aan. ;)

Ik kreeg er eerder rillingen van.

Ik kan best huilen bij dingen, maar dan is het meestal omdat ik het met mezelf vergelijk. Dus eigenlijk huil ik dan om mezelf. (y)

Met enge/dramatische beelden krijg ik meestal rillingen en kippenvel. Als het heeeel erg is draai ik mijn hoofd weg.

de tsunami> ik voelde daarbij egt helemaal geen emotie maar bij de film a.i huilde ik wel bij bijv dat stukje dat ie t bos in wordt geduwd door zn mmoeder.
in het nieuws moeten ze juist schokkende beelden laten zien, dan dringt het miss eindelijk bij mensen door wat er gebeurt in de wereld.


Jet

Ik kan overal tegen. Jank nooit om beelden van tv. Van weinig schrik ik. Hongersnood, iemand die is doodgeschoten, tsunami, het doet me ook bar weinig. :|

Ik kan het wel aanzien nádat het gebeurt is, met andere woorden lijken, karkassen, weet ik het.

Ik kan er alleen niet tegen om het zíen gebeuren. Mensen/dieren die dus mishandeld, vermoord o.i.d. worden.

Ik ga niet huilen bij het journaal maar ik ben visueel overgevoelig :(

Ik moet alleen janken als ik die reclame zie met Beau in z`n onderbroek

Ik ben ongevoelig voor dingen als oorlogen op tv, of zielige films. Hoewel ik soms om, op het eeste gezicht, kleine dingen verdrietig word.
Nee, geen voorbeelden.

Koel, was dat de publieke omroep? (in verband met uitzendinggemist.nl ofzoiets)

Veelal doet het me weinig, kzal nooit zwaar geraakt worden door wat dan ook op tv.

Ik ben nog een echte man.

Ik heb dagen (nee, niet per se als ik ongesteld ben) dat ik om alles huil. Dan is een krantenkop al wel genoeg. Of een liedje dat eigenlijk heel vrolijk is, omdat ik dan opeens bedenk dat sommige mensen niet heel vrolijk zijn. En ja, dan huil ik ook bij tv-series of het journaal, en kan ik keihard janken om een boek. Zielige films ga ik dan niet kijken, dat maakt het alleen maar erger :P. Maar meestal huil ik juist helemaal niet gauw.

Tegen thrillers kan ik helemaal niet. Horror en tv-operaties zijn geen enkel probleem, ik kan uitstekend omgaan met bloed en darmen en vanalles, maar van de spanningsopbouw van een thriller word ik doodsbang en bij schrikmomenten gil ik het uit.

Oh, en ik kan wel zeer verontwaardigd raken door dingen op tv. Ook door reclame's. Maar dat vind ik leuk.

Dat tweede stukje doet wel gigantisch afbreuk aan je eerste stoere verhaal.s

Precies, maar veel mensen hebben iets dergelijks, terwijl ik vaak zoiets heb van 'ja, het is ontzettend erg wat ze doen' etc., maar ik ben te nuchter om mezelf te verliezen in al te doorgetrokken gevoelens van 'woede', 'onmacht' etc. etc.
Deze andere reactie heb ik dus ook bij dingen als rampen e.d., net zoals jij dus. Maar ik ben dan wel daar zo consequent in dat dat ook bij 'dierenleed' etc. óók zo blijft...

Ik kan overal tegen, ik kan echt naar alles zien. Onthoofdingen, tsunami, dieren die levend gevild worden, ik kan echt overal naar kijken.
Maarrr dit wilt niet zeggen dat ik het niet erg vind, zeker niet! Ik vind het wel erg enzo, héél erg zelfs, maar ik kan er wel naar kijken (zonder te huilen).
Bij sommige films voel ik de tranen wel opkomen, maar als ik dat wil kan ik die gewoon tegenhouden. Als ik echt in een sentimentele bui ben en alleen ben ofzo, kan ik m'n traantjes wel eens laten lopen :p, maar ik kan ze dus evengoed tegenhouden. Hangt er maar vanaf waar ik zin in heb eigenlijk. :o

Het doet me niet veel het meeste, nog niks tegengekomen wat me schokt.
moet eerlijk toegeven sommige zieke dingen vind ik wel grappig om te kijken.
jah ben een beetje gestoord :)

nee, NET 5