'mooi meisje'
 

Lang, lang geleden leefde er eens een meisje. Een meisje met mooie goudblonde haren en heldere blauwe ogen. Zij zat altijd vol vragen, en was altijd op zoek naar antwoord. De meeste mensen in het kleine dorpje waar ze woonde werden gek van haar. ‘Waarom is de lucht blauw? Waarom ben je vrolijk? Waarom leven wij?’ Ze stelde de meest onmogelijke vragen en er was niemand die haar antwoord kon geven. Dat maakte haar ongelukkig. Ze wist zich geen raad in het leven. Toen ze 12 jaar oud was, raakte ze zelfs depressief. In het geheim ging ze ’s nachts naar de apotheek, en jatte stiekem pakjes prozak. Sommige dagen voelde zij zich erg goed, maar andere dagen huilde ze zichzelf in slaap. Op een gegeven moment begon ze zichzelf te haten. Dat mooie meisje, met de ooit zo heldere nieuwsgierige blauwe ogen, was nu een verdrietig schepseltje, met diepe rooie ogen van het vele huilen. Er ging geen dag voorbij of ze dacht aan de dood. Haar ouders begrepen haar niet, en stuurden haar radeloos naar een psychiater toe. Deze man was zelf krankjorem, en tijdens de sessies vergreep hij zich aan het arme kind. Het eens zo mooie meisje raakte dieper en dieper verstrikt in de wurggreep van haar eindeloze depressies en talloze huilbuien. Onbegrepen en beschaamd verstopte ze zich vaker en vaker op haar kleine zolderkamertje. Op een warme zomerdag in december kwam er eindelijk een einde aan haar verschrikkelijke misère. Dit mooie schattige, eens zo vrolijke meisje was namelijk naar het treinstation gehuppeld. Was midden op de rails gaan staan, had vriendelijk naar de machinist gelachen, en werd daarna tot puin verreden door de snel langsflitsende sneltrein. EINDE

Ik vind het wel een mooi en ontroerend verhaal.

Ik vind het niet mooi, maar eerder belachelijk. Wat bedoel je hier nou precies mee? Het ene moment beschrijf je iets heel sprookjesachtig en mooi, om vervolgens iets veel te oppervlakkig te beschrijven, zonder enig gevoel. Ook de combinatie van dat sprookjesachtige begin (er was eens een meisje...) met 'prozak' en 'depressiviteit' vind ik niet helemaal tof.
Ik weet niet precies wat je hiermee wilde zeggen, maar als het als een echt verhaal bedoelt was, vind ik het helemaal niets.

:confused:

Zet nooit Einde achter je verhaal. Ook niet eronder. :nono:

Ik ben het eens met Soapsie. De eerste paar regels spreken me wel aan, maar daarna neem je erg veel afstand en geeft het mij bijna het gevoel dat je de spot met haar drijft. :o

En rooie ogen? :nono:

Je zou hier iets veel mooiers van kunnen maken. Nu begin je heel mooi, met de beschrijving van de nieuwsgierigheid naar het leven, het waarom ervan. Dan word je (zoals al gezegd is) heel oppervlakkig en gevoelloos. Probeer de laatste helft wat meer uit te diepen, wat gevoel erin aan te brengen. Kom niet steeds met 'het eens zo mooie meisje', want dat begint te irriteren. De laatste paar regels waarin je beschrijft hoe zij voor de trein springt, zijn ook TE oppervlakkig. Het is gewoon zonde.

En dat EINDE aan het eind is inderdaad ernstig fout.

Het begint best mooi, alleen dat goudblonde staat erg cliche.
Daarna gaat alles ineens heel snel, ze wordt depressief en zo, dikke tijdsprong.
Ik vind het eind niet zo goed. Staat heel sarcastisch. en, einde weghalen;)
Anki

ja beetje sarcastisch verhaal.
je begint het verhaal alsof je een sprookje gaat vertellen
en dan ga je meer en meer afstand nemen en wordt je sarcastischer. Dat moet je niet doen bij een onderwerp als dit :nono:

Liefs Gravin

Teh Suxx0rs!

Wat? :confused:

Ik vind het niet zo mooi, de redenen zijn al genoemd.

Uhm ja.
:confused:

Vind het raar en niet mooi.

Aan de ene kant vind ik het wel om te lachen, maar het is eigenlijk om te huilen. De kwaliteit is er natuurlijk niet, maar voor de meligheid wil ik mijn mondhoeken wel omhoog trekken.

Het gaat misschien iets te snel om echt mooi gevonden te worden, desalniettemin ben ik wel positiever dan de meerderheid van de reagerende mensen hier. Misschien kun je je verhaal als een samenvatting beschouwen, iets mooiers maken en er meer gevoel in leggen?

Ik vind het heel leuk geschreven. Het gemak waarmee wordt verkracht, doodgereden vind ik wel leuk.

:D

XD

Bedankt voor jullie reacties. Dit verhaaltje is, wat wel duidelijk is, met opzet sarcastisch geschreven en vooral voor de lol en is dus niet als mooi, diepzinnig literair stukje bedoeld!

Ik vond het juist wél een goed einde. Het wordt eerst heel sprookjes achtig verteld en daarna wordt er over gegaan op de kei harde werkelijkheid. Vind k wel iets hebben.

Wat Soof zei.

Na het overgelezen te hebben, vind ik het toch wel wat hebben. Juist die snelheid en de schijnbare nonchalance waar het mee verteld wordt, trekken me wel aan.

'Was midden op de rails gaan staan, had vriendelijk naar de machinist gelachen, en werd daarna tot puin verreden door de snel langsflitsende sneltrein.'

Briljant :)

Agree.

Sehr gut ja :D

Niks aan.