[emotie lozing] Waar bleef mijn liefde?
 

Ik zag zijn ogen, ik zag zijn glimlach, zijn handen die naar mij reken. Ik voelde zijn warmte, ik voelde zijn haat, zijn lichaam tegen het mijne. Een koude golf tegen de achterkant, als een poolzee tegen een tropische berg. Een hard geluid omringde mijn oren, als het dichtslaan van de poorten des hels.
Zijn adem klonk dodelijk, vochtig tegen mijn huid. Zijn lippen proefden zuur, giftig als een slang. Zijn handen zochten, naar het onbereikbare in mij. Zijn benen drukten, vol spanning, tegen het geblokkeerde in mij.
Waar was mijn redder, mijn engel in de nacht? Waar bleef het licht, dat ik al eeuwig hoopte te zien? Waar was liefde, waar was mijn liefde?
Zijn gehijg, een speer vormend, rechtstreeks door mijn waardigheid. Zijn ruwe handelingen, als tralies, mijn gevoelens gevangen houdend. Een ijzig gevoel aan de achterkant, in mijn hoofd doordreunend. Een schreeuw verdoofde mijn gehoor, verdoofde mijn gevoelens.
Zijn greep, stevig als ijzer, liet mijn warmte versmelten. De druk achter zijn woorden, standvast als een rotsblok, liet mijn emoties verdwijnen. Zijn hart, zo koud als smeltwater, liet het mijne verstenen.
Waar was mijn verlosser, mijn roos tegen het verdriet? Waar bleef de schoonheid, die ik zo graag wilde kennen? Waar was liefde, waar was mijn liefde?
Ik zag zijn schouders, ik zag zijn borst, zijn lijf dat mij verdronk. Ik voelde de tranen in mijn ogen, brandend, als het eeuwige vuur in de hel. Mijn geest werd ondergedompeld, als verlegenheid in een rivier vol schaamte.
Zijn wilskracht, te sterk, als energie van onder. Zijn gedwongenheid, mijn lot, als de ondergaande zon in het hemelse paradijs. Zijn handen, mijn leven dragend, verloren als de hoop op morgen.
Waar was mijn bevrijder, mijn God van het leven? Waar bleef het moment, dat mij zou verlossen van deze ondoorgrondelijke pijn? Waar bleef liefde, waar bleef mijn liefde?

Ik vind het wel mooi. Heel wanhopig.

Krullenkop | Spaghettihoofd says:
mag ik ook muggenziften? :evil:
Soof - It's a beautiful day, the sun is shining, I feel good says:
jij altijd

:)
het mijne
het mijne
verlossen ipv verhelpen, denk ik

Apart stukje wel, in positieve zin. :) Mooie manieren van beschrijvingen en ik had geen moment de neiging om te stoppen met lezen.

Zo, dat was het wel. Ben in een te goede bui om echt kritisch te zijn, geloof ik ;)

Whahaha, sorry, heb altijd moeite met die lidwoorden (als ik ze zo mag noemen).
Bedankt voor het muggenziften :P

kus Soof

Sinds wanneer is het verboden een lidwoord een lidwoord te noemen? :p

zijn handen die naar mij reken.

Hmm? :s

Verder erg mooi :)

Ik vind het erg goed geschreven. Ik vind het erg fijn om te lezen dat je buiten het verhaal van sophie?? meen ik, erg goed kan schrijven. Dat doet mij deugd :p.

Maar maar, als die een emotie lozing is, wat the hell hebben ze met je gedaan :eek:

Jennifer of iets dergelijks meen ik... of haal ik nu dingen door elkaar?

Wat ze ook gedaan hebben, ik geloof dat ze er wel weer bovenop is. Conclusie: van je af schrijven helpt :cool: :p

Ach...genoeg, maar niet wat je denkt hoor. Het gaat in dit stukje om een verkrachtig, maar dat is nooit bij mij gebeurd.
Thanx voor de lieve reacties! Kusx Soof

Het verhaal waar jij op doelt heet 'Jennifer'.

Ik vind het echt heel mooi geschreven.. :)

Dramatisch...

Ja, ik vind het ook heel mooi:). Alleen het verhaal is bijna één opsomming (niet "toen dit en toen dat", maar anders), dat is een beetje... vreemd. Wel mooi vreemd, maar het is misschien iets om op te letten:o.

Ik zag zijn ogen,
ik zag zijn glimlach,
zijn handen die naar mij reken.

Ik voelde zijn warmte,
ik voelde zijn haat,
zijn lichaam tegen het mijne.

Een koude golf
tegen de achterkant,
als een poolzee tegen een tropische berg.

Een hard geluid omringde mijn oren,
als het dichtslaan van de poorten
des hels.

Zijn adem klonk dodelijk,
vochtig tegen mijn huid.
Zijn lippen proefden zuur,
giftig als een slang.
Zijn handen zochten,
naar het onbereikbare in mij.
Zijn benen drukten,
vol spanning,
tegen het geblokkeerde in mij.

Waar was mijn redder, mijn engel in de nacht?
Waar bleef het licht, dat ik al eeuwig hoopte te zien?
Waar was liefde, waar was mijn liefde?

Zijn gehijg,
een speer vormend,
rechtstreeks door mijn waardigheid.
Zijn ruwe handelingen,
als tralies,
mijn gevoelens gevangen houdend.

Een ijzig gevoel aan de achterkant,
in mijn hoofd doordreunend.
Een schreeuw verdoofde mijn gehoor,
verdoofde mijn gevoelens.

Zijn greep,
stevig als ijzer,
liet mijn warmte versmelten.

De druk achter zijn woorden,
standvast als een rotsblok,
liet mijn emoties verdwijnen.

Zijn hart, zo koud als smeltwater, liet het mijne verstenen.

Waar was mijn verlosser, mijn roos tegen het verdriet?
Waar bleef de schoonheid, die ik zo graag wilde kennen?
Waar was liefde, waar was mijn liefde?

Ik zag zijn schouders,
ik zag zijn borst,
zijn lijf dat mij verdronk.

Ik voelde de tranen in mijn ogen,
brandend,
als het eeuwige vuur in de hel.
Mijn geest werd ondergedompeld,
als verlegenheid
in een rivier vol schaamte.

Zijn wilskracht,
te sterk,
als energie van onder.
Zijn gedwongenheid,
mijn lot,
als de ondergaande zon in het hemelse paradijs.
Zijn handen,
mijn leven dragend,
verloren als de hoop op morgen.

Waar was mijn bevrijder, mijn God van het leven?
Waar bleef het moment, dat mij zou verlossen van deze ondoorgrondelijke pijn?
Waar bleef liefde, waar bleef mijn liefde?

:)

Dank je Zut Alors!
op deze manier klinkt het al beter. Omdat het geen verhaal in vorm van opsomming meer is, maar gewoon een gedicht.

Liefs Gravin

Tjah, zo kan het natuurlijk ook...

Kus Soof xx

Ik vind hem naais :). Hele aparte beschrijvingen, pas op dat je het niet TE maakt. (als je begrijpt wat ik bedoel)
Erg mooi :)

Ja, ik snap wat je bedoelt. Ik ben ook daar gestopt, waar ik het te veel en te overdreven vond worden. Zo is het, naar mijn idee, precies goed.

Kus Soof