Blijft knagen
 

hebben jullie dat ook wel eens?
Dat iets wat in het verleden gebeurd is, nu nog steeds aan je knaagt.
Ik had bijvoorbeeld een ex die ontzettend veel voor mij deed, maar ik heb -nu ik erover nadenk-, hem als een stuk stront behandelt, en daar nooit mijn excuses voor aangeboden.

Nu zie ik hem nooit meer, maar toch knaagt het ergens.
Ik wil hem graag zien, al is het alleen maar om mijn excuses aan te bieden en te vertellen dat het me spijt hoe het allemaal gelopen is. Wat niet echt mogelijk is aangezien hij verhuisd is en geen idee waar en hoe hij nu leeft .. (n)

Zo kan ik nog wel een paar voorbeeldjes noemen.
Ik zeg altijd tegen mezelf, ''doe eens normaal, je leeft in het verleden''. Misschien is dat ook wel zo,
maar het gaat erom dat je die mensen gewoon nooit meer ziet, en dat ik zo'n indruk heb achtergelaten.

Dit blijft toch hangen altijd als ik aan hen denk.

hoe kijken jullie tegen zoiets aan?

Ja, dat heb ik ook bij een ex. Maar hij deed ook zoiets bij mij. Laatst sprak ik hem sinds lange tijd weer en hebben we het er samen over gehad. en we hadden allebei spijt en nu is het helemaal leuk tussen ons!

Ja, een goede vriend van me heeft wel eens achter mijn rug om lopen aanrotzooien met een meisje waar ik heel erg gek op was. Die jongen wist dat. En hij probeerde het vervolgens ook nog geheim te houden totdat het uiteindelijk uitkwam. Dat was niet leuk. Ik heb hem niet vergeven, dat kan ik niet (ik weet niet hoe je mensen moet vergeven). Ik ben het wel grotendeels vergeten, dat wil zeggen ik denk er nauwelijks meer aan. Maar als ik er aan denk dan 'knaagt' het wel, ja.

Twee vriendinnen van mij hebben me wel eens onwijs laten vallen voor een ander meisje. Dat vond ik heel erg, en ik ben er ook door veranderd, ik negeer mensen waarvan ik het idee heb dat ze me in de steek laten, terwijl ze dat niet doen.
Ik vind dat nog steeds vervelend af en toe ja.

Mijn ex.
Hij heeft me echt heel 'slecht' (is nou ook weer niet het goede woord, maar het was in ieder geval ook niet goed) behandeld. Het is nu meer dan een jaar uit, maar ergens in mij heb ik hem en het nog steeds niet los gelaten. Omdat ik boos ben, en nog steeds neigingen heb om te doen wat hij destijds allemaal van mij vroeg.
Snap je.

Ik moet het loslaten, maar kan het niet.

Ja, dat heb ik heel erg. Meest bizarre voorbeeld:
ik voel me nog steeds schuldig omdat ik een badmeester niet wilde zoenen.
Ik haalde m'n zwemdiploma, en omdat m'n achternaam met een 'B' begint was ik de eerste. De badmeester zei toen: krijg ik ook een zoen? Ik was een klein meisje en helemaal geschokt: "NEE! :eek:"
Daarna durfde niemand meer die man een zoen te geven, allemaal door mij :D

--> Dit ken ik helaas ook en ik heb dit desbetreffende persoon NIET vergeven. Ik zal dit ook niet vergeven. Dit is als schending van een soort erecode tussen vrienden: In mijn ogen onvergeeflijk.

In het geval van TS zou ik zeggen, als het nu nog steeds knaagt, biedt dan gewoon je excuses alsnog aan? Dan ben jij van het gevoel dat het knaagt af.

Zo heb ik weleens iemand iets opgebiecht, terwijl daar toch echt 8 jaar tussen lagen. Dat luchtte mij enorm op. De ander reageerde daar ook goed op.

Het is bij mij altijd blijven knagen dat ik niks heb gedaan met de spanning die er hing, zo'n 2 jaar geleden, tussen mij en een goede vriendin. Als ik er toen werk van had gemaakt, hadden we iets gehad kunnen hebben. Ik heb toen niets gedaan, omdat ze al een relatie had met toendertijd m'n beste vriend. Ze liet wel merken meer te willen van mij, maar ik vond dat ik dat niet kon maken. Nu heb ik spijt, want ze is alweer een ex-vriendje verder en die vriend spreek ik nu nauwelijks nog.

Ja, maar dat is iets waar ik geen invloed op gehad heb, dat heeft alleen op mij invloed gehad

Eigenlijk alles wat er gebeurd is met mn ex. Ik vraag me zo vaak af: waarom??!! Hoe kon dit ooit gebeuren. Ik was op dat moment zo blind voor alles dat ik me zo heb laten 'gebruiken'. Achteraf heb ik er spijt van, maar ik weet dat mijn eigen schuld is. Ik heb het zo ver laten komen en dat gebeurd me niet weer.
Opzich leer je er ook wel van, je past in het vervolg beter op:)

Dat ook bij mij.

Verder heb ik om zelf niet meer gepest te worden vroeger een meisje gepest en daar heb ik heel erg spijt van. Ik wil haar mijn excuses aanbieden, maar zie haar ten eerste nooit meer en ten tweede durf ik niet. Ik probeer wel zo aardig mogelijk te doen als ik haar nog eens tegen kom, want ik krijg de indruk dat ze erg op haar hoede is in mijn buurt.

Het uitmaken met het meisje van mn dromen omdat ik nog nooit verliefd was geweest en totaal niks kon met het gevoel.. ik was totaal in de war en bang.. heb het toen uitgemaakt, en heb daar nog elke dag zeer veel spijt van..

Ik weet ook helemaal niet hoe je iemand moet vergeven. Ik vraag me af of je dat eigenlijk wel kunt. Je kunt wel rationeel beredeneren dat hij op dat moment aangeschoten was en zij het uitlokte of eraan meewerkte, maar gevoelsmatig blijft het pijn doen, ook al is het lang geleden. En het is bekend dat de ratio het gevoel niet of nauwelijks kan beïnvloeden. Sterker nog, als je dingen probeert weg te denken dan komen ze nog harder terug.

Dus voor mij is de enige methode het er gewoon nooit meer over hebben, en zo min mogelijk aanleiding vinden om er weer aan te denken, dan slijt het vanzelf wel. Maar het vertrouwen is nu wel definitief weg, ik breng die kerel ook nooit meer in contact met een meisje dat ik leuk vind, gewoon omdat ik zoiets niet nog een keer wil meemaken. Jammer, maar helaas is er geen andere optie.

dat ie het uit maakt via een smsje en dat ik em drm flink hard op zn bek zou willen rammen

Ja, dat ik bepaalde eigenschappen van mijn ex nooit kon waarderen, dat hij eigenlijk veel harder zijn best deed voor mij dan ik voor hem. Dat we in het begin wél verliefd waren terwijl ik altijd heb geroepen van niet. En dat heb ik hem ook gemaild, een maand geleden. Dat voelde heel fijn. :)

Ik ben er ook van overtuigd dat ratio het gevoel niet of nauwelijks kan beïnvloeden, al zitten daar misschien wel enkele nuances in. In deze situatie gaat het om sterke betrokkenheid en zelfbescherming, het gevoel gekwetst zijn is een enorm negatief gevoel voor je. Daar keer op keer aan herinnerd worden, is niet positief voor je als persoon. Dus dan rest alleen nog de optie: aanleidingen die mogelijk het gevoel heroproepen vermijden. Dit uit zelfbescherming.

Je kunt inderdaad beredeneren: er was drank in het spel, dus personen handelen anders. Maar je kunt ook zeggen: die personen kiezen er zelf voor om zich vol te laten lopen.

Hier gaat het vooral om de affectieve waarde denk ik, je voelt je sterk betrokken bij dit gebeuren, het gedrag is zeer ongewenst in je visie en door de sterke betrokkenheid, kan het je enorm kwetsen. Ik denk dan ook dat het soms goed is om iemand juist niet te vergeven. Iemand die een balpen van je jat en niet meer teruggeeft, kun je eerder vergeven dan iemand die een mogelijke relatie door je neus boort. Dat laatste maakt het vergeven juist zo moeilijk of zelfs onmogelijk. Je komt aan de basisbehoeften van de mens dan, een relatie (seksualiteit eigenlijk :D) behoort daar zeker toe.

Die aanpak van: de jongen gewoon niet meer in contact laten komen met meisjes waar jij gevoelens voor hebt, hanteer ik ook.

Ik kan ook niets anders bedenken. Op dit punt is bij mij het vertrouwen in hem echt voorgoed verdwenen. Vooral omdat hij op dat moment al een vriendin had en dus vreemdging met het meisje waar ik op viel. Mijns inziens een zeer egoïstische daad, hij kwetste er ook meerdere mensen tegelijk mee, mij en zijn toenmalige vriendin. Dat wist hij maar al te goed.

badmeesters horen ook geen kleine meisjes te zoenen!