Ziek door problemen?
 

Ik ben de laatste weken constant ziek. Ik heb hoofdpijn, heb het constant koud, misselijk, ben nou enorm verkouden, kan nog amper ademhalen via mn mond zonder te hoesten. Ook heb ik enorme rugpijn, wat extra pijn doet als ik moet hoesten. Ondanks alles, blijf ik gewoon werken en ga ik gewoon naar de manege, omdat ze me daar nodig hebben.
Mijn moeder zegt dat het ook wel eens gewoon hooikoorts kan zijn, mijn psych verdenkt me van holte ontsteking en een lerares op school verdenkt me van pfeipfer, maar ik zou niet weten hoe ik dat zou gekregen zou kunnen hebben :confused:
Ik durf niet naar mijn huisarts, omdat er in mn verleden iets niet zo leuks is gebeurd daar.:(

Zelf zie ik het allemaal meer als lichamelijke zwakte. Psychisch kan ik het ook niet echt meer aan. Keb donderdag nog geprobeerd een einde aan mn leven te maken, maar was mislukt. Daarna heb ik een serester ingenomen, omdat ik bang was dat ik nog een poging zou doen.
Ik wacht nu al een tijdje, totdat ik in mn kliniek terecht kan. Ondertussen word ik steeds banger om mensen kwijt te raken wanneer ik daar zit. Ondertussen leef ik als een zombie en kan het eigenlijk niet meer allemaal aan, volgens mijn lichaam. Ikzelf heb mezelf zo ingesteld, dat ik alsmaar zeg, dat alles wel goed komt en dat het niks ernstigs is. Alles gaat dus wel goed met mij, maar achter dat schild is het juist het tegenover gestelde.

Ondertussen heb ik heel veel opgekropte woede, tegenover mijn broer en ook tegenover mijn ouders, dat ik alsmaar niet kan uiten.
Verder heb ik in twee jaar tijd, maar 1 echte vakantie gehad, van een weekje. Vorige zomer was het nmlk zware crisis met mij, en ben ik met spoed diezelfde dag nog naar een kliniek gestuurd.
Zelf merk ik gewoon dat er steeds meer klachten komen. Het wordt gewoon steeds zwaarder allemaal. Mijn werk is ook niet meer zo leuk, omdat gewoon alles steeds pijn doet als ik rond loop. Het liefste zit ik dan ook gewoon stil.
Voor de manege geldt hetzelfde. Het is lang niet zo leuk meer om op een paard te zitten, omdat mijn rug gewoon enorm veel zeer doet en ik de laatste twee weken op een enorm hobbelpaard heb gereden, wat niet echt bevordelijk was.

Nou ben ik zelf heel bang, dat al deze lichamelijke klachten door mijn problemen komen, stress, angst, pijn, verdriet, woede, enz.
Ik weet zelf niet meer echt wat ik moet doen. Ik wil wel dolgraag naar m'n werk blijven gaan, omdat ze me daar gewoon nodig hebben en omdat het daar gewoon kei gezellig is en ik wel gezelligheid kan gebruiken. Ook wil ik naar de manege blijven gaan, omdat ik daar een verzorgpaard heb, waarvan ik heel bang ben om haar te verliezen, omdat ik de vorige keer ook een paard ben verloren toen ik in een kliniekcrisis zat en aan dat beest was ik heel erg gehecht en heb het nog steeds niet verwerkt, omdat de pijn nog het enigste is, wat ik van haar meegekregen heb.

Heeft iemand hier ervaring mee?

:( damn, ik wist niet dat het weer zo slecht ging... Kan je nog steeds niet naar die kliniek? Misschien is het goed weer contact met jeugdzorg te zoeken of dit tegen je psych te zeggen? Want je hebt het nodig, dat weet je...

(ik ben van korfbal af... dus daar zal je me niet meer zien verschijnen)

Ik kan me heel goed voorstellen dat psychische problemen leiden tot lichamelijke; heb er deels last van (stress / hyperactiviteit -> misselijkheid -> gewichtsverlies).

Tsja, ik hoor het verder niet zo graag dat het weer zo slecht met je gaat :( we hebben elkaar vroeger al verscheidene malen gesproken op MSN (ik ben Marc S, broer van Silke). Het scheen toen weer beter met je te gaan, in die zin dat de suicidale gedachtengangen niet meer zo sterk aanwezig waren :/

Hmm, vraag me af of het niet echt gewoon iets lichamelijks is wat ervoor zorgt dat je je nu juist slecht voelt. Kan heel goed hooikoorts ofzo zijn, maar daar kom je pas achter als je echt naar de arts gaat. 't is misschien eng, maar wat wil je anders doen?

Sterkte iig.

Hey Eend!
Je hebt dus lichamelijke problemen en psychische, he. Het zou goed kunnen dat je je lichamelijk zo slecht voelt en alles pijn doet doordat het ook psychisch slecht met je gaat. Je moet in geen geval een einde proberen te maken aan je leven, klinkt natuurlijk raar om zoiets te horen want dat zegt natuurlijk iedereen tegen je, maar bedenk dat je er heel veel mensen pijn mee doet en dat je er later zeker weten spijt van krijgt.
Als ik jou was zou ik naar een psychiater toestappen en om hulp vragen, en afwachten totdat je naar die kliniek kan.
Ook zou ik als ik jou was naar een (andere) huisarts gaan, en samen met je moeder/vader of een vriend/in.
Sterkte!

hmmm....ja het klopt idd dat psychische problemen leiden tot lichamelijke klachten....heeeeel klein voorbeeldje...had examens...hoestte me rot en nam er van alles tegen in..maar dat hielp niet...toen dacht ik barst maar met die middeltjes...het gaat wel over na de examens..en jawel...geen last meer van de hoest. maar jouw probleem zit wel heeeel erg diep...tis moeilijk om daar mee om te gaan....en wat je zegt...je hebt in 2 jaar maar 1 week echt vakantie gehad...ik zou gewoon eens ff flink vakantie gaan houden in een mooi rustig gebied met 1 of meer iemanden waar je veel aan hebt en die je vertrouwd.....en probeer niet aan thuis te denken: het werk, de manege...etc....want dat hou je altijd in je achterhoofd....ik moet dit..ik moet dat....maar je moet nix, je bepaald zelf hou je het hebben wil; alles mag, nix moet!
je leeft niet voor al die anderen, je leeft voor jezelf....maak er duz wat van op jou manier en niet op andermans manier. doe wat je ECHT leuk vind en niet waarvan je denkt dat je 't leuk vind.
en een psycholoog kan je daarmee niet helpen, ik zou't eens proberen bij een paragnost, die zijn echt echt echt heeel goed. heb ik zelf ervaring mee. het duurt wel iets langer, maar het helpt echt!!! geloof me...als je een adresje wil mag je wel ff mailen (die gozer is echt ......goed gewoon)
iig.....heeeel veeel succes ermee!

Ik ben ook van korfbal af, het team leek maybe zo leuk huh? Maar t waren allemaal eikels eik:o

Ik word over een paar weken opgenomen, 4 tot 6 weken, ze gaan kijken wat ik nou precies heb, weten ze na 16 jaar nog steeds niej :o En daarna gaan ze kijken hoe ik t beste behandeld kan gaan worden.
Ik heb vrijdag weer gesprek bij psych, is altijd wel gezellig alleen de laatste tijd niej, want dat ging over mn verleden...


Mahjah, ik kom er wel, al geef ik af en toe ff de moed op, omdak zow ziek ben de hele tijd, voel me eg zown zeur constant:(

*knuffiej*

Eend

Mensjes, ik heb al zeker anderhalf jaar hulp nou:)
Ben al drie keer opgenomen geweest, ik loop nog steeds bij psycholoog EN psychiater en ga over een paar weekjes de kliniek in.
Ik krijg goeie hulp (hoop ik) Maar het gaat om de tijden, die ik MOET wachten :( Nog 1 tot 3 weken ongeveer:(

En naar mn huisarts krijg je me eg niej:(

Eendje toch!
Als je nog maar 1 tot 3 weken hoeft te wachten valt het reuze mee! Die wachtlijsten voor een kliniek zijn in het algemeen vet lang, je hebt geluk als je al zo snel wordt binnengelaten hoor.
Ik hoop echt dat ze je daar kunnen helpen, voel je je depressief ofzow?

Ik ben depressief, wss owk weer suicidaal, I dunno...keb wel poging gehad donderdag... Maar dat was meer een opvlieger... Keb me daarna gedwongen serester te nemen. Kad toen alleen nog gedachtes hoe mijn keel werd doorgesneden enzow... Mjuh, niej opletten, sinds donderdagaaf geen last meer van gehad....
Maar keb vanalles en ze weten niej wat.

Echerm eend,
donderdag is toch niet zo heel lang terug he! Uhmm, klinkt debiel I guess... maar wat is serester precies? Je zegt dat je een opvlieger hebt gehad, nou, die zijn juist 't gevaarlijkst! Dan denk je niet meer helder na en doe je gekke dingen waar je later spijt van hebt. Je hebt wel rare gedachtes zeg, misschien moet je eens gaan mediteren. Dan ga gewoon relax op je bed liggen en denk je aan helemaal niets, of volg je je ademhaling ofzo. Helpt echt!

Die gedachtes hak dus alleen in die aanval. Een serester kan vanalles zijn. Maar wel een gerust stellend middel. Een gedachte verdovend middel zeg maar. In de kliniek noemen ze dat altijd serester.
Bij mij is het dan Oxzazepam of zoiets. Maar dat heeft mij dus rustig gemaakt toen...en heeft me tegen gehoue... Kad die andere pillen al uitgekotst nmlk.

Aha...! Heb ik alweer wat geleerd vandaag. Als je een serester neemt, verdwijnen dus je gedachtes, zo ongeveer, en zou je in feite aan een graswei met vredig slapende koetjes en madeliefjes moeten denken. Handige dingen zeg!

niej handig, verslafend in sommige gevallen... Ik heb er nou 5 in dit hele jaar geslikt. Meer wil ik ook niet, want na 1 keer vinnik het al zow geweldig...

Heel herkenbaar.

Maandenlang was ik doodmoe. Ik had nergens energie voor, sliep ontzettend veel.
Ik had een hardnekkige peesontsteking, was vaak misselijk, hoofdpijn, last van rug en schouders en altijd koud.

Ik heb de ene test naar de andere gedaan. Schildklier, bloedarmoede, pfeiffer, suikerziekte, weet ik wat allemaal. Niets van alle had ik.
Het enige dat er écht aan de hand was, was dat het geestelijk helemaal niet goed ging. Toen ik dat eenmaal door had, wist ik dat ik niet boos moest worden omdat weer iets pijn deed ofzo, maar dat ik moest kijken wat het me wilde zeggen en wat ik nodig had. Vaak was dit gewoon rust...

Het gaat nu veel beter. Ik luister beter naar mezelf en zorg beter voor mezelf als het nodig is.
Ik heb alleen nog last van mijn arm tijdens proefwerkweken, en ben alleen nog extreem moe als het extreem slecht met me gaat.

Jij somt een hele lijst van dingen op waar je iets aan wilt doen; je lichamelijke situatie, het masker dat je op hebt, de angst om mensen kwijt te raken, opgekropte woede, je werk, de manege.
Doe eens rustig aan joh, je kunt niet alles tegelijk!

Als je nou eens eerst goed voor je lichaam gaat zorgen...Veel slapen als je daar behoefte aan hebt, veel relaxen, voornamelijk dingen doen waar je zin in hebt (koop een kilo kersen en ga ik het park zitten ofzo)
Dit soort dingen hebben mij enorm geholpen. Gewoon echt zo veel mogelijk doen waar je zelf zin in hebt, en zo langzaam weer een beetje rustig worden. De rest van de dingen komen later wel, probeer het gewoon op je af te laten komen, ook al is dat heel moeilijk.
Je kunt niet alles in de hand hebben, zeker niet als het niet goed met je gaat. Probeer de teugels iets te laten vieren.

Oh ja, en wat je huisarts betreft: zoek een andere, vraag of er iemand mee gaat, of kijk eerst eens of het helpt als je wat beter voor jezelf zorgt

succes ermee in elk geval!

Liefs,
San

Ik had dus alleen maar de positieve kant gezien zo te horen. Jeminee zeg, een serester is dus een soort drugs. Kun je net zo goed een plakje spacecake ofzo naar binnen werken! Shit zeg, heb je dr al 5 moeten slikken, lijkt me op zich al een enge gedachte om zo'n ding te moeten opeten/inslikken. Je bent dus depressief neem ik aan, nu is het de vraag, waarom? Misschien moet je eens proberen alles positief in te zien (klinkt ofcourse ook heel debiel) en de hele dag comedies te kijken. Dan ga je lachen en blijf je ook wel een tijdje vrolijk.

hoe graag ik dat ook zou willen, het lukt me niej en DAT is het probleem dus:) Ik wil zoveel, maar kan zo weinig...

Geef niet op Eendje. Jij kunt alles! Natuurlijk niet in een keer, maar beetje bij beetje kun jij de hele wereld aan. In die kliniek waar jij binnenkort heen zult gaan, zullen ze je helpen met de eerste stapjes, en voor je het weet ren je alles wat je wilt tegenmoet! Maar vergeet niet, je moet het zelf doen, de kliniek is er alleen maar als steuntje in de rug.
Als je je helemaal inzet en inziet dat er wat mis is, en dat doe je ook, komt het uiteindelijk wel oke. En als je je even rot voelt moet je dat gewoon zeggen tegen iemand, maar het niet opkroppen binnenin en gaan zitten piekeren. Neem iemand in vertrouwen en vertel die persoon steeds hoe jij je voelt, het zal je goed doen.

Ja, zoiets, maar bij mij gaat t dus alleen niej weg. Wees niej bang dak te veel doe. Ik heb nmlk geen school er bij. Bennik al vroegtijdig meegekapt omdat die school bij mij angsten opwekte enzow. En m'n zelfvertrouwen is naar de klote gegaan door dat ding.
Twas heel normaal dat je helemaal verrot gescholden werd als je door de gang liep, omdat er allemaal van die zieke kinderen opzitten. Ik ben ook niet van plan terug te gaan. Dan moeten de leraren toch maar eerst die tyfus kinderen aan gaan pakken.

Maar ik doe totaal niet veel. En over die kersen betrefd. Ik ga wel eens bij de paardenwei zitten, werkt ook heel ontspannend. In mn uppie in het park vind ik eng. Al die mensen die je aankijken enzow.

*knuffol*

Eend

Mjuh...I know... Keb alleen niej veel vrienden die me zullen steunen. Kben er altijd voor ze geweest en NU, nu IK het moeilijk heb...moek ze zoeken... Er is 1 vriend, die snapt me precies en nu gaat hij zich schuldig zitten voelen, over het feit, dat de rest me laat pleuren. Dat vind ik gewoon lomp!
Van hem weet ik, dat ik niet veel van hem hoef te verwachten. Hij kan elke dag zich helemaal druk maken over me, maar nog niks van zich laten horen. Hij is gewoon niet zo'n IK BEN ER!!!!! persoon en dat waardeer ik ook van hem. Ik ben ook blij, dat hij dat eerlijk toegeeft enzow, maar op dit moment is hij wel een vriend die ik kan vertrouwen. Als het niet gaat, zal ik altijd tegen hem aan mogen lullen. Alleen van zijn kant zal het niet snel komen.
Een andere vriend was vorige jaar toen ik in de kliniek zat als een broer voor me. Hij beschermde me zo, hij liet merken dat ie er was enzow. Hij is nog steeds een vriend van mij, maar ik weet niet wat hij nou wilt. Hij laat soms gewoon weken niks meer van zich horen. Ik weet niet meer op wie ik kan rekenen, echt niet en dat is heel kut. Dan zit je dan in zo'n kliniek. Iedereen krijgt leuk bezoek, en jij moet t doen met je opa en oma die alleen over de oorlog vertellen, of je ouders, die je dan t liefst gewoon ff niet wilt zien. Dat is heel kut :( Had ik vorig jaar ook. Het beste bezoek vond ik altijd nog mn nichtje en neefje:) Sinds die dag zijn ze ook gewoon heilig voor mij geworden. Vooral mijn neefje. Het leukste is dat mijn neefje mij als 'grote voorbeeld' ziet. Ik draag wijde broeken, hij nu dus ook:D Echt leuk gewoon:)
Het liefste wat hij zei was: Ik snap niet dat zo vrolijk meisje als jij in een kliniek kan zitten:D Eg lievvvvvvvvvv!!!!!!! Mja, dat gozertje is 10 of 11, ziet dat allemaal nog niet echt in, heeft nog zo'n fijn kinderleven:)

Ik heb vorig jaar een jaar niets hoeven doen voor school. Ik moest wel nog gaan, maar zat daar alleen maar en deed niks..
Ik voelde me ook heel rot enzo, omdat ik na school alleen maar achter de pc zat enzo. toen deed ik echt te weinig en werd daar moe van. misschien is dat het bij jou ;)
Ik ben toen meer dingen gaan doen, leuke en minder leuke. Gewoon iets dat al lang ligt aanpakken. Dus eindelijk eens wat opruimen enzo. Werkt best goed.

Maar ik kan me ook voorstellen dat als je zo diep zit dat je naar een kliniek moet, het dan moeilijk is om dit soort dingen te doen...

Mney, ik doe genoeg leuke dingen, echt waar:) Sommige mensen staan er zelfs versteld van, dat ik dit vol kan houden. Gewoon leven zonder doel, en dat nog met veel leuke dingen. Donderdag heb ik met vrienden afgesproken en ga ik mn verzorgpaard verzorgen en morgen en woesndag ga ik werken en maybe 's avonds nog naar manege, vrijdag ga ik werken en daarna ook mn verzorgpaard verzorgen en van t weekend ga ik dan ook mn verzorgpaard weer doen en ga ik maybe weer bij vrienden langs. Ik zit ondanks dak niej meer naar school ga echt vol en daar ben ik blij om, want om thuis te niksen, daar word je echt niet beter van. Normaal gesproken ga ik op dinsdag nog twee uurtjes naar de les, naar CKV (tekenen bij ons) Mijn lerares is daar heel kewl en geeft me veel steun enzow :) Ze tekent ook wel eens tekeningen met bepaalde krachten voor me (mn aura, of mn levensgids) Heel kewl is dat! Maar deze week hebben ze stage week, dus dan gaat de les niet door:(