Bezeten
 

Verborgen in mijn slaap,
nachtmerries spoken door mijn hoofd.
Wat er toen gebeurde,
raak ik nooit meer kwijt.
Het goed omschrijven kan ik niet,
maar voelen wel.
Het is alsof ik vanaf die nacht,
niet helemaal meer leef.
Ik ben mezelf niet meer,
niet meer wie ik was.
Veranderd, door één nacht,
die nacht die ik nooit vergeet.
Het spookt door mijn hoofd,
alsof ik bezeten ben.
Bezeten door mijn grootste nachtmerrie,
bezeten, door mijzelf!

Ik vind het nog te veel een verhaaltje en er zit te veel nutteloze herhaling in. De sfeer die je beoogt is in potentie al wel aanwezig en dat is goed. (y)

Als je er een ritme in weet te stoppen, dat zich als een gedicht laat lezen, kan het nog best wat moois worden :)

Ja, maar alleen een ritme maakt van een 'verhaaltje' nog geen gedicht. Zoals Halogeen al zegt, het is nog te verhalend. Ik zou wat meer beelden gaan gebruiken, zodat het ook meer gaat leven voor de lezer. Wat ik ook erg jammer vind, is de herhaling van bijvoorbeeld 'nacht' en 'bezeten'. En niet achter iedere regel hoeft een komma of een punt. :)