Grote Papa
 

Jij reed alleen, verward door de straat
Je was in de war, wist niet meer waar 't over gaat
De gesloten bomen, de aankomende trein
Je dacht ik rijd me ervoor, alles over, geen gein

nu 13 jaar later, ik ben nu zeventien
Niemand zal weten, niemand weet van hoe dichtbij jij de dood hebt gezien
Maar je deed het niet, denkend aan ons
Je vertelde het ons, jij maakte mij trots

Nu loop ik alleen, verward door de straat
In de war, weet niet meer waar het over gaat
Ik zie dezelfde bomen, ik hoor diezelfde trein
Nee, vandaag nog niet, zonder gein...

Hm, moeilijk om hier iets over te zeggen. Ik denk dat jouw voornaamste doel is geweest om gevoelens op papier te zetten en dat is je goed gelukt. Maar je gedicht zelf vind ik niet zo geweldig. Gedwongen rijm, het leest niet vlot en de regel van de tweede strofe valt er nogal buiten vanwege de lengte. Wel vind ik het 'mooi' dat je de gebeurtenissen in de eerste strofe relativeert met je eigen situatie in de laatste strofe.

Dat vind ik ook, het idee van het gedicht is mooi, alleen is het lastig om er echt een góed gedicht van te maken.
Ik denk dat als het het bijvoorbeeld beeldender wil maken, of met ander woordgebruik, dat dan het gevoel bij het gedicht verdwijnt.
Verder vind ik hem best wel mooi eigenlijk, hij raakt me wel, en die laatste strofe vind ik ook mooi aansluiten op de eerste.

dank voor het commentaar... Twas me 2e die ik geschreven heb...

Het doet een beetje denken aan een songtekst. Dan had je misschien nog wel kunnen wegkomen met deze rijm ;).

Ik heb het gevoel dat 'zonder gein' heel veel wegneemt van de kracht van de laatste strofe. Verder wel mooi op een bepaalde manier. En dat terwijl er ritmisch vrij weinig van klopt...best knap :)