schrik om vriend te verliezen -> afstand nemen
 

na een break van enkele maanden zijn mijn vroend en ik terug samen. Nu we enige tijd weer verkeren krijg ik weer meer om meer dat ik hem kwijt zou raken.

hoe langer we weer samen zijn, hoe meer ik weer besef hoe graag ik hem zie. Omdat ik schrik heb om hem kwijt te raken wil ik mij niet meer zo aan hem hechten en wil ik afstand nemen, gewoon om minder pijn te hebben als het ooit weer zou fout gaan

kent iemand dit gevoel?

dit ken ik echt super goed, heb ik ook heel vaak :o

Tussen mijn vriendje en mij ging het vorig jaar in januari uit. Hij maakte het uit omdat we allebei nogal onzeker waren, omdat het voor ons allebei helemaal nieuw was eigenlijk..
In juli zijn we toch weer samengekomen (had eigenlijk al veel eerder gekunt, maar t gebeurde dus in juli) en nu heb ik dus ondertussen al weer 9 maanden met hem.

Door dat hij het vorig jaar uitmaakte krijg ik daar nog best regelmatig de angst van om hem weer kwijt te raken.. Het is bij mij alleen neit zo dat ik dan extra afstand van hem neem.
Mn vriendje weet dat ik dit wel eens heb, en hij heeft me verzekerd dat ik hem niet kwijt raak.. Praat eens met jouw vriend, hij begrijpt het vast wel :)

nou neen, dat denk ik niet

wanneer ik het hem zeg, zegt hij dat hij me niet eeuwig kan blijven zeggen dat ik geen schrik hoef te hebben en dat het verleden het verleden is.
hij zget dat hij niet wil leven met een vrouw die zich altijd zorgen maakt en schrik heeft

en zo ontstaat er dus ruzie :(
dan denk ik dat ik hem zelf beter niets kan zeggen, maar wat is een relatie dan?

heb je dat gevoel continu? of gewoon op bepaalde momenten?

Ruzie erom krijgen werkt ook niet, idd. Maar je moet er toch normaal over kunnen praten lijkt mij. Probeer op zulke momenten eens aan alle leuke dingen te denken die jullie doen en meemaken en die hij zegt en doet, misschien werkt dat?

eigenlijk kan ik je ook niet veel verder helpen, want ik weet zelf eigenlijk ook niet hoe ik dr vanaf kom :\

ja dat is wel op bepaade momenten.

als ik dan aan die goede dingen denk realiseer ik me dat ik daaran te gehecht ben

als je hem kwijt raakt dan gebeurt dat toch wel, en niet omdat je daar bang voor bent, maar om andere redenen waardoor een relatie minder zou kunnen gaan. Denk er niet teveel over na, maar geniet van de mooie momenten die je samen hebt. Als je dat nog kunt, dan zit de relatie wel goed :)

ik durf geen initiatief nemen gewoon uit schrik iets fout te doen

:s

Als je gewoon jezelf bent en je doet daardoor iets bij hem fout, dan loopt 't sowieso een keer mis met jullie. Liefde is ook elkaars negatieve kanten accepteren. Als ie dat niet doet/wil, dan is ie jou niet eens waard.

Liefde is samen één zijn :)

Het lijkt me een verstandig idee om het hier eens met je vriend over te hebben. Want als jij afstand gaat nemen, kan dat voor hem nogal verkeerd over komen.

Daarnaast is het sowieso gewoon goed om dingen te bespreken. ;)

Ja. En je moet ermee oppassen. Na verloop van tijd is jouw weerstand zo groot, dat je hem onbewust niet meer toelaat en niet dichtbij laat komen. Dat kan langzaam het einde van relatie betekenen. Of het begin van een relatie waarin jij nooit helemaal gelukkig zal zijn.

Het gaat ooit misschien een keer uit, je kan het beste denken dat je de tijd dat je met hem ben er van moet genieten. Als hij ziet dat jij geniet en gelukkig ben in de relatie vindt hij het ook leuker. Op deze manier, door afstand te nemen, begint hij misschien juist te twijfelen, terwijl dat het tegenovergestelde is van wat jij wil.
Dus: probeer het van je af te zetten en te genieten van de tijd dat jullie samen zijn, want als je nu al met het "einde" in gedachten zit, is het voor hem veel minder leuk, en komt er waarschijnlijk ook sneller een einde aan jullie relatie.

Praat hier eens met je vriend over. Je noemt namelijk 2 dingen, het bang zijn om hem kwijt te raken, en het bang zijn fouten te maken. Dat zijn 2 dingen die jou waarschijnlijk heel erg belemmeren om van jullie relatie te genieten. Gevoelsmatig afstand nemen is een heel logische reactie (zelfbeschermingsmechanisme), maar niet de bedoeling van een relatie. In een relatie moet je je kunnen geven, moet je je gevoelens toelaten en je dus ook kwetsbaar durven opstellen. Door je daarvoor af te sluiten zal de relatie steeds minder diepgang krijgen.

Ik heb wel dat ik denk dat hij dingen aan mij niet leuk vind en dat ik dan heel stom ga lopen doen enzo. Of dat ik hem wil zien maar niet durft te bellen omdat ik bang bent dat ie me te aanhankelijk vind. Maar goed, me zusseke geeft dan een peptalk en dan durf ik toch weer wel te bellen.

Maar goed, ik denk ook dat je er eens met je vriend over moet praten. Gewoon één keer. Dat hij niet elke dag hoeft te zeggen dat hij het niet gaat uitmaken is overdreven. En áls het over 3 maanden of 6 jaar uitgaat kan jij daar helemaal niets aan te veranderen door daar nu onzeker over te zijn.

ik heb zo nu en dan ook dat gevoel... gewoon en puur uit onzekerheid. komt ook door een ex van mij, die het na bijna 2 jaar van de ene op de andere dag uitmaakte *terwijl ik dacht dat het wel goed zat*. dat heeft destijds mijn zelfvertrouwen wel gekrenkt.

als ik weer last heb van dat gevoel vraag ik mijzelf af of ik wel aantrekkelijk genoeg ben voor hem, of ik niet te aanhankelijk ben etc. etc. ik weet dat ik moet stoppen met die onzin ... maar dat lukt me dus niet. gelukkig heeft mijn vriend wel een keer gezegd dat hij het niet "om niks" uit zou maken in case that. met die gedachte lukt het mezelf om me wat gerust te stellen.

ik ken het wel...
maar dan niet met een vriend...
heb het meer met me beste vriendin....ben me andere beste vriendin verloren( we waren met ze drien altijd)
naja nu ben ik zo bang om haar te verliezen dat ik soms in een keer heeel erg afstandelijk doe.,...
en bij jongens heb ik het ook wel...maar dat is meer dat als ik een jongen leuk vind en hij mij...en we willen afspreken, dat ik me in 1 keer terug trek...terwijl ik gewoon echt onwijs gek op hem ben...misshcien is dat met die jongen wel gewoon onzekerheid...maar dat wee tik niet cker..

bij mijn vriendin is het wel uit angst...