Ode aan het ogenblik
 

Zon komt op en dag breekt aan
Nieuwe stralen, nieuwe wereld

Mens in sleur, dag als altijd?
Herhaling is als zekerheid

Verspilde dag noch uur vergeefs
Waar alles altijd anders is

Ik vind het wel leuk wat je zegt en je zinconstructies zijn apart. Maar het doet me verder niet écht heel veel: het is alsof ik, ondanks alles, toch nog iets mis wat het gedicht écht speciaal maakt. Maar dat kan dus ook goed aan mijzelf liggen.

Ik denk niet dat het aan jou ligt. Er mist wel iets, maar het lijkt me zonde om het gedichtje op te geven. Daarom plaats ik hem dus hier, in hoop op suggesties :)

Herhaling is als zekerheid

Verspilde dag noch uur vergeefs
Waar alles altijd anders is

Ik vind dit stuk opmerkelijk beter dan het eerste stuk; hier speel je met de relativiteit van tijd, wat interessant is. Maar de eerste drie regels zijn wat standaard vind ik, niet echt goed gekozen vind ik eerlijk gezegd :o.

De titel vind ik erg goed, die voegt echt wat toe. Ik zou de eerste drie regels aanpassen :o.

Gisteravond heb ik (zonder deze post te hebben gezien) wel een beetje ene andere versie gemaakt, als volgt:


Zon komt op als nooit tevoren
Nieuwe stralen, nieuw
Begin

Mensensleurdag als altijd?
Herhaling, zekerheid
Een droom

Dag gelijk noch uur verspild
Waar alles altijd
Anders is


Verbetering?

De eerste drie regels zijn nu in elk geval ook in die aparte constructie gezet, die je ook bezigt in je laatste regels. Dus wat dat betreft sluit het wel beter aan. :) Echter, zoals Xineof al zei, de laatste regels mochten wel zo blijven.

Bijvoorbeeld, 'vergeefs' vind ik een iets mooiere woordkeuze dan 'verspild', en als je 'herhaling' en 'zekerheid' zo met een komma ertussen zet, is het minder duidelijk neergezet als hebbende een zodanig sterk verband dat ze op elkaar lijken ('... is als...'). De laatste regels mogen dus toch wel zo blijven, naar mijn nederige mening. :)

Edit: Ode aan de titel, inderdaad. ;)