Strandleven
 

Loop ik zachtjes en stil in gedachten verzonken
door het water aan de oever van de koude stille zee
terwijl de golven zichtbaar en vredig strijken
lang mijn benen in het warme rulle zand

Waaien de blauwe wolken met een beetje wit
langs de verre horizon waar de fluitende vogels
elkander en elkaar voor eens en eeuwig
weer ontmoeten om nooit meer uit elkaar te gaan.

Liggen de schelpen te pronken met de parelachtige glans
terwijl de meeuwen en vissers met hun eigen gerei
langs het water en op het strand proberen
hun beste slag te slaan die ze nooit meer zullen vergeten

- Steekt de wind op en laat ik mijn zorgen waaien -

Mooi... Wel lange zinnen...een beetje tegen het proza aan. Maar de sfeer en de beelden zijn mooi. Ik zie mezelf daar al lopen... Strand :)

Ik vind de zinnen persoonlijk ook iets te lang, het leest niet erg lekker. Kortere zinnen zouden misschien krachtiger kunnen overkomen. Je geeft daarentegen inderdaad wel een mooie sfeerimpressie weer.. (Y)

Ik vind hier het gebruik van lange zinnen niet storend. Wat ik leuk vind, is dat je iedere nieuwe strofe met een werkwoord begint. Je gedicht geeft me een dromerig gevoel, maar het woordgebruik vind ik niet erg bijzonder.

- Steekt de wind op en laat ik mijn zorgen waaien -
mooi einde!

Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb de zinnen zo lang gemaakt omdat als ik ze korter maakte
het ritme niet meer zo lekker liep.

Bedankt!

Ik vin m mooi! En het gevoel dat ik erbij krijg ook! Die lange zinnen vind ik niet zo'n probleem :)