het gesprek
 

je staat tegen een boom, rookt je laatste sigaret
ik sta wat verder, mijn schoenveter is weer los

het heeft net geregend, de lucht is vochtig
ik kijk naar jou vanuit mijn ooghoeken, de manier waarop je staat maakt je een model, wat ben je mooi denk ik

"waarom leven wij" Vraag je.
ik weet het niet, zeg ik mij als ik mijn schoenveter vastknoop.

de wereld is moeilijk, antwoord je.

och, wat jij van je leven maakt komt overeen met wat je over de wereld denkt, zeg ik.

Is dit nu een gedicht of een soort verhaaltje? Mede door de vorm vond ik het nogal lastig lezen.
Hm, ik weet niet wat ik erover moet zeggen eigenlijk, ik vind het niet echt een gedicht. En de interpunctie is zo inconsequent.

nee, ik vind 'm niet zo geslaagd. in de tweede zin komt mijn schoenveter is weer los niet zo nonchalant over als bedoeld. ook als je het beeld weer terughaalt, bij zeg ik mij als ik mijn schoenveter vastknoop. nou ja, ik zie er niet zoveel bijzonders in; je volgorde en zinsopbouw is ook niet altijd aansprekend. en verder mag er wel wat meer op de interpunctie (om dat woord ook eens te gebruiken) gelet worden.

Je hebt een nogal beeldende vorm van schrijven, je schetst een situatie. Die situaties vind ik altijd nogal interessant, maar ik denk dat je inventiever kunt zijn met je taalkennis en taalgebruik. Meer spel en zwier.

Oh, en let op je interpunctie!