Deuren van mijn leven
 

De deuren van mijn leven
Dreigen te sluiten al is het maar even
Ik raak in paniek
Want ik begrijp het niet

Vanalles komt op mij af
Het is alsof ik word gestrafd
Voor het zijn wat ik ben
Het zien wie ik ken

Iets dat jullie niet begrijpen
Alleen raar naar zullen kijken
Het gevoel alsof ik alleen
Ben op deze wereld met mijn probleem

Het is nooit verhoord in vele oren
En waarschijnelijk zullen jullie het niet willen horen
Maar ik kan het niet meer voor me houden
Want de woede begint op te bouwen

In mij Ik voel het stromen
Ik voel het naar boven komen
Het is niemands schuld alleen de mijne
Ik wou dat ik kon verdwijne

Voor een moment stilte om my heen
een momentje weg van mijn probleem
Ik zeg het toch maar niet
Want ik heb nu ff geen zin in verdriet

De gedachte is mooi, jammer van de laatste zin...
Zitten wel fouten in (typfout: verdwijneN, waarschijnlijk e.d.) en grammatica (gestrafT)

Leest wel lekker door maar laatste zin verpest het heel erg.

Liefs Lieke

Duidelijk een gevoelsmatig gedicht..Qua schrijven vind ik het niet geweldig, je dichtschema en je ritme zit er niet echt goed in...

Qua gevoel ist erg :( en vind het wel goed van je dat je het van je afschrijft...

Dank je wel voor jullie aardige woorden en ik zal het in gedachte houden de gramatica, maar ja daar denk je niet altijd aan dat is niet echt het belangerijkste als ik schrijf.. :)

Jesse