Je vriendinnen kwijtraken
 

Wie heeft er ook wel eens het gevoel gehad dat de vriendschap met vriendinnen ineens een beetje minder werd? Sommige van mijn vriendinnen gaan ineens ook met andere mensen om (en dus veel minder met mij), de vriendin waar ik het beste mee omga die wil denk ik iets tegen mij zeggen maar ze doet het niet, waardoor er afstand tussen ons ontstaat.

Ik word er niet goed van. Af en toe heb ik echt het idee dat mensen mij alleen gebruiken als ik nuttig voor ze kan zijn.

Wat zouden jullie doen in zo'n situatie? Het tegen je vriendinnen zeggen, of gewoon wat meer met ze ondernemen? Want ik wil ze niet kwijtraken. :(

Trouwens ik ben niet jaloers dat ze met anderen omgaan. Maar ik voel me een soort tweede keus vriendin, voor als die anderen er niet zijn ofzo.

Sorry als het een beetje onduidelijk geformuleerd is.

ik weet wel wat je bedoelt. Ik had altijd lekker veel vriendinnen, we deden veel dingen smaen en ik was altijd degene die altijd gaf.
In de zin van luisteren naar hun verhalen, hun vriendjes, voor ze klaar staan etc. etc.
Maar andersom zag ik dat nooit terug. Als ik ze nodig had waren ze er niet, als ze vriendjes hadden zag ik ze niet meer. Alleen op het moment dat ze mij ergens voor nodig hadden.

Er werd heel lang geprofiteerd van mijn goedheid en ik had het niet door. Nu ik ouder ben , zie ik dat wel in en wou ik dat ik wat vaker voor mezelf was opgekomen. Dit wil ik jouw dan ook graag aanraden, kom voor jezelf op, een vriendschap komt van twee kanten, niet van 1 hoe graag je dat ook wil. En in een goede vriendschap moet je er ook over kunnen praten.

ps.ik moet wel bekennen dat ik nu dan ook geen vriendinnen meer heb. Alleen maar mannelijke vrienden en die bevallen mij veel beter. :p

Heyz,

Ik snap wat je bedoeld. Ik heb dit ook meegemaakt. Dit heeft ten eerste te maken dat mensen een andere kant op gaan door interesses, studies enz. En helaas is het maar al te waar dat veel mensen wanneer het slecht gaat met ze, dat ze bij jou aankloppen, gaat het goed met ze dan zoeken ze alleen de mensen uit die zelf positief zijn. Wanneer het met jou eens minder gaat dan hebben ze ineens geen tijd... (uitzonderingen daargelaten).

Uiteindelijk heb ik mezelf erbij neergelegd en ben ik er achter gekomen dat ik twee mensen tot echte vrienden kan rekenen en anderen eerder als kennissen.

Ik vind het vaak wel jammer, maar zo is het helaas nou eenmaal. Wat ik je kan aanraden, geniet van de fijne en vriendschappelijke momenten die je met de mensen om je heen hebt waar je om geeft!

hej, ik herken je verhaal wel ja...
iedere keer als ik vriendengroep heb is het het zlefde
op de basisschool die gingen hun eigen weg dus toen op de middelbare weer een andere...dat was alleen maar om inside info te krijgen bij mij en vooral dingen lenen enzo
weer andere club, ook alleen maar de leuke dingen, maar werd nooit ergens mee heen gevraagd
en nu een groep...waarvan ik het soms niet weer (n)
een vriendin heeft mij niet meer nodig en een andere sluit me ook totaal buiten (n)
maar ik kan moeilijk afstand nemen omdat ik dan weer alleen sta :(

maar zoals er al gezegd is. probeer voor jezelf op te komen, vraag er gewoon naar...of stel dingen voor om met ze te doen :)

Ik denk ook wel dat het komt doordat we nu een beetje op verschillende niveaus zitten. Met een paar meisjes ga ik al sinds de brugklas om, ik zit nu in de vierde. We zijn allemaal wel gegroeid, maar toch denk ik dat ik heel anders denk (vanwege dingen die vorig jaar zijn gebeurd, niet belangrijk). Daarom kan ik gewoon niet altijd vrolijk zijn. Ik merk dat mijn vriendinnen nu een beetje meer naar andere mensen gaan, omdat zij altijd vrolijk zijn, dat nepblij gedoe. Dat kan ik gewoon niet.

Wel jammer als ik daardoor mijn vriendinnen verlies. Bedankt voor de replies. :)

echte vriend(inn)en verlies je niet, als 't moeilijk is/wordt leer je juist wie je echte vriend(inn)en zijn :)

Daar heb je helaas maar al te erg gelijk in Yapo...
Dan merk je ineens dat wanneer je twee echte vrienden hebt dat dat er veel zijn

Ik ben het ook met Yapo eens ja :o

En verder misschien even die vriendin met dr neus op de feiten drukken en praten met dr dat jij je een beetje 2e keuze voelt. Mss beseft ze dat niet en heeft zij dat gevoel niet. Dan valt er ook nog wle uit te komen :)

ik kan me een beetje indenken in dit verhaal. ik ging sinds de 1ste met een meisje om, we hebben echt heel erge leuke tijd gehad. tot en met de 4de was alles hartstikke leuk! maar nu zitten we in de 4de en doen beide een ander profiel en zien elkaar eigenlijk nooit meer. en als ik haar zie, heeft ze altijd wel wat te zeiken over alles en iedereen. in het begon vond ik het niet zo erg, maar nou gaat het gewoon irriteren. ze zeikt echt over ALLES :o het is gewoon niet leuk meer en daardoor trek ik gewoon nooit meer met haar op. ik ga gewoon met die andere vriendinnen op, zij maken tenminste lol en zeiken niet zo veel.

ja, het is niet echt goed uit te leggen, maar ze is gewoon zo veranderd in de negatieve zin dat ik er geen zin meer in heb. in het begin hielp ik haar nog wel, maar het is nu gewoon TE geworden. ik heb dr gewoon geen zin meer in, indat gelieg van haar.

Je moet haar er inderdaad mee confronteren. Aan haar reactie zul je dan wel merken of ze je vriendschap waard is op niet.

Gewoon niet bang zijn om alleen te zijn. Als je té hard bezig bent met bij een vriendengroepje horen of met een vriendengroepje zoeken omdat je bang bent, dan sluit je je juist aan bij kinderen die aardig lijken, maar je alleen maar misbruiken en knalhard laten donderen als dat uitkomt.

Ik bedoel het komt niet vanzelf als je thuis zielig in een hoekje gaat zitten, maar je kan toch gewoon vrolijk en spontaan zijn en contact hebben met iedereen en zo langzaam echt goede vriendschappen op bouwen.

Ik heb het vorig jaar heel erg gehad, dat een vriendin van me mijn beste vriendin "afpakte". Ook heeft een andere vriendin me dit jaar keihard laten vallen.

Met mijn beste vriendin is alles gelukkig vanzelf weer goed gekomen:).

dat had ik ook en na een tijdje hebben ze mij gedumpt, en nu ben ik alleen.

dat heb ik ook een beetje gehad, maar nu eis ik wat meer aandacht voor mijzelf op en geloof ik gaat het al wat beter.
Twee vriendinnen van mij gingen wel een tijdje vrijwel alleen met elkaar om, maar dat kwam omdat ze alletwee tegelijk een vriendje hadden.

Hm dat heb ik ook meegemaakt.
Ik had eerst een hele goeie vriendin in m'n klas zitten en we spraken regelmatig af, zouden zelfs samen op vakantie gaan, maarja dan heb je je diploma gehaald en ga je beide een andere richting op. Opeens spreek je elkaar niet meer en ja, dan is de vriendschap opeens over. In het begin vond ik dat best wel erg, maar nu maak ik me daar niet meer druk over. Blijkbaar was de vriendschap dan toch niet zo goed. :)