[verhaaltje] Een begin?
 

Een tijdje geleden geschreven; ik weet nog niet hoe ik verder ga, of dat ik het gewoon zie als een 'oefening'. Ik ben benieuwd naar jullie mening, en wat er eventueel aan verandert moet worden. :)

- - - - -

Diep in gedachten dwaalde hij over het pad, niet wetend waar hij naar toe werd geleid. Zijn benen bewogen voort zonder dat hij erbij nadacht. Het enige wat in zijn hoofd rondspookte was een herinnering van vroeger, toen hij nog jong was. De heugenis kwam voor in bijna elke droom, hij werd ermee wakker en kreeg het pas na een aantal glazen alcohol weer uit zijn hoofd. Het was een kwelling geworden, dromen waren veranderd in nachtmerries. Een straf, waardoor hij er steeds mee geconfroneerd werd. Iemand wilde hem pijnigen en langzaam krankzinnig laten worden. Met de dag herinnerde hij meer details en woorden die er gezegd waren die avond. Ze gaven klappen tegen zijn ziel, ze deden hem pijn.

Zachtjes gromde ze in mijn oor. Het geluid weerkaatste en bezorgde trillingen in mijn hele lichaam. Ik trok haar naar me toe en keek haar recht aan.
“Tijger, pak me dan,” fluisterde ik. Door mijn opmerking begonnen haar ogen te twinkelen, ik zag mijzelf. Weerspiegeld in het zwart van haar pupillen. Ze bevochtigde haar lippen en kwam aangenaam dichtbij. Ik kon de geur van haar pas gewassen haren ruiken en ik zag kleine oneffenheden op haar huid.
“We zijn pas net begonnen, je zult nog moeten wachten.” Ze sloeg één been over mijn buik en kwam bovenop mij zitten. Haar handen zette ze naast mijn hoofd, ik zat gevangen. Ik was de prooi van een wilde vrouw.
“Je hebt mij in je macht, geloof ik.” Ze drukte haar onderlijf dichter tegen mij aan, ik voelde haar gewicht. Ik bleek onderdanig te zijn, haar slaafje, waar ze straks alles mee kon doen. Het leek me wel opwindend, normaal gesproken waren de rollen tussen mij en een vrouw omgedraaid.
“Ik doe alles met je wat ik wil...”

In een waas zag hij het gezicht van de blonde vrouw voor zich. Haar ogen keken hem strak aan, er was geen gevoel van haar gelaat af te lezen. Elk moment kon ze hem bespringen en verscheuren. Hem verslinden en tussen haar sterke kiezen tot een moes vermalen. Angstig begon hij harder te lopen, het werd al schemerig. Het duister verdrong het zonlicht tussen de reusachtige bomen.
“Waar ga ik heen? Waarom draai ik me niet om en ren ik weg, terug naar huis?” De man sprak de woorden hardop. Hij hoorde de echo van zijn laatst uitgesproken woord. Al jaren praatte hij tegen zichzelf, meestal bracht het hem tot rust en voelde hij zich niet alleen. Hij vertelde verhalen over vroeger en nam recente nieuwberichten door die hij eerder die dag had gelezen of gehoord. Op straat werd hij vreemd aangekeken, mensen liepen met een boog om hem heen. Hij had dan ook geen vrienden en sprak met bijna niemand. Hoe minder hij met anderen in contact kwam, hoe meer hij op zichzelf ging leven. De man leek contactgestoord.
“Ik word ergens naar toe gevoerd, maar ik kan niet weg. Mijn lichaam luistert niet naar mijn opdrachten. Iemand anders heeft de touwtjes in handen.”

Ze streelde zachtjes mijn wangen en blies warme lucht naar mijn voorhoofd. Haar benen had ze nog steeds stevig om mijn buik geklemd, ik kon mij amper bewegen. Mijn armen lagen onder mijn hoofd, maar ik kreeg ze er niet onder vandaan.
“Je hoeft je niet te kunnen bewegen, zo kan je meer genieten.” De vrouw ontspande zich en liet zich van mijn lichaam glijden, haar hand bleef rond mijn hals liggen. Slanke vingers, met lange, rode gelakte, nagels. Ze aaide mijn nek en schraapte af en toe met haar nagels over mijn huid. Een heerlijk gevoel vond ik dat, ik zuchtte bijna onhoorbaar. Haar handen bewogen zich langzaam naar beneden en woelde door mijn kleine bosje borsthaar. Ze pakte wat haartjes vast en trok eraan.
“Arg, niet doen, wil je,” kreunde ik.
“Ik doe toch alles met je wat ik wil?”

In een reflex bracht hij zijn hand naar zijn hals. Hij voelde opgezette littekens, ontstaan door iets scherps. Door puntige, lange, nagels, die steeds opnieuw over dezelfde plek bewogen. Als de klauw van een wild dier die zijn slachtoffer open wilde rijten. Hij sloot zijn ogen en zag hoe de vingers door het bloed nog roder kleurden dan de nagellak. Scheuten van pijn bewogen zich door zijn lichaam en hij drukte zijn hand tegen de overgebleven tekens van zijn verwondingen. De gebeurtenis uit het verleden leek zich te herhalen, hij beleefde het opnieuw. Hij bekeek het nu niet meer van een afstand, hij werd erin meegesleurd.
“Ik wil het niet weten! Ben ik dan niet voldoende gestraft? Is een leven zonder liefde niet erg genoeg? Niemand durft mij aan te kijken, bang om haat en angst te zien. Mijn gezicht is getekend, ik zal het verleden nooit kunnen vergeten. Één blik in een spiegelend oppervlak en ik zie wat mij is aangedaan. Moet ik dan nog meer voelen hoe ernstig het was wat ik heb gedaan? Ik wil de geschiedenis kunnen vergeten en nog even kunnen zien hoe mooi het leven kan zijn. Laat mij niet nog een keer zien wat er die avond is gebeurd.”

“Oké, doen daar maar wat je wilt. Een dominante vrouw maak je ook niet elke dag mee.” Ik gniffelde en keek haar ondeugend aan. Ergens onder in mijn buik begon het te kriebelen en ik verlangde naar iets meer dan dat geaai en gefriemel. Om haar duidelijk te maken wat ik wilde begon ik steeds hardere geluidjes te maken, ik kneep mijn ogen dicht. Maar ze legde haar vingers opnieuw in mijn nek en zette haar nagels erin. Met een ruk trok ze haar hand naar beneden, ik voelde vijf kleine mesjes sneeën maken. Warme bloed sijpelde in druppels uit de wondjes en gleden naar beneden. Ze hield niet op en bleef haar vingers heen en weer bewegen. De vleeswonden werden steeds dieper, op mijn borst was al een plasje bloed ontstaan.
“Geef maar toe, je bent te bang om je te verweren. Zo’n vrouw ben je zeker nog niet vaker tegen gekomen? Normaal zijn vrouwen onderschikt aan jou, maar nu is er eentje die je overheerst. Tja, wat moet je daar nou mee aan hè?” Haar sarcastische lach was schel en bezorgde mij kippenvel. Ik moest toegeven dat ik bang was, mijn hart ging hevig tekeer. Maar ik werd er, hoe vreemd het ook was, tevens opgewonden van. Ik wilde haar uitdagen.
“Toe maar Tijgertje, laat eens zien hoe wild je bent.”

Au!

En, mooi:). Ik lees het niet snel ofzo - in de betekenis, van er vlot doorheen gaan - maar het is wèl mooi.

'Als de klauw van een wild dier, dat zijn slachtoffer open wilde rijten.'

Verder vind ik het top geschreven. Beetje vreemd onderwerp, maar ik ben wel benieuwd, mocht er nog iets komen, wat er dan wel gaat gebeuren.

WTF!!!! :eek:

Het is... ehh... mooi :s

:D

Nouja, het is zeker netjes geschreven, bedoel ik. En het leest inderdaad vlot. Als het je lukt om hierop door te gaan, dan vind ik het knap.

Erm, enkele foutjes, maar ik ben te lui :)

Verder mooi geschreven.

Bedankt allemaal! :)

@ Soapsie: verbeterd

@ Zut Alors!: Ik weet ook nog niet echt hoe ik verder moet, omdat ik bang ben dat ik weer in herhaling ga vallen.

@ Grimm: Spelfoutjes, of..?

Ja, meervouden die er niet horen en dergelijke. Kleine foutjes die zonder geoefend oog waarschijnlijk niet eens gezien worden :)

Ik zie m'n eigen fouten namelijk minder snel dan bij anderen. :)

:confused:

prooi denk ik


Edit: Mijn reactie op het verhaal zelf: :eek:
(hoe scherp zijn die nagels wel niet?)

onevenheden --> oneffenheden lijkt me

verder... hm, ik denk er nog even over na.

Foutjes verbeterd. :o

Serieus, een vriendin van mij had eens scherpe nagels en kwam langs mijn arm. En toen zat er een sneetje in. Doe dat maar eens vaak achter elkaar, dat kan best diep gaan. :p

*wil een huiversmiley invoegen*

maar in de richting die de hand in het verhaal maakt lijkt het me lastig, aangezien het scherpe toch meer haaks daar op staat. (tja, hoe kun je dat nu duidelijk uitleggen zonder plaatje)

Je kan strelen met je vingertoppen, en als ze dat met een beetje gekromde vingers doet kan je zeker je nagels in iemand huid zetten, lijkt me.

Iemand flikte ooit dat kunstje bij mij. Tsja, ik had haar etui gejat. Ach, toch was die eerste klas op middelbare school best grappig. (y)

Verder: wel leuk, ben er niet kapot van, omdat het een nogal simpel onderwerp (althans, heeft veel met sex te maken volgens mij...) is. Maar je stijl is mooi. Zou er alleen mee door gaan als je zeker weet er wat meer creativiteit in te kunnen brengen. Maar misschien verbaas je me en ga je hierna een kant op die het verhaal nu (nog) niet bij me opwekt.

ja, maar dan snij je niet echt, dan ruk je er meer stukjes huid af, zogezegd

Mwah, ik wilde de seks opzich niet al teveel uitwerken. Het onderwerp vloog me een tijdje geleden aan, en het liep toen wel. Alleen stuit ik nu tegen een beetje rottige drempel. Ik ben juist bang dat ik de mensen dus niet kan verrassen met het 'vervolg' erop, omdat ik me waarschijnlijk in een hoekje heb gedreven.
Maar misschien helpt het als ik er over probeer te dromen en te kijken hoe het onvoorspelbaar kan gaan lopen. (Ik wat namelijk zelf het echte einde nog niet...)

@ Sketch: :eek:

Hij heeft gelijk, met nagels kun je niet echt snijden. Wel kan je na overvloedig krabben inderdaad je aderen bereiken

Je zou het ook kunnen gebruiken als zijnde een soort proloog. Een beschrijving van iets wat iemand heel lang geleden meemaakte, en waardoor hij nu voor het leven getekend is. Het ''tien jaar later'' idee.

Met een mes kan je bijvoorbeeld plakjes komkomkommer afsnijden. Ik ken een meisje met hele scherpe nagels, als zij kwaad is, en ze zet haar nagel in mijn huid, en ze geeft een ruk, voelt dat hetzelfde als het voor die komkomkommer moet voelen. Dan noem ik dat ook snijden...:) Ze snijdt me welliswaar niet in plakjes, maar dat kan je met een mes ook niet, dan ben je aan het hakken.

He.. Nou ja, bij mij kan het wel voor deze ene keer. :bloos:

@ Tovenaar: Ja, dat kan ook nog. :) Zal eerst eens een 'vervolg' bedenken en het dan herschrijven, als dat me lukt.

Ja, maar dan maak je een beweging op de manier waarop het mes snijdt. In het verhaal echter komt het op mij over alsof de beweging anders is, namelijk dat het mes zegmaar haaks op het lemmet beweegt, en schraapt.

Je kan met een mes zowel horizontaal als verticaal snijden..heeft volgens mij meer te maken met hoe je de punt neerzet. Zet je de punt er in en geef je een ruk (zoals in dit verhaal) snij je volgens mij wel degelijk..als je de vlakke kant in een komkomkommer zet schraap je inderdaad. Maar dan zou het bij een vinger niet meer de nagel zijn die je in de nek zet, maar juist de rug van het topje.

Ik legde het niet duidelijk uit.

http://img.photobucket.com/albums/v1...m/3c9d7573.jpg

het lemmet van het mes dat in het vlees zit, is de nagel die zich in de borst van de man is gedrukt. Als het mes een beweging langs de rode lijn maakt snijdt het, de nagel ook. Als het mes echter langs de blauwe lijn wordt bewogen wordt het meer een soort schraap/krab/vleesuithaal achtige beweging. Zo ook bij de nagel.

Dit topic neemt ineens een hele andere wending, :D.

Idd. :D

Erg leuk verhaal. (y)

veranderd ;)

geconfronteerd

Komma na 'mijzelf'?

doen = doe, daar = dan


Ik denk dat als je dit doorvoert, het verhaal wel zo'n beetje foutloos is. Hulde!

Chan - ook omdat jij mij hielp met de internetdokter en het praten. ;)

Volgens mij is het in het verhaal juist de rode lijn die de nagel volgt. Ze trekt haar hand immers naar beneden, dan kan het nooit de blauwe lijn zijn...

jawel toch. Je kan je hand toch op verschillende manieren houden, ook afhankelijk van je positie tov degenen die je open snijdt/krabt.

Ik ga wel weer even painten

Ok
handpositie numero 1:
http://img.photobucket.com/albums/v1...hand_xray3.jpg
er wordt langs de rode lijn naar beneden bewogen, en er kan zo gesneden worden

echter, bij handpositie numero 2:
http://img.photobucket.com/albums/v1...hand_xray2.jpg
er wordt langs de blauwe lijn naar beneden bewogen, en er wordt niet gesneden, maar gekrabt.

Ik ben niet zo'n ster in paint, en bovendien kan ik de juiste plaatjes niet vinden om aan te geven wat ik bedoel, maar het verschil tussen krabben en snijden zit hem voor mij vooral in hoe je de beweging maakt. Als je een keer je nagel in je nek zet, niet zo heel diep, en je begint een beetje te wroeten en gaat op en neer met je nagel, dan ben je aan het krabben. Een wondje openkrabben doe je niet in 1 ruk, daar gaan heel wat bewegingen aan vooraf. ;) Echter, zoals al eerder aangegeven, ik heb het gevoel meegemaakt... dat iemand een nagel (of meerdere) in je nek zet, een felle, katachtige beweging maakt en met volle kracht door je vel heen snijdt. Je nagels moeten echt heel lang zijn, en je moet ze er in een keer diep inzetten, maar het kan wel degelijk, snijden zoals een mes door komkommer heen snijdt.

zOMG!!!!

Eigenlijk hè, lieve mensen, maakt de handpositie maar vrij weinig uit, het ligt eraan hoeveel kracht je zet. Natuurlijk is het makkelijker als weinig oppervlak hebt waarmee je snijdt, daarom zijn messen ook zo scherp ;) Maar voor bijvoorbeeld mijn bijl maakt het vrij weinig uit of hij scherp op bot is als ik ermee ga zwaaien, want de kracht die ik erop zet is sowieso wel genoeg om mensen te onthoofden.

:eek: Ok, leuke discussie! :p

@ Chang: Ik zal ze verbeteren. Dank je wel. :) En graag gedaan.

@ Grimm: :D

@ de rest: :eek:

Duivelaartje slaagt er gewoon in om met haar verhaal heel veel discussie op te wekken. Het stukje wekt heftige reacties op, en roept bij mij een aantal, voorheen angstig verborgen gehouden, jeugdherinneringen op. Dat is een prestatie die geen verbazing, maar slechts lof verdient.

Hehe, ik vind die hele krabdiscussie wel wat hebben, hoe onzinnig ook. :D Ik was er zelf niet op gekomen, uit de kunst. (y)

Ik vind je stijl errug prettig, ben benieuwd of de rest net zo goed wordt! :)