Zelf ermee laten komen of bellen?
 

Een gast van mijn werk heeft mij een briefje gegeven met daarop de volgende tekst: 'Ik wil met je praten. Begrijp me niet verkeerd. Dit is volgens mij noodzakelijk. (en toen zn telefoonnummer en adres)'. Ik keek volgens mij nogal geschrokken want hij zei meteen dat het niks ergs was. Ik zei eerst van: Ik bel je wel, maar toen ik thuis was bedacht ik dat ik daar helemaal geen zin in had. Dan ziet ie ook mn telefoonnummer enzo, en ik wil liever niet dat ie dat heeft. Ik ken m nauwelijks, praat wel met m, maar het zijn geen diepgaande gesprekken. Ik vroeg vandaag wat er nou was, en hij zei dat het nogal een lang verhaal was om zo te vertellen, maar hij zei wel: welke keuze je ook maakt, ik begrijp het.
Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet denken. Hij wil het dus niet zo vertellen, maar ik ga hem niet bellen en zeker niet bij m langs. Ik bedoel, hij wil mij toch wat vertellen, waarom moe tik daar moeite voor gaan doen? Het is voor hem kennelijk vrij belangrijk, ik wil het op zich wel weten (nieuwsgierigheid) maar het hoeft niet persé. Ik ben ook niet echt in hem geinteresseerd verder, dus ik ga niet achter hem aanlopen en steeds bedelen om het te zeggen.
Wat zouden jullie in dit geval doen? Hem maar laten komen en erover beginnen of toch bellen?

ps. De reden waarom ik niet bij m wil langsgaan enzo is omdat ik me niet echt prettig voel in zijn buurt. Ik heb het aan iemand verteld en die vermoedt hetzelfde als ik: namelijk dat hij me wil vertellen dat hij me leuk vindt. Ik weet het absoluut niet zeker, maar ik weet niet wat het anders kan zijn, ook omdat hij zei van: ik begrijp je keuze wat je ook kiest. En daardoor voel ik me dus niet prettig. Ook al is dat misschien onterecht.

ik zou niet langsgaan als ik me niet prettig voelde bij hem.

als ik jou was zou ik bellen (je kunt je nummerherkenning uit zetten), vragen wat er is, en als hij inderdaad zegt dat hij je leuk vindt, dan eerlijk zeggen dat je geen interesse in hem hebt.

zo iets :)

succes in ieder geval! :)

Bel met *31*, dan bel je anoniem :) (Probeer het voor de zekerheid eerst even uit.. Toets gewoon '*31*nummer' in en bel dat.)

Ga niet bij hem langs als je dat niet wil.

Nou mobiel bellen zou ik ook doen, als ik btg zou hebben :p
Heb daar op t moment ff geen geld voor, en met mn huistel bellen doe ik dus niet, want dan ziet ie t nummer. En ik denk niet dat ie me meteen zal gaan stalken ofzo, maar zoals ik al zei, ik ken hem niet goed, en weet dus ook niet hoe hij op evt. afwijzingen reageert. Het lijkt een vrij rustige jongen, maar dat zegt niet altijd wat natuurlijk.

Ik sluit me bij zus en zo aan

Moeilijk he, lezen? (n)

Bel met je huistel eens naar je eigen mobiel, toets dan in wat ik zeg en kijk of je je nummer van je huistel op je mobiel ziet. (dus bel dan *31*0612345678 bv). Je kan ook met je huistel anoniem bellen :)

Nou neem me niet kwalijk hoor, maar die poste ik net na Andijvies reactie, en die had ik dus nog niet gelezen toen......

@ Andijvie: dat ga ik eens uitproberen, thnx!

Nee heeft ie, ja krijgt ie niet. (y)

Ja het werkt. Die optie hou ik open!
Want ik heb nog steeds liever dat ie het recht in mn gezicht zegt, maar als ie dat idd echt niet doet, dan is dit een heel handige mogelijkheid!

Haha, dat sowieso! (y)

Ik zou gewoon anoniem bellen, zoals andijvie zegt. :)

Waarom moeilijk doen?
Jij hebt hier toch niet om gevraagd? Als hij jou zo nodig wat wil zeggen, dan doet hij dat maar als jij erom vraagt en niet als het hem uitkomt, door hem te bellen en/ of langsgaan.
Zoiets kan ook op het werk en zo niet: jammer dan voor hem!


P.S. ik ben niet altijd zo hoor ;)

Kijk, dat was dus ook een beetje mijn idee. Hij vindt het 'noodzakelijk' dus moet hij er maar mee komen. Ik ben ook bang dat als ik hem ervoor achterna loop, dat hij dan denkt dat ik hem heel interessant vind, en dat is ook niet echt het geval. Hij is wel ok, maar verder niks. Buiten eht werk om hoef ik zeg maar geen contact met hem.

Oh gelukkig maar :cool:

Ik kan me ook wel vinden in wat Sennah zegt hoor, maar ik zou veel te nieuwsgierig zijn om niet gewoon ff anoniem te bellen :o :)

Dat is dus ook een beetje waar ik mee zit. Ik wil het wel weten, want strax is het echt totaal niet boeiend ofzo en zit ik me om niks druk te maken. Maar hij als persoon boeit me niet zoveel. En nouja, wat ik zei, strax vat ie die aandacht verkeerd op.
Lastig. Maar goed, ik vraag hem overmorgen nog wel een keer wat het nou is, of iig, waar het om draait. En als ie het niet wil zeggen, dan zeg ik wel dat het dan jammer is voor hem.
Misschien dat ie het dan alsnog vertelt, aangezien hij denk ik wel wil dat ik het weet.

Ik zou hem gewoon bellen, vragen wat er is en als hij je leuk vindt zeggen dat het niet wederzijds is en dat het dat ook niet zal worden.
(y).

Vage jongen.. hij wil jou iets vertellen, maar ondertussen verwacht ie dat jij hem nu gaat opbellen of bij 'm langs gaat.
Ik had in eerste instantie ook erg geschrokken gekeken denk ik. :|
Door wat hij op dat briefje zette lijkt het net alsof het om iets heel ernstigs gaat. En dan wil hij er vervolgens op het werk niet over praten omdat het zo'n lang verhaal is.. :s En waarom zette hij alles op een briefje en zei hij het niet gewoon?
En idd.. hij vindt het noodzakelijk, dan moet hij er maar mee komen!

Oh.. wat ik me ineens bedenk: kan het niet iets zijn wat met je werk te maken heeft? Iets wat met de werksfeer te maken heeft, of met een bepaalde collega ofzo..

Vraag hem anders of hij je het hele verhaal mailt.

Het kan ook nog dat hij heel verlegen is en dat dit een nogal onhandige versierpoging is.. :s
Naja.. ik ben wel nieuwsgierig geworden nu. :p

Citaat:

Ik ben ook niet echt in hem geinteresseerd verder

Zeg toch al genoeg ... sukkel moet et maar gwn tegen je zeggen. geen gelantefant eromheen :D

Nou jah, als het echt iets belangrijks is begrijp ik het ook wel van die jongen. Ik bedoel als hij om jou telefoonnummer zou vragen of jou adres zou je je nog meer 'bedreigd' voelen. Dus door zíjn telefoonnummer en adres te geven geeft hij juist jou de kans om te kijken wanneer het uitkomt en of je het wilt, ipv dat hij zichzelf opdringt.

Ik weet niet wat er aan de hand is. En ik zou wel nieuwsgierig zijn. Ik zou idd annoniem bellen. En als het dan toch voor jou niets van belang blijkt te zijn. Als een liefdesverklaring dan is het iig voor hem belangrijk en kan je zorgen dat hij niet langer met valse hoop blijft rondlopen toch. Dan ben je er maar weer vanaf.

Ik zou onwijs nieuwsgierig zijn, dus bellen. Vanaf de huistelefoon, met *31*. Ik zou niet langs gaan, als het noodzakelijk is wil ik wel wat afspreken als het mij uit komt, in een cafe ofzo. Maar no way bij hem thuis.

Ik zou wel een beetje afstandelijk doen. Je belt omdat je wil weten wat er aan de hand is, niet om hem de indruk te geven dat het wederzijds is (er vanuit gaand dat hij wil zeggen dat hij je leuk vindt).

Nou ik dacht dus ook dat het iets heel belangrijks zou zijn, idd iets met werk (dat t niet over mn contract ging wist ik, dat is al verlengd dus daar kan t niet om gaan :p ), maar omdat ik kennelijk geschrokken keek (ikzelf had meer het idee dat ik wit wegtrok) zei hij dat het niks ernstigs was.
Ik ben zelf ook wel nieuwsgierig, maar ik heb er gewoon niet zo'n behoefte aan dat hij mn email enzo heeft. Ik ga het m gewoon vragen donderdag, dat ie gewoon moet zeggen waar het om gaat.

Ik laat het jullie natuurlijk meteen weten! :p

Maar dat is het nou juist wat ik niet snap! Voor hem is het kennelijk belangrijk, wat het voor mij ook zou zijn als ik van iemand zou willen weten of ie mij ziet zitten (als dat het tenminste is), dus waarom moet ik HEM dan bellen. Hij kan het toch ook in een brief zetten en die geven ofzo?

Nou ik heb m vanochtend gesproken. Ik vroeg m dus of ie t niet kon vertellen in t kort, maar hij ging weer moeilijk doen, dus ik heb voorgesteld om het op te schrijven en dat gaat ie als het goed is doen. Ik vroeg nog: wanneer wil je het dan gaan vertellen? En toen zei hij dat ie wat af wilde spreken, maar daar hb ik helemaal geen zin in. Dus hopelijk krijg ik morgen een brief waarin het geheim onthult wordt! :p

wij wachten vol spanning af :p

hmm spannend...:)

Gut, Gut, Gut...

Wat een drama :rolleyes: .
Bel hem gewoon op, desnoods anoniem. Hij zegt dat hij je leuk vindt, jij zegt dat het niet wederzijds is en je gaat beide weer verder met je leven.
Of je belt hem niet, wacht gewoon lekker af. Zijn probleem dat ie je wat wil vertellen.

Laat het ons weten! ik ben nu zelf ook wel nieuwsgierig geworden, nu je hem al hebt gesproken..
Maar maak het jezelf niet moeilijk!
Groetjes Sennah :)

verdorie donderdag zit ik in parijs....kwil t ook weten :P (niet nieuwsgierig..kuch :P)

Nee hoor, helemaal geen drama.

Mja, anoniem bellen, telefoon kilometertje van je afleggen en laat hem maar lullen. Als zou ik dat nooit doen, maar als je hem echt niet mag dan suc6

Nou dames en heren, zoals beloofd hier de brief.
*tromgeroffel*
'Ik dacht dat ik je iets te vertellen had, maar bij nader inzien, realiseer ik me dat ik me heb vergist.
Mijn excuses hiervoor, het was niet mijn bedoeling om je voor het blok te zetten.
Ik hoop dat we dit kunnen vergeten en op normale voet met elkaar verder kunnen'
(ondertekend)

Boeiend hè. Daar moet je echt een brief voor schrijven. Wie heeft ooit bedacht dat mannen van duidelijkheid houden?? :p
Maakt ie dr eerst zo'n issue van, vertelt ie t alsnog niet!
Volgens mij heb ik m afgeschrikt ofzo ( ik deed vrij afstandelijk tegen m). Ik zei nog tegen n collega: Nou hij is ook snel op me uitgekeken :p
Maar goed, het was wel een opluchting, ik kon daarna ook weer wat normaler met m omgaan.

Wat een held. :D

ja inderdaad boeiend... :( en daar hjebben we dan zo naar uit zitten kijken:P

Ja idd! Ik had wel wat meer van m verwacht hoor.

Anders ik wel