Stil van onmacht
 

's Nachts op het terras
Alleen en eenzaam gelaten
Het weer in de tafel geslagen
Te trots mijn vuist te gebruiken

Woorden die herhalen
Vallen door en vallen stuk
Net als de glazen van tafel
Is de nacht als geheel ironie

Na seizoenen en verweer
Toegegeven daar nog steeds
Is de wereld doorgegaan
En ik ben blijven zitten

Puur uit protest


Hm, een hersenspinsel, ik begin het zelf steeds minder te snappen:D

Géweldig einde!

Verder snap ik het gedicht niet helemaal, dat hoeft ook niet vind ik. Ik vind je woordgebruik niet echt interessant maar daar stoor ik me niet aan. Ik vind alleen dat strofe twee niet helemaal goed loopt.
Het is een heel aardig hersenspinseltje! (y)

Ja hehe, héél aardig hersenspinseltje,, je eind is egt geniaal :D

Puur uit protest vind ik ook erg leuk, maar ik zou je idee wat meer uitwerken. Ik denk dat het veel sterker kan, dan wat er nu staat.

Thanks, ik ga eens kijken wat ik met de eindzin kan:)

Hm, idd, mooi stuk! Einde is errug goed (ik weet het, ik herhaal!)