Willekeurigheid
 

Wanneer men aanneemt dat elke gebeurtenis in dit universum willekeurig is, neemt men toch als het ware aan dat de kleinste deeltjes, elke (bepaalde tijd) een keuze maakt uit (heelveel) mogelijkheden?

Zijn er kwantumfysische wetten die de ‘keuze’ van het deeltje stuurt?

Voor een golfje om te ‘resoneren’ werd in de jaren 1800 ergens een theorie van de ‘ether’ aangenomen, omdat men dacht dat er een raster nodig was voor golfjes om in te resoneren. Ether werd fout bewezen door de relativiteit van Einstein. Wat denken kwantummechanici over die ‘ether’?
__________________________________________________
Ik doel op het volgende met mijn vragen.

Als er kwantumfysische wetten zijn waar ik op doelde, dan kan ik me niet voorstellen hoe alles dan nog willekeurig is.

Ah. Nou dat is heel simpel. In de quantumfysica worden deeltjes beschreven met golffuncties. Die golffuncties kun je niet direct meten, maar de golffunctie bepaalt de kans om deeltjes aan te treffen op bepaalde intervals.

Dat "Ether" is er volgens mij wel , dwz het is het kader waarbinnen de causualitieit van de natuur optreed.

Nu kun je dus afvragen of "ether" dan ook metafysisch is of niet?
De theorie van "ether" is allang verworpen , maar mijn beknopte geest wil die gedachte nog niet helemaal uitbannen. ;)


Ik zelf heb al een tijdje de gedachte dat het oppervlak van het universum , ongeveer de maat is van dit kader. ;)

ps: vraagje? Is het oppervlak van het universum een krachtveld? of kan het bijvoorbeeld ook anti-materie zijn?

Hoe definieer jij 'het oppervlak van het universum'?

een open universum dat de vorm van een zadel heeft (paralelle lijnen verwijderen zich van elkaar). ;)

Om een of andere rede wil de mens graag geloven in een soort aether Daar moet je dus extra voor oppassen. Het lijkt er namelijk sterk op dat er ook geen quantummechanische aether bestaat.

De 'keuze' van subatomaire deeltjes is dermate complex dat je er eigenlijk op normaal discussieniveau niet iets wat zowel specifiek als zinnig is van kunt zeggen.

Subatomaire deeltjes gedragen zich fundamenteel onzeker. Je kunt als je alle variabelen weet niet accuraat voorspellen wat er gebeurd. Een deeltje met dezelfde waarden zal in het ene geval A doen en in het andere geval B. In dat deeltje ligt dan niet vast wat er gebeurd.

Dat is niet helemaal juist geformuleerd. Een deeltje hééft namelijk helemaal geen plaats of impuls, alleen een kansverdeling die bepaalt wat het resultaat is van een meting cq. macroscopische interactie.

Wat zijn dan die wetten van Quantummechanica?

De beperking tot die metingen als ik het goed begrijp. (Heisenberg principe)

en wat nog meer?

Haha sorry, maar dat is hocus pocus voor mij.

Nou, met die vergelijking kun je de golffunctie van deeltjes uitrekenen (hoewel niet altijd exact). De golffunctie in het kwadraat bepaalt op zijn beurt dan wat de waarschijnlijkheidsdichtheid is.