Hoe is de band met je ouders?
 

Hallo Allemaal,

Ik zit met een vraagje. Als meisje heb ik een hele goede band met mijn moeder. Maar die band is zo goed, dat ik mijn vader vaak in vele opzichten ontzettend mis. Het contact met mijn vader is ook erg afstandelijk, en ik heb hier veel moeite mee.
Ik vroeg mij af; hebben meer mensen dit?

Hoe is jullie contact? Met wie kan je het beter vinden? En hoe gaan jullie om met eventueel 'gemis in het contact met je ouders.' ?

Grtjs.

tja.. moeilijk.

mijn moeder is een jaartje of 7 geleden een tijdje niet thuis geweest, en sindsdien is mijn beeld van "ouders" erg veranderd. Waar het vroeger one-big-happy-familily was, sta ik daar nu heel sceptisch tegenover. ik heb dan ook geen goede, nauwe band met mn ouders.

mijn broer daarentegen is met name close met mn vader. (in de zin van "biertje drinken na het werk" e.d.) iets wat ik totaal niet heb.
qua karakter lijkt ik erg op mn moeder, maar persoonlijk heb ik ook niet zoveel mee.
zoiets komt natuurlijk van 2 kanten; ik voel me niet erg "aangetrokken" tot hun, en zij tonen ook relatief weinig interesse in mijn leven. ik hou natuurlijk wel van ze, maar niet op de manier waarop jij dat waarschijnlijk hebt, of dat vele anderen dat hebben.

maar leuk om hierover van gedachten te wissele (y) :)

Het contact is nu heel goed, met beide (nu, aangezien het vroeger veel slechter was). Met allebei heb ik een heel andere band en beide banden hebben zo hun voor- en nadelen. Aan allebei kan ik me soms flink irriteren maar dat hoort er bij. Ik kan het met mijn moeder beter vinden, maar dat is gewoon omdat ik wat beter kan communiceren met haar. Bij mijn vader is het vaak ook wat negatiever en kan ik mijzelf niet echt zijn soms.
Ik zie mijn moeder dagelijks en mijn vader 1 weekend per maand. Vaker dan dit trek ik niet en er is ook geen sprake van gemis.

Ik heb ook een hele goed band met mijn moeder. Maar niet echt met mijn vader.
Mijn vader heeft een eigen bedrijf en daar is hij natuurlijk bijna dag en nacht mee bezig. Mijn broer werkt daar tevens ook. Dus het is bijna gewoon logisch dat ze een goede band hebben.

Ik mis inderdaad ook een 'echte' vader. Ik ga wel eens met mijn vader mee, maar dan wisselen we bijna geen woord met elkaar, omdat we gewoon niet weten wat we moeten zeggen......

Maarja het is nu ongeveer al 6 á 7 jaar zo....... je went er nooit aan, maar ik heb het geaccepteerd en het zijt zo.....

Mss is dat het wel; mijn vader heeft ook een eigen bedrijf! En das idd veel drukte, waardoor ik altijd gewent ben alles met mijn moeder te doen...
Tegelijkertijd mis ik het wel, maar wil ik het ook niet (bv met mijn vader naar de stad ofzo). Ik zit er nu niet meer zo op te wachten en heb zoiets van 'ik heb het jaren zonder je moeten doen, dan lukt het nu ook wel.' Terwijl dat in feite niet zo was, want hij stond er echt wel voor me, maar hij liet het niet zo zien denk ik...

Grtjs.

Idd

Mijn vader wil ook wel......anders vraagt hij natuurlijk af en toe niet of ik mee ga...... Maarja ik heb ook idd zoiets van al die jaren waren ... zonder jou..... je kan ze nu niet meer inhalen, probeer dan nu nog een beetje er wat van te maken!

Moeder: wel ok, maar ook wel vaak ruzie.
Vader: slecht, heb totaal geen band met die man. Ik zie hem niet als vader maar als een bemoeial die alles schoon wilt zien.

moeder, slecht we zien mekaar nooit, als ik moet werken is zij vrij enzo, dus het is een wonder als we mekaar meer dan 2 uur zien in de week.
me vader. kon ik altijd heel erg goed mee op schieten, ook zwaar toen die kwam te overleden.

ikke zelf heb daar geen last van. De band met mijn ouders lijkt mij redelijk te zijn, misschien is de band met je moeder beter omdat ze ook een vrouw is. En je zou je op zich niet zoveel zorge moeten maken over de relatie met je vader zolang je hem gewoon vaak ziet, en daarbij af en toe een leuk gesprek hebt.

Maar ik praat b.v ook niet snel over personelijke dingen met mijn ouders, alleen maar over school of algemene dingen (of ik een vriendin heb en dingen die ik gedaan heb met vrienden of zo).

Ik heb een hele goede band met m'n ouders. Het zijn echt lieve, fijne mensen. Jammer dat ik dat pas zag toen ik al een jaar het huis uit was. Ik ben echt geen leuk kind geweest, maar nu doe ik mijn best om ze bij mijn leven te betrekken en interesseer ik me ook voor wat zij doen.

Het kost wel wat moeite omdat ik totáál anders ben dan mijn broertje, waar ze heel goed mee kunnen praten. Maar ze begrijpen me steeds beter en hebben me altijd mijn ding laten doen. En daarom hou ik heel veel van ze.

Ik heb met mijn vader dezelfde band dan met mijn moeder: ik had het er laatst over met ze, en ze zeiden me dat ze voor mijn broertje en mij altijd een eenheid zijn geweest. En eigenlijk was dat ook goed gelukt. Wat mijn vader wist, wist mijn moeder ook en andersom. En kennelijk werkt 't, ze vierden een paar weken geleden hun 25-jarig jubileum. :)

Met mijn vader heb ik een ontzettend goede band. Ik weet niet hoe dit komt, dat is van baby af aan al zo geweest. Mijn stiefmoeder beschrijft het als een soort chemie ofzo.
Met mijn moeder daarentegen, is het contact nooit goed geweest. Als baby was dat al zo. Ik denk dat dat ook te maken heeft met het feit dat ik beter met mannen overweg kan dan met vrouwen.
En dan de big question natuurlijk, bij wie ik woon.
Tot m'n 1,5e woonden we met z'n drieën. Toen kwam de scheiding, en woonde ik tot mn 9e bij mn vader. Vanwege te veel conflicten met m'n stiefmoeder moest ik toen bij m'n moeder gaan wonen.
Nu woon ik half bij m'n vader en half bij m'n moeder, en het is de bedoeling dat ik over een paar maanden bij begeleid wonen terecht kan.

Het gaan nu niet zo goed met mijn moeder, ziek/klachten maar onbekend wat ze heeft en daardoor praat ik wel meer met haar. En mijn vader en ik zijn in veel opzichten hetzelfde en we kunnen het wel goed met elkaar vinden..

heb een niet zo goede band/ tot slechte band met mijn ouders. Al van kleinsaf communiceren we niet echt, kon nooit terecht bij hun als ik problemen had. Mijn moeder behandelt me nog altijd als een klein kind en mijn vader ziet me dan weer te veel als zelfstandig, terwijl het niet zo simpel is om alles alleen te doen.
Maar volgend jaar ga ik wel weg van huis, dan ga ik om de week een weekend bij mijn pa, en een weekend bij mijn ma.
Ik hoop dat ik zo veel minder energie zal verliezen, want een groot deel van mijn levenslust gaat nu verloren in alle discussies, frustraties en situaties thuis.

Er is vaak enige frictie tussen vader en dochter. Daar zullen alle dochters met een vader wel last van hebben.
Ik denk dat je al vrouw zijnde toch beter overweg kan met iemand van je eigen soort, je moeder.

Ik kan ook beter met mijn moeder overweg dan met mijn vader. Maar soms wens ik ze de dood in, en af en toe moet ik gewoon bijna janken van het lachen als ik die 2 bezig zie. Ik ben niet veel met mijn ouders bezig. Zo nu en dan. Ik heb er gewoon niet veel behoefte aan eerlijk gezegd.

Ik heb een goede band met allebei mijn ouders. Dat was vroeger wel anders. Als peuter had ik altijd ruzie met ze, ik had dan hevige woede aanvallen en mijn ouders wisten niet goed hoe ze daar mee om moesten gaan. Daarna ging het op zich wel goed maar we spraken nooit écht met elkaar. Ik kon mijn verhaal gewoon niet bij hun kwijt. Ik heb heel wat problemen gehad en door gesprekken op het riagg en in de klinieken ging het steeds beter en nu zijn mijn ouders degene die het meest van mijn diepste gevoelens weten.

Ik heb een slechte band met allebei mijn ouders. Ik kan hen niets vertellen en zij mij niet. Zij weten dus heel weinig van mij, vragen ook niet achter wat ik doe. Maar ze vertrouwen mij niet (en daar hebben ze geen enkele reden toe)

Ik kan met mijn moeder goed omgaan met mijn vader gewoon ;niet'...

ik had eerst heel veel ruzie met mn moeder, maar de laatste tijd gaat het wel goed. met mn vader heb ik ook goed contact, omdat we qua karakter precies hetzelfde zijn.

welke band met welke ouders?

(geloof dat dat genoeg zegt)

Mijn ouders zijn uit elkaar, mijn moeder is hertrouwd en ik woon, samen met mijn broer en stiefzusje bij mijn moeder en stiefvader. Voor de duidelijkheid :)

Hoe is jullie contact?
Met mijn moeder en stiefvader is het contact heel goed. Mijn stiefvader kan mij soms wel achter het behang plakken, maar het is een ontzettend lieve man, die heel goed luistert en er altijd voor je is. Met mijn vader heb ik minder contact, omdat ik dus bij mijn moeder woon en soms heb ik het te druk met dingen, soms wil ik er niet heen...

Met wie kan je het beter vinden?
Met mijn moeder het allerbeste en beter met mijn stiefvader als met mijn echte vader. Hij kent mij beter als mijn echte vader, weet meer over me enzo. Toch zal hij nooit mijn echte vader worden.

Hoe gaan jullie om met eventueel gemis in het contact met je ouders? Ik heb de scheiding al heel lang terug geaccepteerd en ik ga er dan ook goed mee om. Tuurlijk mis ik mijn vader, maar als ik dat heel erg doe, zoek ik hem wel op of bel ik hem wel. Ik mis nooit iemand echt heel erg of continu.

Omdat ik zeker 4 maanden steeds heel lang met mijn moeder in de auto heb gezeten van en naar de groepssessies met een psycholoog, en ik daar dus met haar over sprak, heb ik nu een goede band met haar. Daarvoor was het niks, omdat ik alles binnenhield. Nu zeg ik wel veel meer van wat me dwars zit, en ook gewone dingen. Ze is eigenlijk een betere vriendin dan de mensen op school, als je het zo mag noemen.

Ik houd zielsveel van mijn vader, en daarom vind ik het ook zo erg dat hij me zo ontzettend op de zenuwen werkt. Hij doet het helemaal niet expres, maar toch kan ik niet lang een normaal gesprek met hem voeren zonder dat dat op een geiriiteerde stemming uitdraait.

Moeder; een goede verstandhouding, doch zie ik haar niet als moeder maar meer als een soort 'vriendin'.

Vader; heb ik geen contact mee. Kwam hem toevallig vorig jaar in de stad tegen, dat dan wel.

Stiefvader; matig, ik lig niet echt met hem op één lijn. In mijn optiek is hij erg conservatief met zijn opvattingen.

Ik had een sterke band met mijn moeder maar die is iets meer dan 3.5 jaar geleden overleden. De band met mn vader gaat opzich wel maar is niet echt fantastisch.

Een goede band met beide ouders, ze staan onvoorwaardelijk achter me en ik kan altijd bij ze terecht.
Aan mijn moeder vertel ik alles, daar ben ik wat closer mee dan met mijn vader. Mijn vader is een hele lieve man die er alles aan doet om zijn dochters en zoons te beschermen en dat merk je ook...

ik heb niet écht een goede band met mijn ouders. Gewoon normaal...maar niet zoals ik bij andere hoor hoe leuk dat wel eens kan zijn....weet niet wat het is zal nooit écht hele verhalen tegen mijn moeder gaan houden over wat ik heb meegemaakt etc. Ze moet toch echt de woorden uit me 'trekken' (ook toen ik nog thuis woonde) :rolleyes:

Ik kan niet echt zeggen dat ik een geweldige band heb met mijn ouders. Met m'n moeder kan ik nog wel overweg, omdat ik veel op haar lijk en ze vaak rustig en vrolijk is.
Maar m'n vader, das een heel ander verhaal. Hij is opvliegend, word echt om niks kwaad, ziet overal alleen maar het slechte van, kan alleen maar klagen en kan er niet tegen als iemand het niet met hem eens is. En ik ben het vaak niet met hem eens.
Meestal haat ik hem gewoon, kan ik al kwaad worden als ik hem alleen maar hoor ademen. Hij vind zichzelf geweldig en kraakt m'n moeder steeds af. Terwijl zij in d'r leven veel meer heeft bereikt dan hij.
Nou ja, geen goede band dus. Ze vragen niks over mij en zelfs als ze dat wel zouden doen zou ik ze nog niks willen vertellen.

Ik heb mijn vader nooit gekend. Hij is wel alive en hij weet dat ik leef, maar ik heb hem nooit gekend, lang verhaal. Ik heb niet echt de behoefte om hem te leren kennen.

Ik woon bij mijn moeder, vanaf mijn geboorte. Ben enigs kind. Mijn moeder heeft altijd veel moeten werken zodat we rond kunnen komen, toen ik klein was, zat ik veel op de opvang en bij oppasadressen.
De relatie tussen mij en mijn moeder is niet echt top. Ik ben nogal bijdehand, en als ik iets wil dan doe ik alles om mijn zin te krijgen. Mijn moeder is net zo koppig. Soms kan ik echt onwijs met mijn moeder lachen, en ze is ook heel makkelijk in dingen als uitgaan en geld enzo, maar vaak genoeg hebben we toch ruzie. Het is ook vaak genoeg mijn schuld, maar omdat ik zo koppig ben geef ik nooit toe.

Het gaat al beter nu ik niet meer zo erg aan het puberen ben.

Hm, ja, het verscheelt nogal. Ze vinden dat ik veel te veel 'boven' (= op mijn eigen kamer) zit, en niet gezellig ben. Misschien is dat ook wel zo, maar ik heb gewoon niet de behoefte om gezellig samen te gaan zitten, ik zou niet weten waar ik met hun over moet praten. Ze vinden het ook niet goed dat ik op zondag (= uitslaapdag?) om 10.45 uit bed kom, en niet naar buiten ga op zondag.
Maar op vakantie bijvoorbeeld is het weer allemaal goed en leuk en zo.

Met allebei mijn ouders kan ik goed opschieten.

Ik ben in januari uit huis gegaan en ze willen geen contact meer met mij. Dat doet echt ongelofelijk veel pijn en dan vooral als je bij vrienden thuis bent en het daar heel leuk en gezellig is....Maarja ik probeer er zo weinig mogelijk aan te denken....

Maar waarom willen ze dan geen contact meer? Alleen maar omdat je het huis uit gegaan bent?

Het contact met mijn ouders is ok, niet goed. Vroeger was het dat wel. Mijn ouders zijn gescheiden, ik woon bij mijn moeder en broertje. Ik kan het met hen beiden niet zo goed meer vinden de laatste tijd. Met mijn vader wel iets beter, maar omdat mijn ouders gescheiden zijn zie ik hem vrij weinig. Ik trek me veel terug en troost me met de gedachte dat ik in augustus verhuis naar Amsterdam, op mezelf wonen (y)

Mijn band met mijn moeder is echt supergoed. We kunnen goed met elkaar praten en ze helpt me gewoon altijd met veel dingen. Mijn ouders zijn gescheiden en woon het grootste deel van de tijd bij mn moeder. Ik ben een weekend in de twee weken bij mn vader..
Met mn vader heb ik niet echt een band. Hij toont bijna geen belangstelling meer voor me, we hebben nu ook vaak ruzie. Ik zie mn vader ook weinig, misschien dat het daardoor wel komt dat we bijna geen band meer hebben..

Mijn vader is overleden, ik heb dus alleen mijn moeder nog. Het gekke is dat je op zo'n moment leert waarderen wat je nog hebt. Door alles wat we hebben meegemaakt hebben mijn moeder en ik een heleboel moeten praten. En onze band is dus erg sterk geworden! Ze kan soms zeuren als een gek, maar ze is ook erg lief :)

Ik heb een soort haat-liefde verhouding met haar. Ze wil het beste voor mij, maar tegelijkertijd overbeschermt ze me en daarom hebben we veel ruzie.
Mijn vader zou ik het liefst nooit meer zien. Hij heeft zich nooit bemoeit met mij en hij doet ook geen moeite om dat te veranderen. Ik heb het nu geaccepteerd en voor mij hoeft dat ook niet meer :)

Ik heb echt een supergoede band met mijn ouders.Het zijn echt de liefste mensen die ik ken, ze staan altijd voor me klaar en we gaan heel vaak leuke dingen doen.Het is ook altijd heel gezellig bij mij thuis. Ik ben daar echt heel erg blij om, omdat het op dit moment op school enzo niet zo leuk meer is en niet goed gaat, en het is dan fijn een plek te hebben waar mensen je wel altijd blijven waarderen! :)

Ik heb de laatste jaren echt geen goede band met mijn ouders, het wordt eigenlijk alleen maar slechter.
Maarja om de een of andere reden zijn ze heel anders dan mij. Ik lijkt echt op geen van beiden kwa karakter.

Ik zou ook eigenlijk het liefst op kamers gaan wonen volgend jaar, maar jammer genoeg gaat dat nog niet om financiele redenen (n) .

met mijn moeder slecht die kan ik af en toe (vaak) wel wurgen.Maar met mn vader super goed!!
ik woon samen met richard. de broer van richard heet mark. die komt wel eens bij mn ouders. mn vader doet nml zijn (en van zn vriendin) de belasting en hij komt zo nu en dan dingen ophangen en maken en zo (ze zijn net verhuisd). Zo ook afgelopen maandag of dinsdag. mark ging zn papieren op halen en nog ff kijken toen zei hij tegen mn moeder dat ze die makkelijk aan mij had mee kunnen geven. toen zei zij terug dat had ze juist express niet gedaan want daar was ik dan volgens haar niet in te vertrouwen. en even later zei ze tegen hem dat richard een verkeerde vriendin had dat hij veel ste zacht voor me was. Waarop mark antwoorde dat richard echt niet was. dat als hij iets dwars zit of niet mee eens is ook echt wel laat weten. En dat is dus mijn moeder. Ze respecteerd me niet zoals ik ben. Ze is niet trots op mij dat ik samen woon. Nou wil ik weer terug naar school, en dan zegt ze niet ow wat leuk voor je, nee ik zal dat niet doen je bent er nog niet aan toe, ddl gaat het weer fout.


pffff nee mijn vader (y) en mijn moeder ver (n)

Ik heb iets meer als een jaar bijna constant ruzie gehad met min ouders. Ik was depressief, zij zagen mij weg glijden als het ware, ik wilde hen niet meer toelaten waardoor zij volgens mij emotioneel afstand van mij genomene hebben. Ik heb toendertijd ook alles eruit gegooit wat ik jaren heb opgekropt ne dat was niet zo slim...Ik ben gewoon het tegenovergetselde van mijn ouders ze hadden me het liefst helemaal anders gehad met andere vrienden. Ik ben raar volgens mijn moeder en moet me maar eens gedragen zoals anedre meisjes van mijn leeftijd... Maarja, doordat het dus op een gegeven moment niet mere ging is besloten mij uit huis te plaatsen, ik doe nu begeleid wonen. Maar sinds ik hier nu zit, willen ze geen contact meer. Ze willen even rust en afstand. Ik kanook niet helemaal precies zeggen waarom...

Als ik dat zo lees kan ik het wel begrijpen dat ze je het huis uit gezet hebben, maar aan de andere kant misschien ook weer een beetje te drastisch. Moeilijk.

Ik heb wel een goede band met m'n ouders. Natuurlijk heb ik wel eens flinke ruzie, maar dat hoort er nu eenmaal bij.

De band met mijn ouders is geen band te noemen. We vertellen elkaar niets. Hier in huis gaat men heel oppervlakkig met elkaar om, eigelijk weten we van niemand wat hij of zij uitspookt. Mijn ouders en ik begrijpen elkaar nooit, en om de kleinste dingen zijn discussies waarin de ergste verwijten worden gemaakt. Met mijn moeder heb ik nog de grootste 'band' maar ook de ergste ruzies.

Ik heb eigenlijk een redelijk ingewikkelde band met mijn ouders. Mijn moeder heeft vanaf ongeveer mijn 6e een depressie en ze is/was overspannen. Ik weet niet goed of het helemaal over is. Daardoor hebben we wel een zwaar emotionele band maar meer in de zin dat de emoties hoog oplaaien als een van ons onze gevoelens uit. Zij kan namelijk niet goed met haar en andermans problemen omgaan, ze loopt er gewoon letterlijk voor weg. Toen ik klein was werd ik weggeduwd als ik pijn had of verdrietig was omdat ze me gewoon niet de aandacht kon geven die ik nodig had. Nog steeds moet ik haar dwingen mij te troosten/helpen.

Ik, daarentegen, kan er niet tegen als ik het gevoel hebt dat niemand naar mij luistert. Of als iemand alleen mijn slechte dingen kan zien. Dus dat botst nog wel eens...

Met mijn vader heb ik een sterkere band gekregen al merk ik heel erg dat hij een moeilijk leven heeft gehad en dat hij dat soms op mij afreageert. Hij probeert bijv. heel erg 'cool', jong en hip rondom mij te zijn, terwijl hij al bijna 60 is, omdat hij altijd een beetje buitengesloten en gepest werd. Mijn moeder zat in zijn klas en ik denk dat hij daar nog steeds problemen mee heeft. Volgens mij heeft hij ook meer zin in sex dan mijn moeder dus dat gaat ook niet helemaal goed. Sommige dingen wil ik gewoon niet weten.

Door een gebeurtenis thuis is mijn beeld en band van mijn vader veranderd in echtgenoot van mijn moeder

Hm, de band met mijn ouders is niet echt geweldig nee.. maar ook niet rampzalig. Met mijn moeder heb ik het altijd beter kunnen vinden dan met mijn vader, simpelweg omdat ik haar vaker zie en omdat ik beter met haar kan praten en ook meer op één lijn zit. Eigenlijk mis ik ook niks aan contact met ze aangezien ik al zo vaak heb geroepen dat ik ze haat en het echt meende toen ook.. Maar ik hou toch ook wel weer ergens van ze hoor, het blijven toch je ouders en ik heb het ze geloof ik niet gemakkelijk gemaakt om me te bereiken ;)

Ik kan heel goed met mijn ouders opschieten en vooral met mijn moeder kan ik heel goed praten.
Als ik ze een dag niet spreek, mis ik dat al.

Zoals in een ander topic is te lezen, heeft mijn vader erg het idee dat hij het moet opnemen tegen 4 meiden thuis. Ik heb met hem ook niet zo'n goede band. Er hangt een kille sfeer als hij thuis is. Iedereen zegt alleen het hoognodige tegen hem en hij tegen ons.

Met mijn moeder kan ik het wel heel goed vinden. We praten veel met elkaar, maar wel op een moeder-dochter manier. Ik zou niet graag een "vriendinnenband" met mijn moeder willen hebben. Zoals we nu met elkaar omgaan, vind ik het super.

met me moeder heb ik opzich wel een goeie band we lijken heel erg op elkaar qua hoe we denken en ook hoe we doen.

met me vade heb ik geen contact das beter ook.

me stiefmoeder ook geen contact mee ze heeft MPS en trekt me net als me vader erg naar beneden.

me stiefvader die is super tof net als me moeder kan heel goed met hem opschieten hij doet meer voor me dan me eigen vader en ik zie me stiefpa ook als me vader heb niet voor niets zijn geboortedatum laten tattooeren net als 'mama' en Eve das me zus.

De band met mijn ouders is niet echt supergoed en vooral mijn moeder spreek ik liever niet dan wel. voordat ik het huis uitging (een jaar geleden) heb ik heel veel ruzie met ze gehad en idd voornamelijk met mijn moeder. Met mijn vader kan ik beter opschieten maar hij is voor zijn werk vaak weg vooral in mijn jeugd daardoor hebben we niet een hele hechte band helaas. In mijn jeugd heb ik hem toch best wel gemist want ook toen ik klein was kon ik slecht opschieten met mijn moeder daarom ik ik altijd het gevoel gehad alleen te staan. Nu ik uit huis ben wil mijn moeder opeens uit het niets een of andere band met mij krijgen na jaren van ruzie,ze wil opeens een soort van moeder-dochterrelatie door samen te gaan winkelen ofzo, ik voel me daar heel ongemakkelijk bij maar ga dat dan soms toch maar met haar doen om van het gezeur af te zijn. Die moeder-dochterrelatie kan ze vergeten er zijn teveel dingen gebeurd die ik haar kwalijk neem. Ik kan daarom ook niet wachten tot mijn studie klaar is want dan zal ik eindelijk financieel onafhankelijk zijn van mijn ouders dat is iets wat mij al jaren dwarszit want elke keer als ik mn moeder iets voor de voeten gooi dreigt ze de geldkraan dicht te gooien en ik weet dat ze dat zal doen. Helaas verdien ik zelf niet genoeg om mijn studie te betalen. Nouja kortom de band met mijn moeder is dus slecht en met mijn vader afstandelijk. Ik moest dit geloof ik toch ff allemaal kwijt. :o

ouders zijn gescheiden

met mijn moeder heb ik bijna geen contact meer

en mijn vader en ik zijn echt beste maatjes. Als hij plotseling zou komen te overlijden, zou ik niet weten wat ik verder met mijn leven aan zou moeten :(

mijn ouders zijn ook gescheiden..

met mijn moeder heb ik een hele goede band, maar die is pas echt zo gegroeid de laatste 2 jaar denk ik. ik was een nare puber geloof ik :o

met mijn vader heb ik een ietwat aparte band. Kan het hier niet zo even uitleggen dus dat probeer ik ook niet, maar het is heel dubbel. Aan de ene kant vind ik hem prima en aan de andere kant ook totaal niet.

maargoed in principe is de band metmijn vader ook niet heel slecht te noemen dus ik ben zo wel tevreden :)